Πριν
από 90 χρόνια, στις 30 Δεκέμβρη του 1922, στο θέατρο «Μπολσόι» στη
Μόσχα, άρχισε τις εργασίες του το 1ο Συνέδριο των Σοβιέτ της Ένωσης
Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, το Συνέδριο που ίδρυσε το κράτος
της Σοβιετικής Ένωσης.
Στο Συνέδριο πήραν μέρος 1.727 αντιπρόσωποι από τη Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία, 364 από τη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας, 33 από τη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λευκορωσίας και 91 από τη Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Υπερκαυκασίας (Γεωργία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν).
Τα κείμενα της Διακήρυξης και της Συμφωνίας για την ίδρυση της ΕΣΣΔ παρουσίασε στο συνέδριο ο Ι. Β. Στάλιν.
Στο κείμενο της διακήρυξης, μεταξύ άλλων, υπογραμμιζόταν:
«Η θέληση των λαών των Σοβιετικών Δημοκρατιών, που συνήλθαν τελευταία στα συνέδρια των Σοβιέτ τους και πήραν ομόφωνα την απόφαση για το σχηματισμό της "Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών", αποτελεί σίγουρη εγγύηση ότι η Ένωση αυτή είναι εθελοντική συνένωση ισότιμων λαών, ότι για κάθε δημοκρατία είναι εξασφαλισμένο το δικαίωμα της ελεύθερης αποχώρησης από την Ένωση, ότι η είσοδος στην Ένωση είναι ανοιχτή σε όλες τις σοσιαλιστικές σοβιετικές Δημοκρατίες, και σ' αυτές που υπάρχουν, και σε κείνες που μπορεί να γεννηθούν στο μέλλον, ότι το νέο ενωσιακό κράτος θα είναι το άξιο επιστέγασμα των αρχών της ειρηνικής και
αδελφικής συνεργασίας των λαών που δημιουργήθηκαν ακόμα από τον Οκτώβρη του 1917, ότι θα αποτελέσει σίγουρο προπύργιο ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό και καινούριο αποφασιστικό βήμα στο δρόμο της Ένωσης των εργαζομένων όλων των χωρών σε μια Παγκόσμια Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία» (Ι. Β. Στάλιν, «Άπαντα», τόμος 5ος, εκδοτικό ΚΕ του ΚΚΕ 1952, σελ. 437 - 438).
Η συμφωνία για το σχηματισμό της ΕΣΣΔ καθόριζε τις αρμοδιότητες και τα καθήκοντα των ανώτατων κρατικών οργάνων της Ένωσης, τον τρόπο εκλογής των αντιπροσώπων στα Πανενωσιακά συνέδρια των Σοβιέτ, όριζε το έμβλημα και την κρατική σφραγίδα του νέου κράτους, προσδιόριζε ότι πρωτεύουσά του θα ήταν η Μόσχα, κατοχύρωνε το δικαίωμα της ελεύθερης αποχώρησης από την ένωση κ.ά.
Η ίδρυση της ΕΣΣΔ, γεγονός κοσμοϊστορικής σημασίας, καθόρισε την ιστορία του 20ού αιώνα. Επέδρασε θετικά σε όλες οι κατακτήσεις των εργαζομένων, από τις πιο μικρές ως τις πιο μεγάλες, εντός και εκτός της Σοβιετικής Ένωσης.
Η Σοβιετική Ένωση υπήρξε η μεγάλη απόδειξη για το τι μπορεί να πετύχει ένας λαός στο πλαίσιο της σχεδιασμένης οικονομίας, όπου το προλεταριάτο έχει συγκροτήσει το δικό του κράτος, χωρίς εκμεταλλευτές και με την εστίαση της ανάπτυξης στη βάση της ικανοποίησης των ανθρώπινων αναγκών και όχι στη βάση των κερδών των καπιταλιστών.
Η ΕΣΣΔ υπήρξε η μεγάλη εκείνη δύναμη ανάσχεσης του ιμπεριαλισμού, το στήριγμα των φτωχών και καταπιεσμένων λαών, στάθηκε στο πλευρό όλων των εθνικοαπελευθερωτικών-αντιιμπεριαλιστικών και επαναστατικών κινημάτων, υπήρξε ο βασικός αιμοδότης της ανθρωπότητας ενάντια στις ορδές του ναζισμού και του φασισμού.
Στις μέρες μας, η αξία της δημιουργίας και της ύπαρξης της ΕΣΣΔ, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, προκύπτει ακόμα πιο ανάγλυφα από το γεγονός ότι η Σοβιετική Ένωση δεν υπάρχει πια. Πρόκειται για μια αλήθεια, που παρά τον αντικομμουνιστικό βομβαρδισμό και την 20ετή πλύση εγκεφάλου, οι εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως των ιδεολογικοπολιτικών τους αντιλήψεων, την αντιλαμβάνονται και την αναγνωρίζουν.
