Στις 8 του Μάη, με όποια κυβέρνηση, πόλεμο στον πόλεμο Αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Ιλιον

«

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σήμερα, δε θα μιλήσουμε εδώ ειδικά για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες. Δε θα μιλήσουμε για όλους εκείνους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που χέρι χέρι μαζί μας, ανεξάρτητα και από τις ιδιαίτερες απόψεις, δουλέψαμε όμως μαζί, για να γίνουν μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις, εργατοϋπαλληλικές κινητοποιήσεις, κινητοποιήσεις στην αγροτιά, δραστηριότητες, αγώνες των φτωχών απασχολουμένων της πόλης. Δε θα μιλήσουμε σε αυτούς που ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι η ΚΝΕ σήκωσε τη σημαία του αγώνα παντού, δίπλα στο Κόμμα, στους τόπους δουλειάς, στα σχολεία, στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ.
Απευθυνόμαστε, κυρίως, από αυτό το βήμα στους εργάτες και στους υπαλλήλους, σε αυτούς που καθημερινά ταλαιπωρούνται στα φτωχομάγαζά τους, θεωρώντας ότι και αυτοί είναι κάποιοι μικροί επιχειρηματίες. Απευθυνόμαστε, βεβαίως, έξω από την πόλη, στους μικροπαραγωγούς αγρότες, στις γυναίκες, στη νεολαία που ανήκει στα φτωχά εργατικά στρώματα και που αισθάνονται απόλυτα απογοητευμένοι, αγανακτισμένοι, από τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αισθάνονται ότι προδόθηκαν, αισθάνονται ότι τους εγκατέλειψαν, ότι τους κορόιδεψαν.

Λίγες μέρες πριν από την εκλογική μάχη, εμείς, νιώθοντας αυτή τη δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση - την καταλαβαίνουμε απόλυτα, είναι φυσιολογική - θέλουμε να βάλουμε ένα ερώτημα και πρέπει να το σκεφθούν πολύ σοβαρά όσοι ακόμα δεν το έχουν σκεφθεί, μέχρι τη μέρα που θα ανοίξει η κάλπη. Και, βεβαίως, για εμάς δεν τελειώνει το παν με το άνοιγμα και το κλείσιμο της κάλπης. Να σκεφθούν πολύ σοβαρά και την επόμενη μέρα και τους επόμενους μήνες.Μήπως στην πραγματικότητα αυτά τα κόμματα δεν τους κορόιδεψαν, μήπως τα κόμματα αυτά, παρά τις όποιες προεκλογικές υποσχέσεις, παρά τα γλαφυρά τους συνθήματα, μήπως στην πραγματικότητα έκαναν αυτό που έλεγαν στα προγράμματά τους, έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν σα δύο κόμματα που εκφράζουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας μας; Μήπως αισθάνονται απογοητευμένοι, αισθάνονται ότι τους κορόιδεψαν, γιατί τους έκαναν να σκέφτονται με τα ίδια κριτήρια που σκέφτονται ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και αισθάνονται ότι προδόθηκαν;

Ας θυμηθεί ο λαός τι του έλεγε το ΚΚΕ

Εμείς δε θεωρούμε ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πρόδωσαν το λαό. Γιατί από τη φύση τους τα κόμματα αυτά και τα έλεγαν στα προγράμματά τους και στις θέσεις τους, πέρα από τις περικοκλάδες. Τα κόμματα αυτά συμπεριφέρθηκαν απόλυτα πιστά και φυσιολογικά με τα ταξικά συμφέροντα που εκφράζουν. Αν συμπεριφέρονταν διαφορετικά, τότε θα είχαν προδώσει την τάξη που αντιπροσωπεύουν, την αστική τάξη. Επομένως, τώρα, δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος, να σκεφθούν ιδιαίτερα οι εργατοϋπάλληλοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, γιατί δεν κατάλαβαν έγκαιρα περί τίνος πρόκειται η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Μήπως φταίει, για παράδειγμα, ότι τους έπεισαν πως στην Ελλάδα ο λαός δεν μπορεί να πετύχει κοινωνική - λαϊκή ευημερία, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πολιτική λύση για το λαό και ότι ο λαός πρέπει να αναζητεί τις λύσεις, το μικρότερο ή το μεγαλύτερο κακό - αν μπορεί κανείς να μιλήσει έτσι - αναθέτοντας σε αυτά τα κόμματα να κυβερνήσουν και περιμένοντας μήπως δώσουν και κανένα ξεροκόμματο στο λαό;
Μήπως ένα μεγάλο μέρος του λαού παρασύρθηκε από το γεγονός ότι στη δεκαετία του '70 και του '80, κάτω από άλλες συνθήκες για τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, και κάτω, αν θέλετε, από άλλες συνθήκες της ταξικής πάλης και κάτω από ένα διαφορετικό συσχετισμό δυνάμεων διεθνώς, με ένα σχετικά πιο ισχυρό εργατικό κομμουνιστικό κίνημα και κυρίως με την παρουσία του σοσιαλιστικού συστήματος, μήπως ορισμένες παραχωρήσεις που απέκτησαν οι λαοί, μήπως τους παρέσυραν ότι τελικά κάπως έτσι θα ήταν και τα επόμενα χρόνια; Οτι αν όχι κάθε χρόνο, κάθε δύο - τρία χρόνια θα βελτιώνεται λίγο ο μισθός, εν πάση περιπτώσει, κάτι καλύτερο θα έρχεται στη ζωή μας;
Μήπως εκ των υστέρων πρέπει να θυμηθούν, όχι τόσο οι νεότεροι ή εκείνοι που γεννήθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά οι γονείς τους, οι παλιότεροι, ότι το ΚΚΕ φώναζε και ξαναφώναζε ότι οι κατακτήσεις στον καπιταλισμό είναι προϊόν οπωσδήποτε της ταξικής πάλης, αίματος και θυσιών των προηγούμενων γενιών και ότι αυτές τις κατακτήσεις θα ερχόταν να τις πάρει πίσω το σύστημα; Μήπως πρέπει να θυμηθούν τι λέγαμε για την ΕΕ, από τότε που έγινε συζήτηση για την ένταξη της Ελλάδας;
Αλλά για να μην κάνουμε μεγάλες ιστορικές αναδρομές. Τι λέγαμε το 1992 όταν στις συνθήκες νίκης της αντεπανάστασης παρουσιάστηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ αλλά και γενικότερα η απελευθέρωση κίνησης κεφαλαίων, ο νέος δρόμος που άλλαξε με την ήττα του σοσιαλισμού και που κατάργησε τον ψυχρό και τον θερμό πόλεμο, κ.λπ.; Μήπως παραγνωρίστηκαν, υποτιμήθηκαν αυτά που έλεγε το ΚΚΕ;
Εμείς επιμένουμε ότι τα δύο αυτά κόμματα δεν πρόδωσαν το λαό γιατί ποτέ, ανεξάρτητα από τις υποσχέσεις, δεν ήταν σε θέση να ικανοποιήσουν τις ανθρώπινες ανάγκες και, πολύ περισσότερο, δεν ήταν σε θέση να συγκρουστούν με την τάξη τους προκειμένου να παραχωρήσουν στο λαό. Και όποτε έκαναν παραχωρήσεις στο λαό, μισθολογικές ή άλλες, τις έκαναν γιατί την ίδια ώρα δεν αμφισβητούνταν η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Βεβαίως, τώρα που υπάρχει κρίση, ύφεση, τώρα που η καπιταλιστική κερδοφορία δεν μπορεί να πραγματοποιείται αυτή την περίοδο, όπως πριν, τώρα βεβαίως, τα παίρνουν όλα πίσω. Μήπως, για παράδειγμα, πρέπει να σκεφθούν όταν τους έλεγαν ότι η ΕΕ θα φέρει ίσους μισθούς, ίσες συντάξεις με τους νόμους της Ευρώπης, μήπως δεν μπορούσε να καταλάβει τότε ο λαός, γιατί είχαν αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα δείγματα, και οι λαοί της Ευρώπης πριν την κρίση άρχισαν να χάνουν κατακτήσεις, μήπως τότε θα έπρεπε να είχαν πάρει σοβαρά αυτά που έλεγε το ΚΚΕ;

