
τραγουδάει και πενθεί και παιανίζει. Γίνεται γυαλί που
ανατριχιάζει και ρυτίδα που υπενθυμίζει. Πως ο άνθρωπος είναι και μικρός
και μέγας. Η θάλασσα είναι κλειδάριθμος για όλα τα μυστικά και φανερά
θαύματα και τραύματα. Χαρτογραφεί τον κόσμο.
Πρώτη
Κυριακή μετά τις εκλογές. Τις κρίσιμες, τις θανατηφόρες, τις... Τόσα
επίθετα για εκλογές δεν έχουμε ακούσει από τη μεταπολίτευση. Οταν
κρινόταν το στιγμιαίο ή διαρκές έγκλημα της χούντας που όχι μόνο δεν
παραγράφηκε, αλλά και συγχωρήθηκε κι επαναλήφθηκε από τότε... Κι ήταν
πάντα κρυμμένο καλά πίσω από τα ταξικά φτιασίδια μιας κοινωνίας που
ξέχασε ν' αντιστέκεται, συνήθισε να βολεύεται, άθροισε τα εγώ σε τεχνητά
εμείς και παρείχε αφειδώς κοινοβουλευτικά άλλοθι στην κυρίαρχη τάξη.
Πρώτη
Κυριακή και σίγουρα θα πουν δυστυχώς πολλοί, πως δεν υπάρχει χώρος και
χρόνος για ομορφόλογα, για ποιήματα και άσματα. Μήνυμα και μούντζα
αρκούν ως εργαλεία για να ερμηνεύσεις τα πάντα. Ποιος έχει χρόνο στην
αρένα της επιβίωσης να ασχοληθεί με ραψωδίες και ποιητικά μακρινάρια
όταν χάρη στην «πρόοδο» του ανθρώπου μέσα σε τριάντα δευτερόλεπτα
επαναλαμβανόμενης διαφήμισης μπορείς να βγάλεις καράβια στη στεριά. Και
να χαχανίζουν σα μωρά παιδιά από την τεχνητή χαρά οι πνιγμένοι μούτσοι
και λοστρόμοι. Τους είπαν πως θα γίνουνε καπεταναίοι. Στο σαπιοκάραβο
που βαφτίστηκε πειρατικό για να βυθίσει τον ταξικό στόλο. Και τρέξαν
όλοι στην αριστερή κουπαστή και μπάταρε το πλοίο. Μπάζει νερά. Κοιτάνε
και το κατάρτι που κόντυνε μα η κόκκινη παντιέρα ανεμίζει ακόμη και
δείχνει και τον άνεμο και την απειλή του και την έντασή του. Στον αφρό η
δεξιά κουπαστή. Μιλιούνια οι ψηφοφόροι ναυτικοί που ζουν με την ελπίδα
πως θα πνιγούνε τελευταίοι. Τέλος θα λάβει η αντάρα κι η καταστροφή αφού
ανέτειλε επιτέλους μια κατάμαυρη αυγή να κάνει το σκότος έρεβος κι ο
Λόγος να γίνει έλλογος δόλος των θυτών.
Πρώτη
Κυριακή και τον ποιητή σε τούτη την αρχή της σημερινής στήλης τον
αφιερώνω σ' όσους πήραν το παγούρι της ψήφου τους, το γέμισαν με ρούμι
της νίκης και πήγαν στην κουπαστή που έδειχνε καλύτερο νησί να
ξαποστάσουν. Τα ποιήματα δεν είναι ψευδαισθήσεις. Είναι όνειρα εκτός
εκάστοτε τρέχοντος εμπορίου... Αλλωστε άλλη η αριστερά από την πρύμνη
και άλλη από την πλώρη. Εμείς εδώ ξέρουμε από θάλασσα. Θα κολυμπήσουμε.
Πιασμένοι από το κατάρτι. Θα ναυπηγήσουμε μεγαλύτερη βάρκα. Λέμβος
σωσίβιος για λαϊκά ναυάγια. Προτιμότερη από πλοία φαντάσματα. Χέρια
κουπιά. Προσοχή! Δεξιά τορπίλη. Ενας να μείνει ορθός και θά 'χουμε
κατάρτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου