Ναι μπορούμε! -Βίντεο και σχόλιο για το χθεσινό συλλαλητήριο.

πηγή giorgossarris.blogspot.gr

Το χθεσινό συλλαλητήριο, αλλά και όλη η μεγαλειώδης  εμφάνιση του λαού στους δρόμους και τiς πλατείες όλης της χώρας περνούν στην ιστορία. Ειναι, μαζι με τη 12η Φεβρουαρίου του 2012, την 5η Μαίου του 2010, και τα διήμερα 28-29 Ιουνίου 2011 και 19-20 Οκτωβρίου 2011 οι κορυφαίες στιγμές της αντίστασης του λαού στην επίθεση και τον πόλεμο που δεχεται.

Οταν οι πολλοί κατανοήσουν ότι τον πόλεμο μόνο με οργανωμένο πόλεμο μπορείς να τον αντιμετωπίσεις, τότε η εξέλιξη θα είναι συγκλονιστικά διαφορετική. Και χθες είδαμε πως ο λαός μπορεί. Μπορει όμως οργανωμένα, γιατί μόνο η οργάνωση μπορεί να δώσει δύναμη, ένταση, αντοχή, διάρκεια, δυνατότητα σχεδιασμού, πληροφορίες, πλούτο επιλογών και βάθος στον αγώνα του.
Τη στιγμή που οι εργαζόμενοι θα επιστρέψουν μαζικά και ενεργά στα σωματεία τους και ο λαός στις συλλογικότητες, το σύστημα θα τρίξει όσο δε λέγεται. Τότε ο αγώνας θα αποκτήσει αμέσως


αποτελεσματικότητα, ο λαός θα νοιώσει τη δύναμή του και θα επιβάλλει το δικό του ρυθμό  σφραγίζοντας τις εξελίξεις.


Λίγα λόγια για το συλλαλητήριο, από τη μεριά του ΠΑΜΕ όπου βρισκόμουν.
Η συγκέντρωση στην Ομόνοια ουσιαστικά δεν έγινε. Οι προσυγκεντρώσεις κατευθύνθηκαν αμέσως στο Σύνταγμα, μάλλον για να μη συμβεί ό,τι συνεβη στις 12 Φεβρουαρίου όπου τα επεισόδια που άρχισαν νωρίς εμπόδισαν τα μπλοκ του ΠΑΜΕ να φθάσουν στη Βουλή, από όπου έβγαινε κόσμος προς την Ομόνοια κυνηγημένος από τα δακρυγόνα.
Χθες ανεβαίνοντας από 2 κυρίως μεριές, Σταδίου και Ερμού, γύρω στις 6μμ μπήκαμε στην πλατεία.
Ο κόσμος ήταν εκπληκτικά πολύς και με την είσοδο του ΠΑΜΕ το Σύνταγμα γέμισε κυριολεκτικά ασφυκτικά! Για μια ώρα περίπου δεν είχαμε επεισόδια εκτός από στιγμές που ακούγονταν ξεκομμένα θόρυβοι κροτίδων από προκλήσεις που γίνονταν στη Β.Σοφίας.
Η ατμόσφαιρα τρομερή, με έναν παλμό πραγματικά πολιτικοποιημένο και ταξικά αγωνιστικό, τουλαχιστον στην κάτω πλευρά που  βρίσκονταν τα μπλοκ του ΠΑΜΕ. Ριπές συνθημάτων έδιναν τέμπο σε κάθε γωνιά.
Γυρω στις 7  άρχισαν πιο εντονα επεισόδια.
Ξεκίνησαν νωρίτερα με εκνευρισμούς, προκλήσεις κλπ. και "απλώθηκαν όπως συνήθως στη Β.Γεωργίου και στο κατω μέρος του Συντάγματος όπου βρισκόταν σε σχεδόν ασφυκτικά πυκνή διάταξη το ΠΑΜΕ.
Γνώμη μου είναι ότι ο τεράστιος όγκος και η παρουσία των οργανωμένων μπλοκ εμπόδισε σε μεγάλο βαθμό το άπλωμα των επεισοδίων σε μεγάλη κλίμακα. Πιθανότατα αν το ΠΑΜΕ δεν ήταν στην πλατεία από νωρίς τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί αλλιώς. Οπως και να είναι τα επεισόδια άρχισαν να πιέζουν τα μπλοκ στη Συντάγματος και οι αψιμαχίες μπάχαλων και ΜΑΤ γίνονταν δίπλα ακριβώς από τις αλυσίδες του ΠΑΜΕ. Δακρυγόνα, μολότοφ, κρότου λάμψης και πάλι από την αρχή. Το μπλοκ του ΠΑΜΕ χωρίστηκε με το ένα κομμάτι να οπισθοχωρεί στη Σταδίου και το   άλλο να προχωρεί στη Φιλελλήνων βγαίνοντας στην Αμαλίας. Εγω βρισκόμουν σ' αυτό το 2ο κομμάτι. 
Παρότι η πίεση σε στιγμές ήταν ασφυκτική(στην είσοδο της Φιλελλήνων το μπλοκ δεχτηκε βροχή δακρυγόνων) η πειθαρχία και η ψυχραιμία ήταν απόλυτες. Ενω το ρίσκο ήταν μεγάλο, με τόσο κόσμο που βρισκόταν εκεί, όλοι ακολουθούσαν τις οδηγίες χωρίς τον παραμικρό πανικό.