Ωρα να βγουν βαθιά πολιτικά συμπεράσματα

Ειλικρινά, αυτές τις θέσεις δεν τις λέμε για να ζητήσουμε μεταμέλεια από κανέναν ή δήλωση μετανοίας ή για να τους ζητήσουμε συγνώμη. Οχι. Αλλά τώρα πια, ιδιαίτερα από τότε που ξέσπασε η κρίση, είναι υπερώριμα τα πράγματα, οι εργάτες, οι υπάλληλοι, τα λαϊκά στρώματα να ξεμπλέξουν κυριολεκτικά, καταρχήν με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Οχι γιατί μόνο είναι αυτά τα κόμματα από τα οποία πια έχουν δραματικές εμπειρίες, αλλά γιατί είναι κόμματα που υπηρετούν την άρχουσα τάξη της χώρας.
Οχι γιατί είναι ανίκανα κόμματα, όχι γιατί κορόιδεψαν, όχι γιατί είναι ανέντιμοι οι πολιτικοί τους, όχι γιατί έκαναν λάθος πολιτικές. Και τέτοια υπάρχουν και λάθη και ανεντιμότητες και ανηθικότητες. Αλλά πάνω από όλα είναι κόμματα και τα δύο που υπηρετούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας. Κι έτσι πρέπει να ξεκόψουν. Και όχι γιατί απλά τους αφαίρεσαν μισθούς και συντάξεις, τους έβαλαν χαράτσια, τους οδήγησαν στην ανεργία.
Θέλουμε να θυμίσουμε σε αυτό τον εργατόκοσμο, τον λαϊκό κόσμο, ότι το ΚΚΕ μιλούσε για τη δικομματική εναλλαγή του πολιτικού συστήματος και δε μιλούσε γενικά κατά του δικομματισμού. Γιατί και ο δικομματισμός μπορεί να καταργηθεί και το αστικό πολιτικό σύστημα να ισχυροποιηθεί. Αυτά τα λέγαμε αρκετά χρόνια και τώρα είναι ώρα ο λαός να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα. Πολιτικό συμπέρασμα δεν είναι να περιγράφεις τα προβλήματά σου, τα ζεις.
Και δε χρειάζεται από αυτό το βήμα να αναλύσουμε τι σημαίνει ανεργία, φτώχεια, τι έρχεται αύριο, πώς είναι στις 10 του μήνα να μη σου φτάνει ο μισθός για να ζήσεις την οικογένειά σου. Τι σημαίνει να έχεις και έναν άνεργο στην οικογένειά σου, αν και υπάρχουν οικογένειες με παραπάνω από έναν άνεργο. Δε χρειάζεται να τα περιγράψουμε, δεν περιμένει από εμάς ο λαός να του περιγράψουμε τα προβλήματά του.
Εμείς οφείλουμε ένα πράγμα να πούμε: Να βοηθήσουμε ώστε ο λαός να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα. Και τα πολιτικά αυτά συμπεράσματα δεν πρέπει να έχουν σχέση μόνο με το "όχι" σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τα πολιτικά συμπεράσματα πρέπει να είναι βαθύτερα. Και εμείς καλούμε σήμερα το λαό να απορρίψει όχι μόνο τα κόμματα, αλλά και το κοινωνικοοικονομικό σύστημα που υπηρετούν. Καλούμε πραγματικά την εργατική τάξη, ιδιαίτερα, να σηκώσει ανάστημα απέναντι στην εξουσία των μονοπωλίων, απέναντι στην εξουσία του κεφαλαίου. Η εκλογική μάχη δεν πρόκειται να λύσει αυτό το ζήτημα, πρέπει η αντίθεση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να αποκτήσει το απαιτούμενο βάθος, διαφορετικά ο λαός μπορεί να πέσει πολύ εύκολα σε καινούριες και σε παλιές παγίδες.

Εναλλακτική λύση έξω απ' την ταξική πάλη δεν υπάρχει

Εμείς, λίγες μέρες πριν από την κάλπη, διακηρύσσουμε ότι σε καμία κυβέρνηση δεν παίρνουμε μέρος. Ούτε δεχόμαστε εντολές, ούτε υποχωρούμε σε εντολές. Ακόμα και εν γνώσει μας ότι μπορεί αυτό να ανακόψει ένα τμήμα των ψηφοφόρων προς το ΚΚΕ. Αυτή και μόνο η στάση του ΚΚΕ πρέπει να προβληματίσει τους εργάτες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, είτε συμφωνούν σε όλα μαζί μας, είτε διαφωνούν. Οπως έπρεπε να προβληματίσει ότι είμαστε το μοναδικό κόμμα που είπε όχι στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που λέμε για την αποδέσμευση και είμαστε το μοναδικό κόμμα που έχουμε πρόταση εξουσίας και διακυβέρνησης και την ίδια ώρα δεν μπαίνουμε σε κανένα κυβερνητικό σχήμα, όποια ταυτότητα κι αν έχει.
Πρέπει να προβληματίσει. Τρελάθηκε το ΚΚΕ, θέλει να είναι αντιπολίτευση; Κάθε άλλο. Ισα ίσα. Εμείς παλεύουμε για την εξουσία, όχι του ΚΚΕ, αλλά για την εξουσία της εργατικής τάξης, για τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Γι' αυτή την εξουσία παλεύουμε και βεβαίως η δύναμη πρωτοπορίας θα είναι το ΚΚΕ, αλλά θα είναι εξουσία της εργατικής τάξης. Γιατί απέναντί μας δεν έχουμε την κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά την εξουσία της αστικής τάξης με το πολιτικό της προσωπικό. Που κάποτε λέγεται ΝΔ, κάποτε ΠΑΣΟΚ, κάποτε λεγόταν ΕΡΕ, κάποτε κάπως αλλιώς.
Αυτά είναι τα κόμματα. Είναι πρωτοπορία της άρχουσας τάξης, της εργατικής τάξης ή κινούνται ανάμεσα κάπου σε δύο βάρκες. Γιατί η άρχουσα τάξη δεν κατεβαίνει στις εκλογές. Δε θα δείτε ψηφοδέλτια βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών. Δε θα κατέβουν σαν άρχουσα τάξη, κατεβαίνουν με τα κόμματά τους.
Γιατί το ΚΚΕ προεκλογικά αρνείται συμμετοχή σε οποιαδήποτε κυβέρνηση; Γιατί αρνούμαστε συμμετοχή στην κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ; Καταρχήν ούτε πρόκειται να μας προτείνουν - οι άνθρωποι έχουν ταξικό κριτήριο, εάν μας πρότειναν θα ψαχνόμασταν και ούτε πρόκειται φυσικά να το δεχθούμε. Αλλά αρνούμαστε και οποιαδήποτε άλλη πρόταση. Γιατί; Γιατί την άλλη μέρα, αν σχηματιστεί - και δεν είναι ποια κυβέρνηση θέλουμε, είναι πού θα κατευθυνθεί η λαϊκή ψήφος -, εάν σχηματιστεί λοιπόν κυβέρνηση, την άλλη μέρα όλα θα είναι ίδια. Οι βιομήχανοι στις θέσεις τους, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές στη θέση τους, εκεί θα είναι. Η Ελλάδα μέσα στην ΕΕ, τον Ιούνη μάλιστα θα πρέπει να ψηφίσει νέα μέτρα, όλα θα είναι στη θέση τους.
Και δεν το λέμε εμείς. Τα λένε τα ίδια τα κόμματα. Από τον Καμμένο μέχρι τον Τσίπρα. Από τους "Ανεξάρτητους Ελληνες" έως τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τους ταυτίζουμε όλους, έχουν και διαφορές μεταξύ τους. Αλλά στο ζήτημα αυτό δεν έχουν ούτε μία θέση που λέει ότι τα μονοπώλια θα χάσουν θέσεις. Τι λένε; Θα πάμε να διαπραγματευθούμε.
Ο λαός αυτό που πρέπει να δοκιμάσει είναι να χειραφετηθεί από αυτές τις αντιλήψεις, να πεισθεί ότι υπάρχει εναλλακτική λύση, ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης και να πεισθεί να ενισχύσει αποφασιστικά το ΚΚΕ, ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί σε όλα μαζί μας. Να πεισθεί, να αντεπιτεθεί, να παρεμποδίσει τα νέα μέτρα. Και αν δεν έχει πεισθεί ακόμα να αναζητήσει τη ριζική εναλλακτική λύση, γιατί δεν μπορεί να την αναζητήσει έξω από την ταξική πάλη και χωρίς την κοινή δράση και χέρι χέρι με τους κομμουνιστές. Ολα τα άλλα είναι επικίνδυνα.
Σκεφθείτε, για παράδειγμα, να συμφωνήσουμε, ως Κόμμα, με τα άλλα κόμματα, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αναπτυχθεί έξω από την ΕΕ. Γιατί αυτό μας ζητάνε. Δεν μπορείς να μπεις σε μία κυβέρνηση, ο ένας να λέει αποδέσμευση και ο άλλος δεν μπορούμε χωρίς την ΕΕ. Αυτό δεν είναι κυβέρνηση. Την άλλη μέρα θα σκοτωνόμαστε. Και κατά συνέπεια εμείς θα πρέπει να αλλάξουμε και τη θέση μας.
Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι το εργατικό κίνημα δε θα έχει πρωτοπορία, θα δεχθεί μεγάλο πλήγμα. Θα αγωνίζεται ο λαός και εναντίον μιας κυβέρνησης που θα είναι το ΚΚΕ, αλλά ίσως, το πιο πιθανό, τα πρώτα χρόνια να κρατήσει στάση αναμονής. Σου λέει, σε αυτή την κυβέρνηση, με το ΚΚΕ μέσα, όλες οι αριστερές δυνάμεις μέσα, για περίμενε να δούμε. Και όταν συνειδητοποιήσει το λάθος, πέρα από το ότι θα μας πάρει με τις πέτρες και δε θα έχει άδικο, θα πρέπει να ξεκινήσει τις κινητοποιήσεις από την αρχή.

Διαφθείρουν την εργατική - λαϊκή συνείδηση

Τι εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κανείς σε αυτές τις πολιτικές δυνάμεις που πριν από όλα στο κοινωνικό επίπεδο έχουν τη μέση μονίμως λυγισμένη και ψηφοθηρούν τώρα παίζοντας με τον πόνο του λαού για κυβέρνηση της αριστεράς δήθεν; Ψηφοθηρούν κυριολεκτικά, θέλοντας να πάρουν και τη ρεβάνς από το 1968, ψηφοθηρούν κυριολεκτικά. Γιατί σε εμάς δεν είναι το ζήτημα πόσες ψήφους θα πάρουμε εμείς, πόσες ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, δεν έχουμε πια και κοινό εκλογικό ακροατήριο. Αλλού είναι το θέμα.
Το θέμα είναι ότι διαφθείρουν συστηματικά και αυτοί και ο Κουβέλης και όλοι οι άλλοι την εργατική - λαϊκή συνείδηση. Ο,τι ζημιά δηλαδή έκανε το ΠΑΣΟΚ από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 κ.λπ. Καλλιέργησαν αντιιμπεριαλιστικά, αντιμονοπωλιακά συνθήματα - και συνέβαλε και αυτό στη μαζικοποίηση του κινήματος και τα πήραν όλα αυτά στην Ελλάδα, κυριολεκτικά από το 1981 και μετά. Και συντηρητικοποίησε έναν κόσμο. Τώρα δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να διαφθείρει άλλο, γιατί έχει γίνει ένα δεύτερο κόμμα της αστικής τάξης. Το ρόλο αυτό τον παίζουν αντικειμενικά αυτές οι δυνάμεις. Και λέω αντικειμενικά και με την υποκειμενική τους επιλογή.
Ε, δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε καμία υποχώρηση. Εμείς μελετάμε το σφυγμό του λαού βεβαίως. Αλλά για εμάς ο σφυγμός και οι διαθέσεις του λαού σχετίζονται με τα προβλήματά του. Δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε σε καμία πίεση γιατί αύριο θα έχουμε κάνει καθοριστική ζημιά στο κίνημα. Ξέρετε, υπάρχουν λάθη και λάθη. Ούτε εμείς παίρνουμε όρκο σαν Κόμμα ότι δε θα κάνουμε λάθη, δεν μπορείς να το πεις. Υπάρχουν λάθη και λάθη, που διορθώνονται, αλλά υπάρχουν και εκείνα που η διόρθωσή τους δεν είναι εύκολη.
Και κοιτάξτε να δείτε, ως Κόμμα είμαστε υποχρεωμένοι να βγάλουμε συμπεράσματα από όλη την πείρα του εργατικού, του κομμουνιστικού κινήματος, στον καπιταλισμό και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού του 20ού αιώνα, αλλά και στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα. Δεν μπορούμε αυτή την πολύτιμη πείρα, για την οποία είμαστε υπερήφανοι, αλλά και πείρα που χρειάζεται και την αντιμετωπίζουμε κριτικά, δεν μπορούμε να την πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων, χάριν των εκλογών στις 6 Μάη.
Είμαστε βέβαιοι ότι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη ο ριζοσπαστισμός μέσα και από δραματικές εμπειρίες θα δυναμώσει. Και είμαστε υποχρεωμένοι εδώ που κυρίως λογοδοτούμε, στην Ελλάδα, το ΚΚΕ να τεντώσει τις δυνάμεις του, να γίνουμε πρώτοι στην αυτοθυσία και στην ανιδιοτέλεια, με τα μυαλά μέσα και όχι έξω από το κεφάλι μας. Είμαστε υποχρεωμένοι όταν θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, και αυτές μπορεί να δημιουργηθούν πολύ πιο γρήγορα από ό,τι μπορούμε να προβλέψουμε, όταν θα ξεσπάσει το κίνημα της μεγάλης ανατροπής, είμαστε υποχρεωμένοι, τότε να μην κάνουμε λάθη, τότε να μην κάνουμε πίσω, τότε να μην κάνουμε λαθεμένες ενέργειες.
Το λαϊκό ξέσπασμα, ο λαϊκός ξεσηκωμός, η κοινωνική εξέγερση θα έρθει. Οχι γιατί την προγραμματίσαμε εμείς, δε θα την προγραμματίσουμε εμείς. Αυτή θα γίνει και θα πυροδοτηθεί και από αντικειμενικές συνθήκες και από την πολιτική πείρα, κατακτημένη από τους αγώνες. Δε θα την αποφασίσουμε εμείς. Αλίμονό μας, όμως, αν ως Κόμμα, μαζί και με τους συμμάχους μας, με την πολιτική εμπειρία και τη σταθερότητα που έχουμε, δεν καταφέρουμε να τη βοηθήσουμε να νικήσει, εφόσον μπορεί να νικήσει η εργατική - λαϊκή εξουσία. Αλίμονό μας.
Και αυτό δε θα κριθεί τότε. Κρίνεται από το ό,τι κάνουμε σήμερα, για το τι κάνουμε για τα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων, μικρά, μεγάλα, αν και είναι πολυτέλεια να κάνεις τέτοιους διαχωρισμούς. Ο καθημερινός αγώνας και οι διαφωνίες μας με τους άλλους δε γίνονται για το πότε θα γίνει επανάσταση ή πώς θα είναι ο σοσιαλισμός. Διαφωνούμε στα καθημερινά. Διαφωνούμε στο τι θα γίνει στις 8 Μάη.
Επομένως, υπάρχει θετική προοπτική για το κίνημα στην Ελλάδα στις 7 - 8 Μάη και αυτό εξαρτάται από την εκλογική δύναμη του ΚΚΕ. Αλλά στις 8 του Μάη θα εξαρτηθεί όχι από τη σύνθεση του Κοινοβουλίου, αλλά από το τι θα γίνεται στους τόπους δουλειάς και στις εργατογειτονιές, στα φτωχά χωριά. Από εκεί θα εξαρτηθεί, από το κίνημα αποκλειστικά και μόνο. Την αντεπίθεση, την ταχύτητα. Πόλεμο στον πόλεμο, αυτό θα ξαναπούμε στις 8 του Μάη, όποια κυβέρνηση και αν είναι».