Με αφορμή την κατάργηση της σύνταξης των εργατοπατέρων

Κάθε φορά που οι κυβερνώντες ετοιμάζονται να τσακίσουν τα δικαιώματα εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων και συνταξιούχων ανασύρουν από τα ντουλάπια τους «σκελετούς» που φύλαγαν κρυμμένους. Πότε με τις «μαϊμού» συντάξεις, πότε με τις απάτες στις εισφορές, επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους, να κρύψουν τα πραγματικά κίνητρα και τους στόχους της αντεργατικής πολιτικής. Ετσι χτες ο υπουργός Εργασίας, όψιμα, μετά από 30 χρόνια (!) ανακάλυψε το αίσχος των συνδικαλιστικών συντάξεων.

Μόνο που ο εργατοπατερισμός και τα προνόμιά του, είναι δικό τους δημιούργημα, αυτοί τον κανάκεψαν και τον κανακεύουν τόσα χρόνια. Αυτοί ακόμα και σήμερα συνεχίζουν να χρηματοδοτούν αδρά κάτι «ιδρύματα» σαν την Ακαδημία της ΓΣΕΕ, προκειμένου να βγάλουν τα νέα φυτώρια συνδικαλιστών που θα υπερασπίζονται την Ευρωπαϊκή Ενωση, την ανταγωνιστικότητα και 

 

διαποτίζουν τους εργάτες με το δηλητήριο των αξιών του κεφαλαίου. Δηλαδή, να υπερασπίζουν την κυρίαρχη αστική πολιτική. Η ρομφαία της δικαιοσύνης και της ισονομίας που κρατάει ο Γ. Βρούτσης είναι χάρτινη. Πίσω της κρύβεται το μαχαίρι των σκληρών περικοπών στις συντάξεις και των νέων ανατροπών στα εργασιακά.

Το ΚΚΕ και οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα για χρόνια κατήγγειλαν το αίσχος των συντάξεων των εργατοπατέρων, ζητώντας να καταργηθούν, όπως και το Ταμείο των εργατοπατέρων αλλά οι κυβερνώντες επιδεικτικά έκλειναν τα αυτιά τους. Το ΚΚΕ έχει διαγράψει στελέχη του συνδικαλιστές, που έκαναν χρήση αυτού του αίσχους γιατί τέτοιοι συνδικαλιστές εξαγοράζονται από το κεφάλαιο, προδίδοντας την τάξη τους.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα. Η συγκυβέρνηση διόλου δεν ενδιαφέρεται για τα κακώς κείμενα στο συνδικαλισμό, αυτά συνεχίζει να τα τροφοδοτεί και να τα συγκαλύπτει γιατί τα έχει ανάγκη η πολιτική που υπηρετεί. Οι εργάτες δεν πρέπει να δώσουν την παραμικρή σημασία στους φτηνούς αντιπερισπασμούς της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας, αλλά να οργανωθούν και να παλέψουν για να αποτρέψουν τα βάρβαρα μέτρα και ταυτόχρονα να πετάξουν από το σβέρκο τους τους εργατοπατέρες, οι οποίοι για χρόνια χαντακώνουν την υπόθεση της εργατικής τάξης και με τις πλάτες του αστικού κράτους.

Γ.Ζ