Βγήκαμε στην Αμαλίας και μείναμε για λίγο εκεί να βλέπουμε τον κόσμο που αποχωρούσε απο τα άλλα μπλοκ που ήταν μπροστα στη Βουλή. Η πλατεία είχε αδειάσει σχεδόν ολοκληρωτικά όταν οι τελευταίοι του ΠΑΜΕ βγηκαν από τη Φιλελλήνων. Τότε εμφανίστηκε ένα δυνατό μπλοκ περιφρούρησης στο ρεύμα πρός Σ'υνταγμα μέσα σε χειροκροτήματα. Ακολούθησε δεύτερο και μέσα σε ατμόσφαιρα ενθουσιασμού και εντασης όλο το μπλοκ του ΠΑΜΕ γύρισε και άρχισε πορεία προς την πλατεία μεσα σε χειροκροτήματα όσων βρίσκονταν στα πεζοδρόμια.
Αυτό το περιγράψαμε και στο προηγούμενο ποστ και φαίνεται και στο βίντεο.

Τα συμπεράσματα που βγήκαν από τα χθεσινά ήταν πολλά και χρήσιμα και ας τα σκεφτεί ο καθένας. Με μια φράση θα πω πως όσοι για διάφορους λόγους έχουν ενδοιασμούς για τη στάση του ΠΑΜΕ. ΄γρήγορα θα καταλάβουν πως κάνουν λάθος.
Το ΠΑΜΕ είναι η μόνη δύναμη που έχει την ικανότητα, τη θέληση, τη σοβαρότητα, την πολιτική βούληση,  αλλά  και την εμπειρία να δώσει πνοή και αποτελεσματικότητα στο κίνημα για την ανατροπή κι αυτό θα φανεί πολύ καθαρά.

Βεβαια το ΠΑΜΕ είναι σάρκα από τη σάρκα του εργατικού κινήματος και επομένως δεν μπορεί να κάνει πολλά χωρίς τη συμμετοχή των ίδιων των εργαζόμενων και του λαού. Η σχέση λαού-ΠΑΜΕ είναι αμφίδρομη. Οσο δυναμώνει και κάνει συγκεκριμένα βήματα αποφασιστικότητας  ο λαός, τοσο θα δυναμώνει και η πρώτη γραμμή που θα παίρνει δύναμη κι ανάσα απο τον ίδιο τον αποφασισμένο πια λαό. Τόσο θα νοιώθει την ευθύνη και την υποχρέωση να εκπληρώσει το ρόλο που έχει.
Το ΠΑΜΕ και σ' αυτές τις προηγούμενες μερες των κινητοποιήσεων άπλωσε το χερι στο λαό. Και χθες, έκανε αυτο που έπρεπε σύμφωνα με την απάντηση που πήρε.