Η αναγνώριση αυτή είναι και η επιβεβαίωση πως το μέλλον ανήκει στο σοσιαλισμό.
Ό,τι γράφτηκε με το αίμα των λαών, δε σβήνει με βρώμικο μελάνι των καπιταλιστών
90 χρόνια από την ίδρυση της ΕΣΣΔ και 21 μετά τη διάλυσή της, η συντριπτική πλειοψηφία των λαών της ΕΣΣΔ, ακόμη και στις χώρες της Βαλτικής, όπου τα Κομμουνιστικά Κόμματα είναι απαγορευμένα, αναγνωρίζει και σε δημοσκοπήσεις την υπεροχή του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Αυτό το δείχνουν με συμβολικό τρόπο και οι δύο πρόσφατες παρακάτω φωτογραφίες (που τις παρουσιάζουμε τη μία δίπλα στην άλλη).
Η μία είναι από το μνήμα του ηγέτη της ΕΣΣΔ, Ι. Στάλιν, στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του οποίου μπήκαν οι βάσεις της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και η ΕΣΣΔ συνέτριψε το φασισμό και αναδείχτηκε σε υπερδύναμη.
Η άλλη είναι από το μνημείο που έστησαν οι σημερινές αρχές της Ρωσίας προς τιμή του Μ. Γιέλτσιν, ενός εκ των ηγετών της αντεπανάστασης, που αγωνίστηκε για τη διάλυση της ΕΣΣΔ.
Στο Συνέδριο πήραν μέρος 1.727 αντιπρόσωποι από τη Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία, 364 από τη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας, 33 από τη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λευκορωσίας και 91 από τη Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Υπερκαυκασίας (Γεωργία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν).
Τα κείμενα της Διακήρυξης και της Συμφωνίας για την ίδρυση της ΕΣΣΔ παρουσίασε στο συνέδριο ο Ι. Β. Στάλιν.
Στο κείμενο της διακήρυξης, μεταξύ άλλων, υπογραμμιζόταν:
«Η θέληση των λαών των Σοβιετικών Δημοκρατιών, που συνήλθαν τελευταία στα συνέδρια των Σοβιέτ τους και πήραν ομόφωνα την απόφαση για το σχηματισμό της "Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών", αποτελεί σίγουρη εγγύηση ότι η Ένωση αυτή είναι εθελοντική συνένωση ισότιμων λαών, ότι για κάθε δημοκρατία είναι εξασφαλισμένο το δικαίωμα της ελεύθερης αποχώρησης από την Ένωση, ότι η είσοδος στην Ένωση είναι ανοιχτή σε όλες τις σοσιαλιστικές σοβιετικές Δημοκρατίες, και σ' αυτές που υπάρχουν, και σε κείνες που μπορεί να γεννηθούν στο μέλλον, ότι το νέο ενωσιακό κράτος θα είναι το άξιο επιστέγασμα των αρχών της ειρηνικής και
αδελφικής συνεργασίας των λαών που δημιουργήθηκαν ακόμα από τον Οκτώβρη του 1917, ότι θα αποτελέσει σίγουρο προπύργιο ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό και καινούριο αποφασιστικό βήμα στο δρόμο της Ένωσης των εργαζομένων όλων των χωρών σε μια Παγκόσμια Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία» (Ι. Β. Στάλιν, «Άπαντα», τόμος 5ος, εκδοτικό ΚΕ του ΚΚΕ 1952, σελ. 437 - 438).
Η συμφωνία για το σχηματισμό της ΕΣΣΔ καθόριζε τις αρμοδιότητες και τα καθήκοντα των ανώτατων κρατικών οργάνων της Ένωσης, τον τρόπο εκλογής των αντιπροσώπων στα Πανενωσιακά συνέδρια των Σοβιέτ, όριζε το έμβλημα και την κρατική σφραγίδα του νέου κράτους, προσδιόριζε ότι πρωτεύουσά του θα ήταν η Μόσχα, κατοχύρωνε το δικαίωμα της ελεύθερης αποχώρησης από την ένωση κ.ά.
Η ίδρυση της ΕΣΣΔ, γεγονός κοσμοϊστορικής σημασίας, καθόρισε την ιστορία του 20ού αιώνα. Επέδρασε θετικά σε όλες οι κατακτήσεις των εργαζομένων, από τις πιο μικρές ως τις πιο μεγάλες, εντός και εκτός της Σοβιετικής Ένωσης.
