ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Ο λαός να στείλει το δικό του τελεσίγραφο Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη χτεσινή συζήτηση(απόσπασμα)

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΨΗΦΟΥ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Με τις ψήφους των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, η ανασχηματισμένη κυβέρνηση πήρε χτες ψήφο εμπιστοσύνης, μετά την ολοκλήρωση της τριήμερης συζήτησης στη Βουλή. Από τους //// ψηφίσαντες βουλευτές, ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση έδωσαν //// βουλευτές ενώ καταψήφισαν ////. Σε κάθε περίπτωση, τόσο η χτεσινή ψηφοφορία, όσο και η συζήτηση που προηγήθηκε, επιβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση και ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ διευθύνουν ενιαία τον πόλεμο ενάντια στο λαό, στον οποίο συμμετέχουν με όλες τους τις δυνάμεις και με επιμέρους μόνο διαφοροποιήσεις τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας, με πρώτη τη ΝΔ.
Αυτή τους τη στρατηγική συναίνεση προσπάθησαν τα δυο κόμματα να συγκαλύψουν και χτες, σε μια ελεγχόμενη, κάλπικη κόντρα για το ποιος υπηρέτησε πιο αποτελεσματικά την αστική δημοκρατία μετά το 1974. Η ψευτοαντιπαράθεση οδήγησε στην προσωρινή αποχώρηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, η οποία επανήλθε την ώρα την ομιλίας του Γ. Παπανδρέου. Στις επόμενες σελίδες, ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη χτεσινή συζήτηση και αποσπάσματα από τις παρεμβάσεις των άλλων πολιτικών αρχηγών.

Το ΚΚΕ, σε αυτά τα τελεσίγραφα, δεν απαντά με κάποια άλλα, δήθεν περήφανα και πατριωτικά λόγια που έχουμε ακούσει, «καλύτερα φτωχοί και ανεξάρτητοι» ή «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή» ή «να γυρίσουμε στη δραχμή για να κάνουμε υποτίμηση όποτε θεωρούμε και τα πράγματα θα είναι καλύτερα». Εμείς, χωρίς να υποτιμούμε τις δυσκολίες του αγώνα απέναντι σε έναν δύσκολο συσχετισμό δύναμης, τα πράγματα τα βλέπουμε πολύ αισιόδοξα και ούτε με αυτόν τον ψευτοπατριωτισμό.

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα της Βουλής, κατά τη χτεσινή συζήτηση

Eurokinissi

Θεωρούμε ότι ο ελληνικός λαός καταρχήν πρέπει να στείλει το δικό του τελεσίγραφο. Είναι το καλύτερο που έχει να κάνει. Δεν υπάρχει αγωνιστική διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της ΕΕ. Και τα κόμματα της αντιπολίτευσης που προτείνουν κάτι τέτοιο, είναι, αν θέλετε, η εύκολη πρόταση απέναντι στην κυβέρνηση, μια εύκολη πρόταση ή υπάρχει άγνοια γύρω από το τι είναι η ΕΕ, ηθελημένη μάλλον άγνοια, τι είναι πραγματικά αυτή η λυκοσυμμαχία, όπως την έχουμε ονομάσει και που σήμερα, αν θέλετε και ήπια φράση είναι.

Πρέπει, λοιπόν, ο ελληνικός λαός να στείλει καταρχήν το δικό του τελεσίγραφο. Και, αν θέλετε, να σημειώσουμε τι χρωστάει η ΕΕ, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και η αστική τάξη στην Ελλάδα - για να το πούμε σε όλα της τα μερίδια, βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, έμποροι κ.λπ. - τι χρωστάνε στον ελληνικό λαό. Συζητάμε για το εξωτερικό χρέος, συζητάμε για το εσωτερικό χρέος της κυβέρνησης. Τι χρωστάνε όμως στον ελληνικό λαό, από αυτά που έχει πληρώσει αποδεδειγμένα, δεν έχει καταγραφεί.

Προχτές, αναφέραμε από αυτό το βήμα ότι ο ελληνικός λαός, μέσω των κυβερνήσεων, έχει αποπληρώσει από το 1985 ως το 2011, 618 δισ. ευρώ. Αυτά δε βγήκαν από τον ελληνικό λαό; Δε βγήκαν από τη φορολογία, άμεσους και έμμεσους φόρους ή μέσα από την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, μέσα από την κατάργηση της ΑΤΑ, μέσα από τους μισθούς λιτότητας και τα εισοδήματα; Αυτά τα χρέη που έχουν απέναντι στον ελληνικό λαό, θα αναγνωριστούν ποτέ;

Χρωστάνε στο λαό δε τους χρωστάει

Αν θέλετε, να βάλουμε κάτω εσωτερικό χρέος και εξωτερικό χρέος και να βάλουμε και τα 

χρέη προς τον ελληνικό λαό. Και η πραγματικότητα λέει το εξής: Οτι η σχετική ή απόλυτη μείωση του εργατικού εισοδήματος ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του '90, για να μην πάω στην περίοδο με τα Προεδρικά Διατάγματα, τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου του Α. Παπανδρέου. Ας πούμε ότι στη δεκαετία του '70, μετά τη χούντα, και μια πενταετία μέχρι το 1984, έχουμε πραγματική και σχετική αύξηση του βιοτικού επιπέδου του λαού.

