Στο ΠΑΜΕ η ελπίδα για το κίνημα

Τα νέα βάρβαρα μέτρα και ο προϋπολογισμός μπορεί να ψηφίστηκαν στη Βουλή, όμως οι εργαζόμενοι δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Ο αγώνας ενάντια στα μέτρα δε σταματά. Γιατί είναι αγώνας επιβίωσης της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Η μεγάλη συμμετοχή εργαζομένων, λαού και νεολαίας στις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ, αποδεικνύει ότι υπάρχει ισχυρή η ταξική εργατική - λαϊκή δύναμη που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και ανασύνταξη του κινήματος, στη διαμόρφωση της μεγάλης λαϊκής συμμαχίας που θα αναδείξει το λαό σε πρωταγωνιστή και στην εξουσία. Αυτό έδειξαν οι πρόσφατες μεγάλες απεργιακές μάχες που δόθηκαν. Παρά τα χτυπήματα της αστικής τάξης, παρά το γεγονός ότι η ίδια η οικονομική κρίση και η αύξηση της ανεργίας, τα χαράτσια και η ακρίβεια έχουν φέρει στα όρια τη λαϊκή οικογένεια, μεγάλα τμήματα των εργαζομένων δεν υποκύπτουν, δεν τα διπλώνουν, στέκονται όρθια και μάχιμα.

Διαμορφώνεται, λοιπόν, μια ισχυρή ταξική εργατική - λαϊκή δυναμική που πιο ώριμη, γνωρίζοντας καλύτερα τις δυσκολίες και τις κακοτοπιές του αγώνα και τις στροφές της κοινωνικής πάλης, μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη, στη μαζικοποίηση και την ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος. Ο αγωνιστικός αυτός πυρήνας, πατώντας γερά μέσα στους χώρους δουλειάς, αντιμετωπίζοντας πιο 

 

αποτελεσματικά τους εκβιασμούς της πλουτοκρατίας, με υπομονή και επιμονή μπορεί να γίνει κέντρο ευρύτερης λαϊκής συσπείρωσης και δράσης. Να φέρει μέσα στο κίνημα τον εργάτη που μέχρι τώρα έχει μείνει στην άκρη, τον άνεργο που δε βρίσκει δουλειά, τον αυτοαπασχολούμενο που δεν έχει πλέον εισόδημα, τον μικρέμπορο που έχασε το μαγαζί του, τον φτωχό αγρότη που διώχτηκε από το χωράφι του. Να ριζώσει και να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία. Να εκφράζεται κάθε στιγμή, με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο, τόσο ενάντια στις κυβερνητικές αποφάσεις όσο και μέσα στους χώρους δουλειάς απέναντι στη μεγαλοεργοδοσία το «ένας για όλους και όλοι για έναν». Γιατί για το λαό δεν υπάρχει άλλη λύση.

Οπλο σε αυτήν τη δράση ήταν και παραμένει η ανάδειξη των πραγματικών αιτιών της κρίσης, των πραγματικών ταξικών αντιπάλων του λαού, των μονοπωλίων. Γιατί χωρίς αυτήν τη στόχευση, ο αγώνας των εργαζομένων θα χάνεται σαν το νερό στην άμμο. Μόνο όταν περισσότεροι εργαζόμενοι έγκαιρα κατανοήσουν την καταστροφική δράση που έχει για τη ζωή τους η κυριαρχία των μονοπωλίων και δώσουν το ανάλογο περιεχόμενο στην πάλη τους, μόνο τότε οι αγώνες αυτοί μπορεί να δώσουν διέξοδο, να φέρουν πιο κοντά και να θέσουν στην ημερήσια διάταξη τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που έχουν ανάγκη τα λαϊκά στρώματα.

Ενας τέτοιος προσανατολισμός και ένα τέτοιο ξεκάθαρο περιεχόμενο μπορεί να απελευθερώσει ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις από αυταπάτες, όπως του «ευρωμονόδρομου», να τις εξοπλίσει με δύναμη και αντοχή μέσα στη σημερινή βαρβαρότητα, να γίνει ισχυρό κίνητρο για συμμετοχή και δράση. Να ανεβάσει το κίνημα σε ένα υψηλότερο επίπεδο, να το κάνει πιο ικανό στην αντιμετώπιση του ταξικού αντίπαλου και των πολιτικών του εκπροσώπων, να το καταστήσει πραγματικά αποφασιστική δύναμη αποτροπής των επώδυνων μέτρων, αλλά και δύναμη που με το λαό πρωταγωνιστή θα σπάσει τα δεσμά των μονοπωλίων, διαγράφοντας μονομερώς το χρέος, αποδεσμεύοντας τον τόπο από την ΕΕ, θα προχωρήσει μπροστά για την ανατροπή της τάξης που κατέχει την οικονομική και πολιτική εξουσία.