Ολοι «μια γροθιά»

Ο ενιαίος αγώνας έχει μεγάλη σημασία για τη δυναμική του λαϊκού κινήματος, για την ικανότητά του να ασκεί πίεση, να έχει αντοχή, να μην κυριαρχούν η απογοήτευση και η πολυδιάσπαση. Αντικειμενικά σήμερα δεν υπάρχει κλάδος, τόπος δουλειάς, γειτονιά, λαϊκή οικογένεια, ηλικιακή κατηγορία που να μην υποφέρει από οξυμένα προβλήματα. Η αντίληψη ότι παλεύω για το πρόβλημα «του εργοστασίου μου», ή «της γειτονιάς μου», ή «του επαγγέλματός μου» είναι όχι μόνο αδιέξοδη, αλλά αφοπλίζει τους εργαζόμενους. Απέναντί τους έχουν ενωμένους τους μεγαλοεργοδότες, την ΕΕ, τη συγκυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, τα ΜΜΕ των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

 

Για παράδειγμα, ο αγώνας των ναυτεργατών. Είναι ένας αγώνας για ασφαλείς ακτοπλοϊκές μεταφορές, με επαρκές και έμπειρο προσωπικό, που δε θα εναλλάσσεται ανάλογα με τις ορέξεις των εφοπλιστών. Είναι ένας αγώνας για φθηνά ακτοπλοϊκά εισιτήρια, για να μπορεί ο κόσμος να ταξιδεύει. Είναι αγώνας για συχνά δρομολόγια, για σύνδεση των νησιών με τον Πειραιά και με άλλα λιμάνια. Είναι αγώνας για αξιοπρεπή μεροκάματα και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους. Είναι αγώνας που αγγίζει όλα τα λαϊκά στρώματα, τους κατοίκους των νησιών, τους επιβάτες. Αλλο ενδεικτικό παράδειγμα είναι ο αγώνας των εργαζομένων στα νοσοκομεία, στη δημόσια Υγεία. Ο αγώνας ενάντια στις συγχωνεύσεις είναι αγώνας ενάντια στην κατάργηση κλινικών, τμημάτων και κρεβατιών. Οταν οι εργαζόμενοι στην Υγεία κλείνουν τα ταμεία, είναι αγώνας για να μην πληρώνουν οι ασθενείς το 5ευρω χαράτσι και για εξετάσεις. Η διεκδίκηση αξιοπρεπών μισθών και προσλήψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού σημαίνει αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας. Η κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης σε Υγεία - Πρόνοια και Φάρμακο σημαίνει ότι όλες οι κλινικές, όλες οι δομές Υγείας - Πρόνοιας και οι φαρμακοβιομηχανίες θα κοινωνικοποιηθούν και θα είναι λαϊκή περιουσία, όλες οι υπηρεσίες και τα φάρμακα θα παρέχονται δωρεάν και οι εργαζόμενοι θα έχουν μόνιμη και σταθερή δουλειά. Επιπλέον, τα ασφαλιστικά ταμεία δε θα «ταΐζουν» τους επιχειρηματίες.

Η βάση της επίθεσης σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, παντού, είναι κοινή. Είναι η επιδίωξη σωτηρίας του κεφαλαίου από την κρίση που καταστρέφει τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα αν στα καράβια εμφανίζεται με την άρση του καμποτάζ που θα τους στείλει στην ανεργία, ή στα εργοστάσια με τη μείωση των μισθών, την εκ περιτροπής εργασία και τις απολύσεις, όπως στη «Χαλυβουργία». Η επίθεση είναι ενιαία ενάντια στα ασφαλιστικά δικαιώματα και στην Υγεία. Ενιαία πρέπει να είναι και η απάντηση των εργατών και των συμμάχων τους και ταυτόχρονα στην πρώτη γραμμή η ταξική αλληλεγγύη με οργάνωση αγώνα. Αρα για τους ναυτεργάτες, π.χ., χρειάζεται αγωνιστική στάση και μάλιστα με ανεβασμένες μορφές πάλης όλης της εργατικής τάξης, το ίδιο για τους χαλυβουργούς αλλά και για κάθε αγώνα. Το ταξικό σύνθημα «όλοι για έναν και ένας για όλους» είναι το πιο ισχυρό όπλο σήμερα που όλα σαρώνονται. Η ενίσχυση του ενιαίου αγώνα των εργαζομένων όχι μόνο θα δυναμώνει την αντίσταση και την άμυνά τους απέναντι στο τσάκισμα των δικαιωμάτων τους, αλλά θα βοηθά και στη συγκέντρωση δυνάμεων με στόχο την οριστική ανατροπή της πολιτικής που καταδικάζει το λαό στην εξαθλίωση.