Από εκεί και πέρα, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση κάθε δέκα χρόνια. Η πτώση του πραγματικού εισοδήματος έχει γίνει προ κρίσης. Αυτό ακριβώς θέλουμε να πούμε. Η στασιμότητα στους βιομηχανικούς κλάδους, στους 11 βασικούς κλάδους της μεταποίησης, που ταιριάζουν πάρα πολύ στη φυσιογνωμία ή στη σύνθεση, μάλλον, των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της Ελλάδας, η στασιμότητα ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του '90 ή μάλλον στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80. Προ κρίσης. Βεβαίως, δεν είχε αυτόν τον δραματικό χαρακτήρα.

Αρα, ούτε μπορούμε να χωρίζουμε την ελληνική πορεία των πραγμάτων σε προ κρίσης και μετά την κρίση, ούτε προ μνημονίου και μετά μνημονίου, ούτε να μιλάμε για το χρέος. Εμείς δεν το αναγνωρίζουμε επί της ουσίας. Ο ελληνικός λαός, πραγματικά πρέπει να το διαγράψει στη συνείδησή του, όσο κι αν κάποια στιγμή το χρέος γίνεται μέσο εκβιασμού και αλλεπάλληλων τελεσιγράφων.

Το ελληνικό χρέος θα υπάρχει, θα παραμένει, μπορεί να μειώνεται σχετικά αν γίνει μια μικρή ανάκαμψη και θα έχουμε τελεσίγραφα 30, 40 και 50 χρόνια μπροστά. Και επομένως, το ελληνικό χρέος πρέπει να διαγραφεί, καταρχήν στη συνείδηση του λαού, ακόμα κι αν με το συγκεκριμένο συσχετισμό δύναμης υφίσταται θυσίες. Και πρέπει να διαγραφεί πραγματικά. Αυτό όμως θα έρθει όταν πια έχουμε άλλη πολιτική εξουσία και αυτό το ξεκαθαρίζουμε.

Συνθλίβονται οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες

Ολη η συζήτηση γίνεται πάνω στη φοροδιαφυγή και στο φορολογικό. Είναι η εύκολη συζήτηση για όλα τα κόμματα που, αν θέλετε, κινούνται μέσα στα πλαίσια αυτού του συστήματος, είτε με ανοιχτή στήριξη, είτε με κριτική ότι αυτό μπορεί να γίνει ανθρώπινο, χωρίς οξείες γωνίες. Υπάρχει φοροδιαφυγή; Υπάρχει. Καταρχήν, και να τη συλλάβετε όλη, η φορολογητέα ύλη από εδώ και μπρος και στην περίοδο της ανάκαμψης θα συρρικνώνεται. Και γι' αυτό άλλωστε ξυπνήσατε και με τη φοροδιαφυγή. Γιατί ξέρετε ότι τα εισοδήματα των εργαζομένων δε θα προσφέρονται για φορολογία. Και οι έμμεσοι φόροι θα φτάσουν σε ένα σημείο που θα είναι βασικός παράγοντας και για την ύφεση στο πλαίσιο του καπιταλισμού, όπως είναι η ύφεση στα πλαίσια του καπιταλισμού.

Πριν όμως πάμε στη φοροδιαφυγή, θα μιλήσουμε και για τους άδικους φόρους; Θα μιλήσουμε για τις φοροαπαλλαγές, οι οποίες είναι πολλές και όταν ακόμα η φορολογία σήμερα του κεφαλαίου, αυτού που δεν πάει στα μερίσματα, αλλά πάει στην παραγωγή, είναι 25% ή 20%, πάει πιο κάτω με τις φοροαπαλλαγές, είναι κάτω του 20%. Αυτό που ζητάει η ΝΔ, 15% - επίσημα δεν είναι, αλλά στην πραγματικότητα είναι. Επομένως, είναι παγίδα για το λαό η συζήτηση για φορολογική ύλη, φορολογική είσπραξη κ.λπ.

Αλλά να ξεκαθαρίσω το πιο ουσιαστικό ζήτημα. Είναι ή δεν είναι αυτή τη στιγμή αναισχυντία και πρόκληση για τον ελληνικό λαό, να συζητάμε ότι το όριο της φτώχειας είναι τα 5.000 ή τα 6.000 ευρώ το χρόνο ή τα 11.000 ευρώ το χρόνο ή και τα 15.000 ευρώ το χρόνο - εδώ δε συζητάμε για 15.000 - για μια οικογένεια τετραμελή; Το 2011, όπου αποδεδειγμένα συντελείται, ακόμα και σε συνθήκες βαρβαρότητας παγκόσμια, το αντικειμενικά προοδευτικό γεγονός να αυξάνονται ταχύτατα οι ανθρώπινες ανάγκες, οι σύγχρονες ανάγκες.

Οταν, κύριοι, συζητάτε για το αν θα φορολογήσετε το 6.000 ή το 11.000, εμείς δε συζητάμε. Δε δεχόμαστε να πάρουμε μέρος στη συζήτηση, όπως κάνουμε σε άλλα αντιλαϊκά νομοσχέδια. Μπορούμε να λέμε, το 2011, ότι πάνω από 6.500 ευρώ δεν είσαι στο όριο της φτώχειας, μιλώντας για τον 21ο αιώνα; Δε μιλάω για το τι έχετε αφαιρέσει από το λαό. Αλλά, ακόμα κι αν αρχίζαμε από μηδενική βάση τη συζήτηση, δε θα μπορούσε να ξεκινήσει από το 6.000. Θα μου πείτε, υπάρχει στρεβλή κατανάλωση. Ε, βέβαια, υπάρχει η πολυτελής κατανάλωση της αστικής τάξης και η καλλιεργούμενη στρεβλή κατανάλωση. Αλλά οι βασικές ανάγκες των εργαζομένων δεν ικανοποιούνται.