Βγάζουν λάδι το σύστημα

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής, με στόχο να διερευνήσει τις πολιτικές αποφάσεις ετών που διόγκωσαν το δημόσιο χρέος και το μείγμα της διαχείρισης που οδήγησε στα μνημόνια, υπηρετεί αντικειμενικά την προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να αθωώσει συνολικά την αστική διαχείριση υπέρ του κεφαλαίου, τόσο σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, όσο και σε συνθήκες κρίσης. Το σκεπτικό της συγκεκριμένης πρότασης, όπως και της αντίστοιχης που κατέθεσε το κόμμα Καμμένου, καταγγέλλει τη μια μορφή διαχείρισης στο πλαίσιο της αστικής διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, για να βγάλει λάδι μια άλλη, εξίσου επώδυνη για το λαό. Με τον ίδιο στόχο αξιοποιείται προπαγανδιστικά και η εισαγγελική έρευνα για τις δηλώσεις Ρουμελιώτη, η δικογραφία της οποίας πήρε το δρόμο για τη Βουλή.

Στην πραγματικότητα, αυτό που λένε στο λαό είναι ότι για την κρίση και τα δεινά που βιώνει φταίει μια συγκεκριμένη μορφή διαχείρισης, πίσω από την οποία άλλοι βλέπουν ιδιοτέλεια και προσωπικά κίνητρα πολιτικών και άλλοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, τη συλλογική ευθύνη των κομμάτων που κυβέρνησαν, εστιάζοντας για ορισμένα ζητήματα της διαχείρισης σε συγκεκριμένα στελέχη, κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Η λογική όλων είναι ότι η κρίση και τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αν το μείγμα της διαχείρισης στην Ελλάδα και στην ΕΕ ήταν διαφορετικό. Η κρίση, όμως, δεν είναι αποτέλεσμα της μιας ή της άλλης μορφής διαχείρισης, αλλά συνέπεια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Τέτοιες κρίσεις έζησε και στο παρελθόν ο καπιταλιστικός κόσμος, ακόμα και σε περιόδους όπου το μείγμα της αστικής διαχείρισης είχε περισσότερα επεκτατικά στοιχεία σε σχέση με σήμερα. Στην 

Ελλάδα η κρίση ήρθε μετά από μια περίοδο υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, ενώ για το υψηλό χρέος - που δεν είναι αιτία της κρίσης, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ - την αποκλειστική ευθύνη την έχει το κεφάλαιο, για λογαριασμό του οποίου δουλεύουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και παντού. Οσο για τα κόμματα που σήμερα ενοχοποιούν για την κρίση μια συγκεκριμένη μορφή διαχείρισης, την οποία βαφτίζουν «νεοφιλελεύθερη», είναι τα ίδια που ζητάνε επιστροφή των μισθών, των συντάξεων, των άλλων παροχών και δικαιωμάτων στα επίπεδα του 2009. Αναγνωρίζουν, δηλαδή, ότι η ασκούμενη έως τότε διαχείριση στην Ελλάδα και την ΕΕ δεν επιδείνωσε, αλλά, αντίθετα, βελτίωσε τη θέση των λαϊκών στρωμάτων.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους διαφορές στο μείγμα της διαχείρισης, υπήρξαν διαχρονικά συνεπείς απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, που συνίσταται σε μια διαρκή προσπάθεια να μειωθεί η τιμή της εργατικής δύναμης ως όρος για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Πάνω σ' αυτή τη γραμμή πρέπει να κριθούν από το λαό, ως κόμματα της ντόπιας πλουτοκρατίας, που για λογαριασμό της βύθισαν και βυθίζουν τη λαϊκή οικογένεια στη φτώχεια. Κριτής και δικαστής τους είναι ο λαός, που καλείται όχι μόνο να καταδικάσει την πολιτική τους, αλλά να ανατρέψει συνολικά το σύστημα που αυτή υπηρετεί και το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι πάνε να βγάλουν λάδι, ενοχοποιώντας για το τσάκισμα του λαού τη μια ή την άλλη μορφή διαχείρισης.