Η Σοβιετική Ένωση υπήρξε η μεγάλη απόδειξη για το τι μπορεί να πετύχει ένας λαός στο πλαίσιο της σχεδιασμένης οικονομίας, όπου το προλεταριάτο έχει συγκροτήσει το δικό του κράτος, χωρίς εκμεταλλευτές και με την εστίαση της ανάπτυξης στη βάση της ικανοποίησης των ανθρώπινων αναγκών και όχι στη βάση των κερδών των καπιταλιστών.
Η ΕΣΣΔ υπήρξε η μεγάλη εκείνη δύναμη ανάσχεσης του ιμπεριαλισμού, το στήριγμα των φτωχών και καταπιεσμένων λαών, στάθηκε στο πλευρό όλων των εθνικοαπελευθερωτικών-αντιιμπεριαλιστικών και επαναστατικών κινημάτων, υπήρξε ο βασικός αιμοδότης της ανθρωπότητας ενάντια στις ορδές του ναζισμού και του φασισμού.
Στις μέρες μας, η αξία της δημιουργίας και της ύπαρξης της ΕΣΣΔ, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, προκύπτει ακόμα πιο ανάγλυφα από το γεγονός ότι η Σοβιετική Ένωση δεν υπάρχει πια. Πρόκειται για μια αλήθεια, που παρά τον αντικομμουνιστικό βομβαρδισμό και την 20ετή πλύση εγκεφάλου, οι εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως των ιδεολογικοπολιτικών τους αντιλήψεων, την αντιλαμβάνονται και την αναγνωρίζουν.
Η αναγνώριση αυτή είναι και η επιβεβαίωση πως το μέλλον ανήκει στο σοσιαλισμό.
Με την ευκαιρία αυτής της επετείου
παραθέτουμε ορισμένα βίντεο που έχουν «ανέβει» στο youtube με τον ύμνο
της ΕΣΣΔ, με στιγμιότυπα από τη ζωή στην ΕΣΣΔ το 1947, αλλά κι αργότερα,
καθώς και με σοβιετικά τραγούδια.
Ολόκληρος ο ύμνος της ΕΣΣΔ με φόντο πλάνα του Κρεμλίνου
Απόσπασμα ύμνου της ΕΣΣΔ από εκδήλωση στην Κόκκινη Πλατεία, παρουσία του Ι. Στάλιν το 1945
Η παρέλαση της Αντιφασιστικής Νίκης στην Κόκκινη πλατεία (σε έγχρωμη κόπια διάρκειας 18 λεπτών)
Βίντεο (έγχρωμο) για τη ζωή στη Σοβιετική Ένωση το 1947 (διάρκειας 37 λεπτών)
Τραγούδι «Οι νύχτες της Μόσχας»
Τραγούδι «Νοσταλγία για την ΕΣΣΔ», με ρεφρέν «Θα θελα πολύ να είμαι στη Σοβιετική Ένωση»
Τραγούδι «Η πατρίδα μου είναι η Σοβιετική Ένωση»
Τραγούδι «Από πού ξεκινάει η Πατρίδα»
Τραγούδι «Ιερός Πόλεμος» (από τη σοβιετική ταινία του 1985 «Η μάχη της Μόσχας»)
Τραγούδι «Γερανοί», που αναφέρεται στους
αμέτρητους νεκρούς κόκκινους στρατιώτες του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου
που έπεσαν στον αγώνα κατά του φασισμού
Τραγούδι «Στο χαράκωμα»
Το τραγούδι «Σκοτεινή νύχτα»
Ό,τι γράφτηκε με το αίμα των λαών, δε σβήνει με βρώμικο μελάνι των καπιταλιστών
90 χρόνια από την ίδρυση της ΕΣΣΔ και 21 μετά τη διάλυσή της, η συντριπτική πλειοψηφία των λαών της ΕΣΣΔ, ακόμη και στις χώρες της Βαλτικής, όπου τα Κομμουνιστικά Κόμματα είναι απαγορευμένα, αναγνωρίζει και σε δημοσκοπήσεις την υπεροχή του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Αυτό το δείχνουν με συμβολικό τρόπο και οι δύο πρόσφατες παρακάτω φωτογραφίες (που τις παρουσιάζουμε τη μία δίπλα στην άλλη).
Η μία είναι από το μνήμα του ηγέτη της ΕΣΣΔ, Ι. Στάλιν, στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του οποίου μπήκαν οι βάσεις της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και η ΕΣΣΔ συνέτριψε το φασισμό και αναδείχτηκε σε υπερδύναμη.
Η άλλη είναι από το μνημείο που έστησαν οι σημερινές αρχές της Ρωσίας προς τιμή του Μ. Γιέλτσιν, ενός εκ των ηγετών της αντεπανάστασης, που αγωνίστηκε για τη διάλυση της ΕΣΣΔ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου