Οι δύο γραμμές στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος, από τη μια η γραμμή του ΠΑΜΕ,
της ταξικής οργάνωσης και της πάλης της εργατικής τάξης, ενάντια στα
μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους, και από την άλλη η γραμμή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ,
ενσωμάτωσης και υποταγής του κινήματος στα παλιά και νέα μείγματα
διαχείρισης, αναδείχτηκαν και στη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της
ΓΣΕΕ, την Παρασκευή, δύο μήνες πριν το εκλογοαπολογιστικό συνέδριό της.
Στην κεντρική παρέμβαση εκ μέρους του ΠΑΜΕ, ο Γιώργος Πέρρος
κατέθεσε την πρότασή του για την ανάγκη υπογραφής νέας Εθνικής Γενικής
Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για το 2013 και πρότεινε με μαζικές
διαδικασίες από τα κάτω η εργατική τάξη να απαντήσει στην εργοδοσία και
την κυβέρνηση με 24ωρη πανελλαδική πανεργατική απεργία μέσα στο Φλεβάρη,
πρόταση που έγινε δεκτή.
Τη γνωστή ανάλυση για το χαρακτήρα της αντεργατικής πολιτικής, ότι η
πολιτική του μνημονίου είναι «άνιση, άδικη και αναποτελεσματική», έκανε ο
πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος,
επαναφέροντας όλα
τα ιδεολογήματα όπως ότι οι εργαζόμενοι «πληρώνουν» γιατί δεν πληρώνουν
οι έχοντες και οι κατέχοντες. Υπερασπίστηκε όλες τις βασικές στρατηγικές
επιλογές της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και ιδιαίτερα τις συμβάσεις με
αυξήσεις - ψίχουλα που αυτή υπέγραφε στο παρελθόν, ενώ ως λύση πρότεινε
το δήθεν υπερταξικό «Εθνικό Σχέδιο» για την ανάπτυξη που αφορά όλη την
κοινωνία, όπως είπε. Σχέδιο που αναπαράγει τη λογική της «κοινής
ευθύνης» και των «κοινών συμφερόντων» μεταξύ των εργατών και του
κεφαλαίου και που στην πράξη αφοπλίζει το εργατικό κίνημα. Επιπλέον,
αναγνωρίζοντας ευθέως το χρέος του Δημοσίου, υποστήριξε ότι αυτό πρέπει
να αντιμετωπιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Στην ίδια κατεύθυνση ήταν και η παρέμβαση του γγ της ΓΣΕΕ Ν. Κιουτσούκη,
που εκ μέρους της ΔΑΚΕ αφού ερμήνευσε την πολιτική του μνημονίου ως
«μεθοδεύσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου», αποκρύβοντας τις βαθύτερες
ταξικές αιτίες των κυβερνητικών επιλογών, μίλησε και αυτός για «λάθος
συνταγή». Σε μια προσπάθεια μάλιστα να εξάρει το «αγωνιστικό προφίλ» της
ΓΣΕΕ, επιβεβαίωσε τις κατηγορίες των ταξικών δυνάμεων. Είπε λοιπόν ότι η
ΓΣΕΕ έδωσε μάχες «για να μην εκποιηθεί η δημόσια περιουσία,
υποστηρίζοντας τη λογική των στρατηγικών συμμαχιών» και μάχες «για να
επιτευχθεί μια κοινωνικά βιώσιμη και δίκαιη ισορροπία μεταξύ της
δημοσιονομικής εξυγίανσης και κοινωνικής συνοχής». Παραδέχτηκε δηλαδή
ότι η πλειοψηφία δεν είναι αντίθετη με την είσοδο των «στρατηγικών»
επενδυτών στο δημόσιο τομέα και κατά συνέπεια σε έναν τέτοιο τομέα που
θα κάνουν κουμάντο οι πολυεθνικές. Ομολόγησε ταυτόχρονα ότι δεν είναι
αντίθετη στη φοροληστεία και σε όλα τα αντιλαϊκά δημοσιονομικά μέτρα,
αρκεί αυτό να γίνεται με ισορροπία..!
Τη γνωστή «αντιμνημονιακή σημαία» σήκωσε για άλλη μια φορά ο εκπρόσωπος της «Αυτόνομης Παρέμβασης» Ζ. Πεπές,
ο οποίος μάλιστα εγκάλεσε τους συνεταίρους της στη ΓΣΕΕ, την ΠΑΣΚΕ και
τη ΔΑΚΕ, ότι «δεν πίστεψαν στους αγώνες ενάντια στο μνημόνιο». Δεν
παρέλειψε, βέβαια, να επιτεθεί στο ΠΑΜΕ, καταλογίζοντάς του σεχταρισμό
και δήθεν υποτίμηση του αγώνα ενάντια στο μνημόνιο. Βέβαια, ο
πραγματικός πόνος της ΑΠ δεν είναι ο δήθεν σεχταρισμός του ΠΑΜΕ, αλλά η
ταξική επιμονή του να μην περιορίζει τους αγώνες μόνο ενάντια στην
πολιτική του μνημονίου, ούτε μόνο ενάντια στις κυβερνήσεις του, αλλά
συνολικά ενάντια στο βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, στα μονοπώλια και σε
όλους τους διαχειριστές αυτού του συστήματος, παλιούς και νέους. Γι'
αυτό άλλωστε η έννοια του «επαναπροσανατολισμού της πολιτικής των
συνδικάτων» περιορίζεται από την ΑΠ στην «αντιμνημονιακή και
αντινεοφιλελεύθερη πολιτική» και άρα θέλει τους εργάτες να στρατευτούν
και πάλι σε μια ξένη υπόθεση, στη διαχείριση του καπιταλισμού με άλλο
μείγμα. Γι' αυτό, την ίδια ώρα που δήθεν κατέκρινε την ηγεσία της ΓΣΕΕ
την καλούσε να είναι η «ομπρέλα» των αγώνων που θα δώσουν οι
εργαζόμενοι. Επισυνάπτεται η παρέμβαση του Γιώργου Πέρρου στη συνεδρίαση της ΓΣΕΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου