Αλ. Παπαρήγα για Eurogroup: Πελώριο ψέμα ότι η συμφωνία συνιστά ανάσα για το λαό

 902.gr

«Αποτελεί πελώριο και προκλητικό ψέμα ότι η συμφωνία που επιτεύχθηκε χτες συνιστά ανάσα για τον ελληνικό λαό», τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα στις δηλώσεις της για το Eurogroup.

Πρόσθεσε επίσης ότι: «...αναδύθηκε στην επιφάνεια το μεγάλο ψέμα, ότι τα πάντα κρίνονται από την ικανότητα διαπραγμάτευσης. Αν θα κάνεις σκληρή διαπραγμάτευση όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ή αν θα κάνεις έξυπνη διαπραγμάτευση όπως λέει η τρικομματική κυβέρνηση. Όταν διαπραγματεύεσαι δεχόμενος τις δεσμεύσεις της ΕΕ, την ανταγωνιστικότητα, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, τότε αυτή η διαπραγμάτευση είναι εντός των τειχών και δεν προμηνύει τίποτα καλό για το λαό».
Για το τι αποδεικνύει ο συμβιβασμός που έγινε χτες, υπογράμμισε μεταξύ άλλων ότι: «Καταρχήν ο όλος τσακωμός δεν αφορούσε αν θα βελτιωθεί η ζωή των λαών, της Ελλάδας και αν θέλετε των


λαών της Ευρωζώνης και γενικότερα της Ευρώπης. Αποδείχθηκε ότι η βαθύτερη αιτία της επίθεσης είναι η φτηνή εργατική δύναμη και όχι αποκλειστικά ή τόσο η διαχείριση του χρέους».
Επισήμανε ακόμα πως: «Απ' τη στιγμή που υπάρχει ο σκληρός και αδυσώπητος ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, απ' τη στιγμή που υπάρχουν δεσμεύσεις της ΕΕ, απ' τη στιγμή που η κούρσα του ανταγωνισμού γίνεται πάνω στα ερείπια της ζωής των εργαζομένων, δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκό αποτέλεσμα. Δεν θα επιστραφούν κατακτήσεις».
Η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε τέλος ότι «δεν μπορεί να υπάρξει βελτίωση της ζωής του λαού, δίχως γραμμή αντεπίθεσης, ρήξης και ανατροπής. Όλα τα άλλα που ακούγονται, είτε απ' την τρικομματική κυβέρνηση είτε απ' τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα, είναι απάτη».

Ολόκληρη η εισηγητική ομιλία στη συνέντευξη ήταν η εξής:

 «Αποτελεί πελώριο και προκλητικό ψέμα ότι η συμφωνία που επιτεύχθηκε χτες συνιστά ανάσα για τον ελληνικό λαό. Χτες μάλιστα αναδύθηκε στην επιφάνεια το μεγάλο ψέμα, ότι τα πάντα κρίνονται από την ικανότητα διαπραγμάτευσης. Αν θα κάνεις σκληρή διαπραγμάτευση όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ή αν θα κάνεις έξυπνη διαπραγμάτευση όπως λέει η τρικομματική κυβέρνηση. Όταν διαπραγματεύεσαι δεχόμενος τις δεσμεύσεις της ΕΕ, την ανταγωνιστικότητα, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, τότε αυτή η διαπραγμάτευση είναι εντός των τειχών και δεν προμηνύει τίποτα καλό για το λαό.
          Γιατί η συμφωνία δεν είναι ανάσα για το λαό; Πρώτα απ' όλα να πάρουμε υπόψη ότι από 1/1/2013 θα εφαρμοστούν τα νέα μέτρα που πάρθηκαν και ήδη η ζωή του λαού που είναι κόλαση, θα γίνει περισσότερο κόλαση. Δεύτερον, η συμφωνία που έγινε χτες περιλαμβάνει κλιμάκωση νέων αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων. Μπορεί να μην πάρουν άμεσα τη μορφή ενός συγκροτημένου μνημονίου, αλλά η μνημονιακή πολιτική θα είναι διαρκείας, τουλάχιστον μέχρι το 2030, παίρνοντας υπόψη τη μη ασφαλή κατά τη γνώμη μας πρόβλεψη ότι το χρέος μπορεί να φτάσει το 2020 το 124%.
          Και πιο συγκεκριμένα, τι περιλαμβάνουν τα νέα μέτρα; Έχουν ασφαλιστικές δικλείδες σε βάρος του λαού και υπέρ του κεφαλαίου. Καταρχήν σε περίπτωση που θα υπάρξει απόκλιση στόχων απ' τις ιδιωτικοποιήσεις και τα δημοσιονομικά, θα αφαιρούνται αυτόματα απ' το λαό όσα έχουν απομείνει από μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα ασφαλιστικά, Υγείας κ.λπ.
          Δεύτερον θα μεταφέρονται τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις σε διακριτό λογαριασμό αποπληρωμής του χρέους, επομένως δεν πρόκειται να διορθώσουν τίποτα από τα μέτρα κόλασης που έχουν παρθεί.
          Τρίτον, μιλάνε για εμπροσθοβαρή εφαρμογή. Τι σημαίνει αυτό; Επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων και των ιδιωτικοποιήσεων, δηλαδή ακριβό νερό, ακόμα ακριβότερη θέρμανση, γενικότερα ακριβή ενέργεια, τα πάντα ακριβότερα για το λαό, γιατί εκεί θα οδηγήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις.
          Και ξαναλέμε, να πάρουμε υπόψη ότι θα έχουμε συνεχή αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα, ανεξάρτητα αν θα πάρουν τη μορφή του μνημονίου, στους μισθούς, φορολογικά, απολύσεις κ.λπ. στο Δημόσιο.
          Τι αποδεικνύει ο συμβιβασμός που έγινε χτες; Καταρχήν ο όλος τσακωμός δεν αφορούσε αν θα βελτιωθεί η ζωή των λαών, της Ελλάδας και αν θέλετε των λαών της Ευρωζώνης και γενικότερα της Ευρώπης. Αποδείχθηκε ότι η βαθύτερη αιτία της επίθεσης είναι η φτηνή εργατική δύναμη και όχι αποκλειστικά ή τόσο η διαχείριση του χρέους. Ας πάρουμε το παράδειγμα: Προβλέπουν ότι θα είναι 124% επί του ΑΕΠ το χρέος της Ελλάδας. Μα εδώ στην ΕΕ έχουν αποφασίσει να είναι 60% και μάλιστα δρομολογούν να φτάσει το 40% και το 124% δεν είναι καθόλου βέβαιο, γιατί μπορεί να μην προχωρήσουν όλα αυτά τα οποία έχουν αποφασίσει, πολύ περισσότερο να βαθύνει ακόμα πιο πολύ η κρίση στην Ευρωζώνη και δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στην περίπτωση που η κρίση αγκαλιάσει και την ίδια τη Γαλλία.
          Δεν θεωρούμε ότι και αυτός ακόμα ο συμβιβασμός είναι στέρεος. Θα ξαναχρησιμοποιήσουμε τον όρο είναι εύθραυστος. Διότι, κοιτάξτε να δείτε, καταρχήν η όλη φασαρία δεν έγινε ειδικά για την Ελλάδα. Γίνεται και με την προοπτική της συνέχισης και εμβάθυνσης της κρίσης στην Ευρωζώνη. Τσακώθηκαν για το πώς θα κατανεμηθούν οι ζημιές. Δεν υποχώρησε η Γερμανία, όπως λέγεται, διότι η Γερμανία δεν ήθελε το "κούρεμα", γιατί δεν φοβάται μόνο το ελληνικό "κούρεμα". Φοβάται το "κούρεμα" που θα ζητηθεί απ' την Ισπανία και την Ιταλία, κυρίως αυτές οι δύο χώρες θα έχουν ανάγκη από το "κούρεμα". Το ΔΝΤ μπορεί να υποχώρησε στο 124%, αλλά όταν ζητούσε "κούρεμα" εννοούσε "κούρεμα" που πρέπει να κάνουν τα ευρωπαϊκά κράτη, όχι για τα χρήματα που αφορούν το ΔΝΤ.
          Η συμφωνία για την εκταμίευση των δόσεων περιλαμβάνει το εξής πράγμα: Καταρχήν να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις. Μέσα στις αναδιαρθρώσεις είναι και οι ιδιωτικοποιήσεις. Και ξέρετε οι ιδιωτικοποιήσεις δεν σημαίνει ότι μπορεί να προχωρήσουν εύκολα. Πρέπει να υπάρχουν και αγοραστές, επενδυτές. Και λένε ότι πρέπει να γίνει επαναγορά του χρέους σε τιμές της Παρασκευής 24/11. Και ρωτάμε, από πού είναι σίγουροι ότι οι ιδιώτες θα δεχτούν την πώληση; Εδώ λοιπόν ελλοχεύει ένας μεγάλος κίνδυνος που μας απασχολεί εμάς ιδιαιτέρως. Μήπως στην ουσία έχουμε νέο "κούρεμα" των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων που σημαίνει χαριστική βολή; Δεν είναι τίποτα σίγουρα γι' αυτό που λένε επαναγορά ομολόγων, διότι αυτό θα εξαρτηθεί απ' το αν συμφέρει τους αγοραστές.
          Σίγουρα δεν είναι βιώσιμη η διαχείριση του χρέους, αυτό είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο. Θα χρειαστεί δηλαδή μεγάλο "κούρεμα" και αν αποφασίσουν το "κούρεμα" και μάλιστα συνδυαστεί με το "κούρεμα" Ιταλίας και Ισπανίας, αν το αποφασίσουν και δεν υπάρχει και διάσπαση της Ευρωζώνης, σημαίνει καινούργια μέτρα σε βάρος του λαού, σε βάρος των λαών, απ' τη στιγμή που το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο. Και πολύ περισσότερο που στηρίζεται σε σαθρά επιχειρήματα ότι το ΑΕΠ της Ελλάδας θα ανεβαίνει, και των άλλων χωρών. Πού ξέρουν ότι θα ανέβει; Μπορεί και το χρέος να μειώνεται και ως ποσοστό του ΑΕΠ να μεγαλώνει, διότι οι επενδύσεις στην Ελλάδα θα έρθουν όταν έχει ξεκαθαριστεί το τοπίο, όταν έχει γίνει το "κούρεμα" και πάνω απ' όλα όταν έχουν τη σιγουριά ότι έχει τσακιστεί το κίνημα. Πράγμα το οποίο δεν θα γίνει και δεν θα επιτρέψουμε να γίνει όσο εξαρτάται από μας, αλλά νομίζουμε και ο λαός δεν θα το δεχτεί, και όταν έχει γίνει ακόμα πιο φτηνή η εργατική δύναμη, διότι δυστυχώς στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν υπάρχει πάτος, δεν υπάρχει τέρμα.
          Αυτή είναι η κατάσταση. Εμείς βεβαίως θα ενημερώσουμε το λαό πολύ πιο αναλυτικά, πολύ πιο συγκεκριμένα και εδώ επί τάπητος μπαίνει το ζήτημα: Δεν μπορεί να υπάρξει βελτίωση της ζωής του λαού δίχως γραμμή αντεπίθεσης, ρήξης και ανατροπής. Όλα τα άλλα που ακούγονται, είτε απ' την τρικομματική κυβέρνηση είτε απ' τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα, είναι απάτη. 'Η οι άνθρωποι υποτιμούν τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς, τον σκληρό και αδυσώπητο ανταγωνισμό που υπάρχει μέσα στην ΕΕ και ανάμεσα στην ΕΕ και στο ΔΝΤ, τις ΗΠΑ, την Κίνα κ.λπ. 'Η υποτιμούν αυτό ή το ξέρουν και κοροϊδεύουν το λαό ότι αρκεί να έχουμε μια νέα κυβέρνηση ή μια καλύτερη κυβέρνηση και τα πράγματα θα λυθούν.
          Οι πολιτικές αποφάσεις που παίρνονται αφορούν την οικονομία πριν απ' όλα και το βιωτικό επίπεδο των εργαζομένων. Δεν υπάρχουν πολιτικές αποφάσεις σκέτες. Απ' τη στιγμή που υπάρχει ο σκληρός και αδυσώπητος ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, απ' τη στιγμή που υπάρχουν δεσμεύσεις της ΕΕ, απ' τη στιγμή που η κούρσα του ανταγωνισμού γίνεται πάνω στα ερείπια της ζωής των εργαζομένων, δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκό αποτέλεσμα. Δεν θα επιστραφούν κατακτήσεις. Άρα ο λαός πρέπει να δοκιμάσει αυτόν το δρόμο που δεν τον έχει δοκιμάσει σήμερα, αυτόν το δρόμο που απαιτεί η βαθιά οικονομική καπιταλιστική κρίση».