Ρεαλισμός & βαρβαρότητα!Θύμιος ΚAΛΑΜΟΥΚΗΣ(ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ)

«Δεν είναι ρεαλιστική πρόταση», είναι η φράση που ακούγεται συνεχώς, από αυτούς  που ονομάζουν ρεαλισμό την σημερινή κατάντια. Απορρίπτουν, οτιδήποτε άλλο, οποιαδήποτε υπόνοια αμφισβήτησης του μνημονίου και της υποταγής σε αυτό και όταν διατυπώνεις μισό επιχείρημα προς την άλλη κατεύθυνση, έντρομοι απαντούν ότι όλα αυτά δεν είναι ρεαλιστικά. Και γιατί  ο στόχος μιας κοινωνίας, το όραμα, οι επιδιώξεις της, πρέπει να είναι ρεαλιστικά; Γιατί  η κοινωνία και η καθημερινή ζωή να συμβαδίζουν με τον ρεαλισμό και όχι με το μη ρεαλιστικό; Με το ανέφικτο, το άπιαστο, το ιδεατό;  Όσες κοινωνίες προχώρησαν, το έκαναν επειδή κινήθηκαν αντισυμβατικά, έβαλαν μεγάλους στόχους και τους πάλεψαν. Απομόνωσαν τους ρεαλιστές και τους πεζούς  και στεγνούς στόχους τους. Αλλά τι εννοούν μη ρεαλιστικό οι υποταγμένοι στην μνημονιακή ρεαλιστικότητα; Γι αυτούς ρεαλιστικό είναι οι μισθοί των 400 σήμερα και των 300 σε δυο μήνες, την ίδια ώρα που η δόση του δανείου είναι 400 ή 500 ευρώ. Ρεαλιστικό είναι η σύνταξη να φτάσει στα 250. Ρεαλιστικό είναι το πάνω από ένα εκατομμύριο άνεργοι. Ρεαλιστικό είναι να τα βλέπεις όλα μαύρα, χωρίς κανένα διέξοδο  και ταυτόχρονα να μην αντιδράς, σχεδόν ούτε να σκέφτεσαι, την όποια αμφισβήτηση. Ρεαλιστικό είναι οι ευρωπαίοι να λένε στους Έλληνες τι να ψηφίσουν. Καιρεαλιστικό είναι να βυσσοδομούν σε μια κοινωνία, έχοντας το θράσος να ζητούν και να προτείνουν  και άλλα πακέτα μέτρων ενώ έχουν αποτύχει φριχτά όλα τα προηγούμενα. Αν όλα αυτά και άλλα τόσα είναι ρεαλιστικά, ευτυχώς που πετάω στα σύννεφα. Ευτυχώς που δεν είμαι ρεαλιστής,  ευτυχώς που κάθε μέρα που περνά με κάνουν πιο ονειροπόλο, γιατί αυτοί ρεαλισμό θεωρούν να διαλέγεις εσύ το όπλο που θα σε εκτελέσουν, να τους ευχαριστείς για την εκτέλεση, να τους ζητάς συγνώμη εκ των προτέρων και αν γίνεται και εκ των υστέρων… (αυτό το θεωρούν και δημοκρατία). Ευτυχώς είναι πολλοί αυτοί που έχουν πια αντιληφθεί, τι σημαίνει ο ρεαλισμός των αδίστακτων γνωστών και άγνωστων ξεπουλημένων και ξεφτιλισμένων  μηρυκαστικών. Ευτυχώς που ο μη ρεαλισμός προβάλει πια ως μονόδρομος, ως πιθανή διέξοδος, ως κάτι που αξίζει να δοκιμαστεί. Ευτυχώς που η μη ρεαλιστική πλευρά του μυαλού, έχει εξεγερθεί και κανονίζει συμμαχία με την ιστορία. Και ευτυχώς που οι μη ρεαλιστές ξεσηκώθηκαν στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιταλία και αλλού. Γιατί ο μη ρεαλισμός, σε αντίθεση με τον ρεαλισμό, θέλει παρέα. Το πιο ρεαλιστικό σήμερα είναι να απορρίψεις τον ρεαλισμό τους, να οραματιστείς το πιο ακραίο και να το υλοποιήσεις. Να τους καταργήσεις. Το πιο ρεαλιστικό σήμερα είναι να μην είσαι ρεαλιστής. .