Υποκρισία και παραπλάνηση

 

«Το ΚΚΕ και ο "Ριζοσπάστης" θα έπρεπε να ηγούνταν μιας πλατιάς ενωτικής προσπάθειας για να διαμορφωθεί, πέρα από διαφορές, το ευρύτερο δυνατό αριστερό προοδευτικό μέτωπο που θα έδιωχνε από τη χώρα την τρόικα, θα καταργούσε τα μνημόνια, θα έβαζε τέλος στη λιτότητα και την αντεργατική και αντιλαϊκή επίθεση και θα άνοιγε καινούριους δρόμους προοδευτικής και σοσιαλιστικής διεξόδου από την κρίση, χωρίς τα όρια και τους φραγμούς της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Θα έπρεπε το ΚΚΕ και ο "Ριζοσπάστης" να καλούν όλες τις άλλες αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις σε κοινή δράση και ένα τέτοιο ενωτικό και μετωπικό αγώνα. Αυτήν την ώρα η ριζοσπαστική Αριστερά δεν έχει να διαλέξει ανάμεσα στην "επαναστατική κατάληψη" της εξουσίας ή την κυβέρνηση της Αριστεράς. Το κρίσιμο ερώτημα των καιρών είναι αν το ενωμένο αστικό πολιτικό και οικονομικό μπλοκ που κυβερνάει αλύπητα αυτήν τη χώρα θα παγιώσει την κυριαρχία του ή θα μπορέσουμε, μέσα στο 2013, να το ανατρέψουμε, βάζοντας σε κίνηση νέες εξελίξεις και νέους προοδευτικούς δρόμους». Αυτά γράφει η ιστοσελίδα του «Αριστερού Ρεύματος» του Π. Λαφαζάνη «Ισκρα». Και εγκαλεί το ΚΚΕ και τον «Ριζοσπάστη» ότι δεν καλούν σ' αυτό το μέτωπο.

***

Επειδή η υποκρισία τους και η πολιτική παραπλάνηση και κοροϊδία στους εργαζόμενους για τις προθέσεις τους απέναντι στο ΚΚΕ έχουν ξεπεράσει τα όρια, χρειάζεται να θυμίσουμε πρώτ' απ' όλα


ότι δε θέλουν αυτοί μέτωπο με το ΚΚΕ γιατί έχουν στρατηγικές διαφορές, το έχουν πει οι ίδιοι, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να προπαγανδίζουν ύπουλα το γιατί το ΚΚΕ δεν τους καλεί σε «μέτωπο». Ο Π. Λαφαζάνης στις 4/11/2012, στο «Κυριακάτικο Βήμα», σε συνέντευξή του και σε εκτίμηση του δημοσιογράφου ότι οι θέσεις του πλησιάζουν αυτές του ΚΚΕ απαντά: «Δεν νομίζω ότι η θέση μου είναι ιδιαίτερα συγγενής με τη γραμμή που ακολουθεί σήμερα το ΚΚΕ στο θέμα της διακυβέρνησης της χώρας. Το αντίθετο θα έλεγα! Προσωπικά θεωρώ άμεση προτεραιότητα και απόλυτα αναγκαία μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Αυτή η κυβέρνηση της Αριστεράς, ασφαλώς, θα αναλάβει να κυβερνήσει μέσα στο υφιστάμενο πλαίσιο, όχι όμως για να το διαχειριστεί αλλά για να το ανατρέψει, για να αλλάξει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές και να εφαρμόσει ένα προοδευτικό ανορθωτικό πρόγραμμα διεξόδου και ανασυγκρότησης...». Ο Π. Λαφαζάνης δε θέλει μέτωπο με το ΚΚΕ, αλλά θέλει ένα ΚΚΕ στα μέτρα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, θέλει ένα ΚΚΕ της διαχείρισης του καπιταλισμού.

***

Λένε μεγάλα λόγια για μέτωπο, «που θα έδιωχνε από τη χώρα την τρόικα, θα καταργούσε τα μνημόνια, θα έβαζε τέλος στη λιτότητα και την αντεργατική και αντιλαϊκή επίθεση και θα άνοιγε καινούριους δρόμους προοδευτικής και σοσιαλιστικής διεξόδου από την κρίση, χωρίς τα όρια και τους φραγμούς της Ευρωζώνης και της ΕΕ» και ότι το ζήτημα δεν είναι να διαλέξει κανείς «ανάμεσα στην "επαναστατική κατάληψη" της εξουσίας ή την κυβέρνηση της Αριστεράς». Ελιγμός με ψέματα, αφού το «Αριστερό Ρεύμα» έχει επιλέξει την κυβέρνηση της αριστεράς. Το λέει ο ίδιος ο Π. Λαφαζάνης στο «Βήμα», το έχει πει και άλλες φορές. Λένε όλα τα παραπάνω δε λένε όμως κουβέντα για την καπιταλιστική ιδιοκτησία, θα την κοινωνικοποιήσουν; Και δεν το λένε γιατί είναι ίδιον των οπορτουνιστών να εμφανίζονται με δύο πρόσωπα, ένα φιλολαϊκό και ένα καθησυχαστικό στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Ετσι συμβάλλουν στη χειραγώγηση του λαού στην αστική πολιτική. Ας μην πουν ότι τους διαστρεβλώνουμε γιατί το ομολογούν οι ίδιοι. Λένε ότι «το κρίσιμο ερώτημα των καιρών είναι αν το ενωμένο αστικό πολιτικό και οικονομικό μπλοκ που κυβερνάει αλύπητα αυτήν τη χώρα θα παγιώσει την κυριαρχία του ή θα μπορέσουμε, μέσα στο 2013, να το ανατρέψουμε, βάζοντας σε κίνηση νέες εξελίξεις και νέους προοδευτικούς δρόμους». Τι εννοούν ανατροπή και προοδευτικούς δρόμους; Την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης και την ανάδειξη «μιας κυβέρνησης της αριστεράς». Αυτή η κυβέρνηση της αριστεράς, ασφαλώς, θα αναλάβει να κυβερνήσει μέσα στο υφιστάμενο πλαίσιο, όπως λένε, όχι όμως για να το διαχειριστεί αλλά για να το ανατρέψει. Πώς μια κυβέρνηση με τους καπιταλιστές στην ιδιοκτησία και την εξουσία θα ανατρέψει το «υφιστάμενο πλαίσιο»; Φως φανάρι πως μιλούν για άλλο μείγμα διαχείρισης. Αλλωστε, το λένε κιόλας ότι αυτή η κυβέρνηση θα «αλλάξει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές». Οχι μόνο είναι αφερέγγυοι και αναξιόπιστοι, αλλά και επικίνδυνοι ακριβώς λόγω της αναξιοπιστίας τους.
Να θυμίσουμε ότι η ιστορική πείρα της Χιλής του 1973 και της κυβέρνησης Αλιέντε, όσο και της Πορτογαλίας με την «επανάσταση των γαριφάλων» το 1974, και μάλιστα με ένοπλη πάλη, δείχνει ότι χωρίς ανατροπή της εξουσίας, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, καμιά ανατροπή σε όφελος του λαού δεν μπορεί να γίνει. Σήμερα μονόδρομος για το λαό είναι η πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση που δένει τις διεκδικήσεις για την ικανοποίηση των αναγκών τους με τη δημιουργία πολιτικών προϋποθέσεων για μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατική λαϊκή εξουσία. Μόνο αυτή η πάλη μπορεί να βάζει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική να έχει και κάποιες κατακτήσεις.

Ι.