Πολυτεχνείο: «έξω αι ΗΠΑ», «έξω το ΝΑΤΟ» Όχι όμως για το Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας και της πρωτοβουλίας συνδικαλιστών πρωτοβάθμιων σωματίων!!!

Μπροστά στις εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου αναρτήθηκαν αφίσες στην πόλη μας για την προπαγάνδιση των εκδηλώσεων με κύριο θέμα στην αφίσα την  φωτογραφία από την είσοδο του Πολυτεχνείου με του φοιτητές και τους εργάτες κρεμασμένους στα κάγκελα να διεκδικούν «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στην αμερικανόπνευστη χούντα και τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς όπως το ΝΑΤΟ.   Πέρα από τις αφίσες του ΠΑΜΕ που απεικόνιζαν την πραγματικότητα, υπήρχαν και οι αφίσες του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας (που αναρτήθηκαν με απόφαση της πλειοψηφίας τους χωρίς τη συναίνεση των μελών που πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ) και της πρωτοβουλίας συνδικαλιστών πρωτοβάθμιων σωματίων. Ένα μνημείο παραχάραξης, καπελώματος, πολιτικής απατεωνιάς και οσφυοκαμψίας! Η συγκεκριμένη αφίσα από τη φωτογραφία του Πολυτεχνείου είχε σβησμένο με Photoshop από τις κολώνες της εισόδου τα εμβληματικά συνθήματα με τα οποία πορεύτηκαν οι εξεγερμένοι «έξω αι ΗΠΑ» και «έξω το ΝΑΤΟ». Δεν είναι πρώτη φορά που εμφανίζεται αυτή η φωτογραφία, πρώτοι διδάξαντες χθες το ΠΑΣΟΚ και η νεολαία του στα πανεπιστήμια, οι ΠΑΣΠιτες, που εμφάνισαν παλιότερα σε κεντρική τους αφίσα τη φωτογραφία με τα σβησμένα συνθήματα.

Σήμερα στην Πρέβεζα οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ μαζί με τα «αριστερά» αδερφάκια τους των «Παρεμβάσεων» στον ίδιο ρόλο. Είναι αυτοί που «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» υπερασπιζόμενοι τους αγώνες των νεολαίων του πολυτεχνείου αλλά στα μέτρα που αυτοί θέλουν. Θέλουν να παρουσιάσουν την εξέγερση αποστεωμένη από τα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα και την κοινή δράση εργατών, φοιτητών και λαού. Προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να κρύψουν ότι το Πολυτεχνείο δεν είναι απλά μία ακόμα επέτειος αλλά η πάλη, η εξέγερση του λαού μας ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα, τον καπιταλισμό, ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών και των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών όπως το ΝΑΤΟ.   

Είναι φυσιολογικό όμως να υπάρχει αυτή η αντιμετώπιση από τις εν λόγω παρατάξεις, αφού το ΝΑΤΟ είναι νύχι κρέας με τους υπόλοιπους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως Ευρωπαϊκή Ένωση που αυτοί στηρίζουν έμμεσα ή άμεσα. Έτσι η όποια αναφορά για ανατροπή τους από το λαό τους κάνει να βγάζουν «σπυράκια».   

Είναι λογικό από τους πολιτικούς απογόνους του αλήστου  «ευχαριστούμε τους αμερικάνους»(Σημίτης) ή του σύγχρονους «υπάρχουν πτυχές της πολιτικής που ακολουθεί στις ΗΠΑ(σσ ο Ομπάμα) που βρίσκονται εν παραλληλία με τη βασική αντίληψη της δικής μας στρατηγικής για την αντιμετώπιση του χρέους.»  (Τσίπρας) να μη μπορεί να ειπωθεί το «έξω αι ΗΠΑ», «έξω το ΝΑΤΟ» που βροντοφώναζαν στο Πολυτεχνείο.   

Είναι λογικό πως αυτά τα συνθήματα να μη μπορούν να ειπωθούν από αυτούς που βάζουν πλάτη για την καλύτερη διαχείριση ενός συστήματος που οδηγεί στην εξαθλίωση το λαό, στην ανεργία, στους πολέμους και τους σκοτωμούς αθώων για τα κέρδη των καπιταλιστών.   

Οι βαστάζοι, οι κουβαλητές όλων των αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων, των διαλόγων-των συναινέσεων-της κοινωνικής συνοχής και εταιρισμού, θέλησαν την εξέγερση του Πολυτεχνείου να τη φέρουν στα μέτρα των αφεντικών τους. Θέλησαν να είναι άλλη μία επέτειος που συνωστίζονται όλοι μαζί, μία όμορφη γιορτούλα όπου θα δίνουν άλλοθι ο ένας στον άλλο για τη συνενοχή τους στη επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους! Από τους Δημάρχους που με την φορομπηχτική τους πολιτική ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους μέχρι τους συνδικαλιστές των «Παρεμβάσεων» που δίνουν το δήθεν «αριστερό-επαναστατικό» άλλοθι στους εργοδοτικούς-κυβερνητικούς συνδικαλιστές!    

Τέτοιοι λόγοι σήμερα πρέπει να οδηγούν τους εργαζόμενους (με βάση την συσσωρευμένη πια εμπειρία τους) να βλέπουν τις δύο γραμμές στο εργατικό κίνημα, του ταξικού με το ΠΑΜΕ που έρχεται σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς του, και τη γραμμή του συμβιβασμού με τους εργατοπατέρες σε ρόλο πεμπτοφαλαγγίτη μέσα στους εργάτες, και να διαχωρίζουν τη θέση τους.

Όπως και να το κάνουν οι υποταγμένοι «αριστεροί» και δεξιοί συνδικαλιστές τα οράματα και τα ιδανικά του Πολυτεχνείου για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο παραμένουν ζωντανά και ανεκπλήρωτα μέχρι και σήμερα, όσο και να προσπαθούν να τα σβήσουν, και  είναι ο ασφαλής δρόμος για να μπορέσουμε να οργανώσουμε και να προσανατολίσουμε τους αγώνες μας που θα τα πραγματώσουν.