Η δύναμη του ΚΚΕ έχει σχέση με την ικανότητα του κινήματος να τα βγάλει πέρα στις πολύ δύσκολες μέρες που έρχονται Η εισηγητική τοποθέτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Στην εισηγητική της τοποθέτηση η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«Λίγες μέρες πριν την εκλογική μάχη, θεωρούμε αναγκαίο να επαναλάβουμε ορισμένες από τις πολύ γενικές διαφωνίες που έχουμε με τα άλλα κόμματα για να κατανοηθεί και η γενικότερη στρατηγική και η εκλογική τακτική του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Ακούμε, π.χ., ότι η κρίση είναι πανευρωπαϊκή, άρα είτε όλοι μαζί θα σωθούμε στην Ευρώπη, είτε όλοι μαζί θα χαθούμε.
Διαφωνούμε ριζικά με αυτή την εκτίμηση. Η κρίση ξεσπάει σε κάθε χώρα χωριστά - και σε αλληλεπίδραση μπορεί, αλλά χωριστά - και βρίσκεται στα σπλάχνα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης της κάθε χώρας οπωσδήποτε, καθώς η Ελλάδα και άλλες χώρες είναι ενσωματωμένες στην ΕΕ. Και, μάλιστα, η Ελλάδα είναι και λιγότερο σχετικά αναπτυγμένη χώρα, η κρίση είναι πιο βαθιά, πιο βαριά, κρατάει περισσότερο και λόγω της ενσωμάτωσης είναι πιο δύσκολη η ανάκαμψη, πιο σύνθετη και πιο πολύπλοκη.
Αυτή η θέση, ότι ή πανευρωπαϊκά θα χαθούμε, ή πανευρωπαϊκά θα σωθούμε, βολεύει πάρα πολύ για


να επιλέξει στις εκλογές ο λαός ποιος είναι ο καλύτερος, ο ικανότερος, ο πιο αγωνιστικός και προσγειωμένος διαπραγματευτής.
Δεύτερο ζήτημα. Ολα τα άλλα κόμματα ενοχοποιούν το μνημόνιο, ότι πέρα από τη λιτότητα επέφερε την ύφεση και ευθύνεται για το βάθεμα της κρίσης. Βεβαίως, κι εμείς ενοχοποιούμε για πάρα πολλά πράγματα το μνημόνιο, το καταγγέλλουμε, θα κάνουμε κάθε προσπάθεια για να ανατραπεί - όχι γενικά πολιτικά, αλλά επί της ουσίας και στην πράξη να ανατραπούν οι συνέπειές του.

Από τη χτεσινή διακαναλική συνέντευξη Τύπου

Ωστόσο, το μνημόνιο επιτέλεσε το σκοπό για τον οποίο έγινε. Και σκοπός του μνημονίου είναι αυτό που γίνεται παντού, σε κάθε καπιταλιστική χώρα που έχει κρίση: Να υποτιμηθεί, να απαξιωθεί η εργατική δύναμη, να καταστραφούν κατακτήσεις που υπήρχαν, να εξασφαλιστεί μια πιο φθηνή και χειραγωγήσιμη εργατική δύναμη για τη φάση της ανάκαμψης. Επομένως, αυτό το στόχο, δυστυχώς, το μνημόνιο τον πέτυχε.

Ανάπτυξη που τσακίζει το λαό

Τρίτο ζήτημα. Ολα τα κόμματα λένε ότι θα βγούμε από την κρίση αν γίνουν επενδύσεις για την ανάπτυξη. Δύο στοιχεία θα σας δώσω, για να μη λέω θεωρητικά πράγματα. Προ ολίγου ο κ. Σαμαράς έφερε το παράδειγμα της "Cosco" και λέει αυτή μας έσωσε και κατηγόρησε τα άλλα κόμματα ότι είμαστε αντίθετοι με την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού και την παράδοσή του, βεβαίως, στην "Cosco". Το θέμα δεν ήταν ειδικά η "Cosco". Οπουδήποτε κι αν δινόταν. Λέει, λοιπόν, ότι δημιουργήθηκαν 800 θέσεις εργασίας και 1.500 δορυφορικές.
Τα στοιχεία, λοιπόν, που θα σας δώσω, που είναι από επιμελητήρια, δεν είναι κομματική στατιστική. Αυτή τη στιγμή δουλεύουν 350 άτομα στην "Cosco". Ο μισθός ξεκινάει από 800 ευρώ και οι συνθήκες οι εργασιακές είναι πάρα πολύ σκληρές. Σχετικά με τις 1.500 δορυφορικές θέσεις εργασίας που έγιναν: Κλείσανε όλες οι μικρές μεταφορικές εταιρείες και τινάζονται στον αέρα 35.000 θέσεις εργασίας που είχαν οι χιλιάδες μικρές ναυτιλιακές και άλλες εταιρείες γύρω από το λιμάνι.
Δεύτερο στοιχείο. Από την εφημερίδα "Καθημερινή", δεν είναι κομματική στατιστική. Λέει, λοιπόν, η προχτεσινή "Καθημερινή": Μία μόνο θέση εργασίας δημιουργεί επένδυση 2,7 εκατ. ευρώ. Και αναφερόμαστε στους τομείς Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Οπως, λοιπόν, δημοσίευσε η εφημερίδα "Καθημερινή", από την εξέταση 406 αποφάσεων υπαγωγής στον αναπτυξιακό νόμο, διαπιστώνεται ότι προβλέπεται δημιουργία 84 θέσεων εργασίας για τα συγκεκριμένα έργα, που φθάνουν τα 224 εκατ. ευρώ.
Αυτή, λοιπόν, είναι η ανάπτυξη που πρόκειται να γίνει στην Ελλάδα. Σε τομείς με ελάχιστο προσωπικό, με πολύ μεγάλη κερδοφορία και το προσωπικό που θα δουλεύει θα είναι με τις γνωστές εργασιακές συνθήκες, γιατί κριτήριο των επενδύσεων είναι η μέγιστη δυνατή κερδοφορία και όχι η ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών και η κατανομή όλου του εργατικού δυναμικού.
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι το ΚΚΕ έχει βαθύτατες και πολύ ουσιαστικές διαφωνίες με όλα τα άλλα κόμματα και, επομένως, δεν μπορεί να υπάρχει επιθυμία του Κόμματος για διάλογο για κυβερνητική συμμετοχή. Φέρνω ένα πολύ ουσιαστικό παράδειγμα. Γιατί αυτά πρέπει να συζητήσει κανείς για να πάρει μέρος σε μια κυβέρνηση. Εργασιακές σχέσεις, μισθοί, ανάπτυξη.

Χρειάζονται άμεσες απαντήσεις

Παρακολουθήσαμε τη διακαναλική και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι τα δύο κόμματα που διεκδικούν να σχηματίσουν κυβέρνηση ή να πρωταγωνιστήσουν σε σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Θα περίμενε κανείς ότι θα ξεκινούσαν με άμεσα, επείγοντα μέτρα. Δε λέω ότι δεν ξεκίνησαν με άμεσα, επείγοντα μέτρα. Από τον κ. Σαμαρά ξεχωρίζουμε: "Νόμος και τάξη", "νόμος και τάξη", "ασφάλεια, νόμος, τάξη" και μετά όλα αυτά με τις επενδύσεις.
Ο κ. Τσίπρας είπε, βεβαίως, και ορισμένα άμεσα, αυτή την εύκολη θέση που λέει να μεγαλώσει λίγο το κατώτατο μεροκάματο και το επίδομα ανεργίας, πράγμα το οποίο θα αναιρεθεί στην πορεία από το σύνολο μέτρων και τις εξελίξεις. Αλλά ανάμεσα στα πρώτα ήταν: Ο μισθός του πρωθυπουργού, ο μισθός των υπουργών, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών.
Εμείς τι περιμέναμε; Τι θα γίνει με τον ΕΟΠΥΥ, που καταρρέει; Δεν υπάρχουν τώρα περιθώρια συζήτησης. Ούτε μέχρι την επόμενη Σύνοδο της ΕΕ. Αλλωστε, δε θα σου λύσει η ΕΕ και η Σύνοδος στις 28 - 29 Ιούνη τι θα γίνει με τον ΕΟΠΥΥ, τι θα γίνουν τα ασφαλιστικά ταμεία. Η στάση πληρωμών που επίκειται σε μισθούς και συντάξεις. Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι το πολύ μέχρι τέλη Αυγούστου υπάρχουν. Αυτά θα τα λύσει η Σύνοδος στην ΕΕ;
Επομένως, τα φορολογικά μέτρα που πρέπει να επιβάλουν, πάγια και έκτακτα, και εννοείται προς το κεφάλαιο, τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις και όχι γενικά στους πλούσιους - γιατί δεν ξέρουμε ποιοι θεωρούνται πλούσιοι - θα πρέπει να είναι άμεσα. Εδώ χρειάζονται έκτακτα μέτρα. Γιατί αυτά που ασχολήθηκαν... Καταρχήν και αμισθί να είναι και οι 300 βουλευτές, οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός από αυτούς τους μισθούς που θα ωφεληθούν δεν πρόκειται να λυθεί ούτε το πρόβλημα των φαρμάκων, ούτε το πρόβλημα των νοσοκομείων που κλείνουν.

Τα ενδεχόμενα γύρω από την ΕΕ

Το ΚΚΕ είναι υποχρεωμένο, έτσι αισθάνεται, να πει στο λαό ποιες είναι οι πιθανές εξελίξεις στην πορεία. Δε μιλάμε για εξελίξεις προοπτικής ή αορίστου χρόνου, αλλά το επόμενο διάστημα. Εμείς θεωρούμε ότι υπάρχουν δύο ενδεχόμενα. Το ένα από αυτά τα ενδεχόμενα συζητείται στη Σύνοδο στα τέλη Ιούνη. Κανείς, ούτε ο κ. Σαμαράς ούτε ο κ. Τσίπρας, δεν αναφέρθηκε σε αυτό το ενδεχόμενο. Δεν είναι ενδεχόμενο, σίγουρα θα συζητηθεί, δηλαδή, η συγκέντρωση υπερεξουσιών στην Κομισιόν, που έχει σχέση με τη φορολογική πολιτική, με την Κοινωνική Ασφάλιση, με τους εθνικούς προϋπολογισμούς, με την εξωτερική πολιτική κ.λπ.
Δηλαδή, πρόκειται για υπερεξουσίες που θα κάνουν διακοσμητικό στην ουσία το ρόλο των κυβερνήσεων και των εθνικών κοινοβουλίων, αν και δεν είναι διακοσμητικός ο ρόλος των κυβερνήσεων. Αν το υπογράψουν, έχουν συναινέσει. Και, ταυτόχρονα, εμείς θεωρούμε ότι όταν εκχωρούνται περισσότερες εξουσίες στην Κομισιόν, γίνεται ακόμα πιο αυταρχικό και κατασταλτικό το εσωτερικό καθεστώς, η εσωτερική κυβέρνηση. Γιατί δεν μπορεί χωρίς την καταστολή, χωρίς την τρομοκρατία να χειριστεί τα ζητήματα των υπερεξουσιών. Αυτό είναι ένα ενδεχόμενο.
Και το άλλο ενδεχόμενο είναι λόγω των αντιθέσεων μεταξύ Γερμανίας, Ισπανίας, Ιταλίας, Γαλλίας. Κι αν η Μέρκελ με τον Ολάντ δεν τα βρουν και, αν θέλετε, συμφωνήσουν για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα και οξυνθούν οι αντιθέσεις, και καθώς βαθαίνει η κρίση, να έχουμε και εκδίωξη χωρών από την Ευρωζώνη και για να μην πω κι από την ίδια την ΕΕ. Αυτά είναι υπαρκτά ενδεχόμενα, είναι πραγματικοί κίνδυνοι και τους λέμε κινδύνους γιατί όλα αυτά θα τα πληρώσουν οι λαοί. Γι' αυτά τα ενδεχόμενα δε μιλάει κανείς. Αντίθετα, λένε ότι υπάρχει νέος αέρας, τώρα θα διαπραγματευτούμε, θα τροποποιήσουμε κ.λπ. Αυτά τα δύο ενδεχόμενα υπάρχουν στην ΕΕ.

Η ιστορική ευθύνη του Κόμματος

Το ΚΚΕ αισθάνεται κυριολεκτικά την ιστορική του ευθύνη σήμερα, σε συνθήκες οξυμένης καπιταλιστικής κρίσης που αγκαλιάζει όλη την Ευρώπη και επεκτείνεται και παγκόσμια. Δε μιλάμε γενικά, πάντα αισθανόμαστε ευθύνη, και σε περιόδους πιο ήπιες και σε πιο δύσκολες περιόδους. Αλλά την ιστορική μας ευθύνη την προσδιορίζουμε μέσα στις συνθήκες του βαθέματος της κρίσης, με αυτά τα ενδεχόμενα και σε συνδυασμό μετά τις αμερικανικές εκλογές, απ' ό,τι φαίνεται θα έχουμε και στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Που θα έχει και οικονομικές, αλλά και άλλες συνέπειες στην Ελλάδα και στην περιοχή.
Ποια είναι η ιστορική ευθύνη και πώς την αισθανόμαστε. Θα υπάρχει μια κυβέρνηση ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ. Η μια κυβέρνηση θα είναι χειρότερη από αυτή που γνωρίσαμε - λέω για τη ΝΔ -, πολύ χειρότερη. Θα κινείται με τη φοβία και την κινδυνολογία και πιθανόν να υπάρξει κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θα σπείρει στο λαό την απογοήτευση. Μπορεί να φαίνεται διαφορετική η απογοήτευση από τη φοβία, αλλά η φοβία και η απογοήτευση είναι ένα εκρηκτικό μείγμα, πολλές φορές συνυπάρχουν. Κι εμείς σε καμία περίπτωση δε θέλουμε την προβλεπόμενη πολιτική χρεοκοπία και των δύο κυβερνήσεων να τη χρεωθεί ο λαός σαν ευθύνη του.
Γιατί έτσι συνήθως γίνεται. Οταν μια κυβέρνηση χρεοκοπήσει πολιτικά, ο λαός φταίει που δεν έκανε εκείνο, που δεν έκανε το άλλο, που μπήκε εμπόδιο στις μεταρρυθμίσεις ή που δε στήριξε το "θεάρεστο κυβερνητικό έργο". Να μη χρεωθεί, λοιπόν, ο λαός και να μην πληρώσει βεβαίως οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά. Και με αυτή την έννοια θεωρούμε τον εαυτό μας ένα κόμμα με εμπειρία, να αντιμετωπίσει και το φόβο που θα σπέρνει η ΝΔ και την απογοήτευση που θα σπείρει ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί στο έδαφος αυτό είναι πολύ πιθανό να καλλιεργηθούν ακόμη πιο συντηρητικές και αντιδραστικές απόψεις.

Αγώνες που θα ανοίγουν δρόμους

Δεύτερο. Αισθανόμαστε την ιστορική μας ευθύνη ο λαός να μην τα χάσει όλα. Ο,τι μπορεί να ματαιώσει, ό,τι μπορεί να κερδίσει, ξεκινώντας από τις επόμενες μέρες, αφού θα σχηματιστεί κυβέρνηση. Οχι για να κάνουμε αντιπολίτευση ντε και καλά, αλλά γιατί, όπως σας είπα, επείγουν ζητήματα, όπως τρόφιμα, φάρμακα, συντάξεις, τα οποία πρέπει να αντιμετωπιστούν και δεν μπορούμε να περιμένουμε τις συζητήσεις της κ. Μέρκελ με τον κ. Ολάντ, ούτε να περιμένουμε κανένα καλό λόγο - όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ - από τον Ομπάμα. Εμείς δεν μπορούμε να τους περιμένουμε αυτούς και δεν μπορεί να περιμένει κι ο λαός.
Δε λέμε γενικά αγώνες ή απλώς να αυξηθεί η ποσότητα των αγώνων. Τώρα πια οι αγώνες πρέπει να αντιστοιχούν στα προβλήματα που υπάρχουν, πρέπει να είναι αντίστοιχοι, να μην πω ότι πρέπει να ανοίγουν δρόμους προς τα μπρος. Κι όταν λέμε αγώνες, εννοούμε οργάνωση, μαζική οργάνωση, εννοούμε πολιτικοποίηση της γραμμής του κινήματος. Οχι ταύτιση με μια κομματική γραμμή, αλλά πολιτικοποίηση. Διέξοδος από την κρίση δεν μπορεί να γίνει χωρίς την προετοιμασία του λαού - την ψυχολογική, την ιδεολογική, την πολιτική και την οργανωτική - να συγκρουστεί με τα μονοπώλια και την ΕΕ.
Μιλάμε για τη συγκρότηση κοινωνικοπολιτικού μετώπου, δηλαδή την πολιτική των συμμαχιών που εδράζεται πάνω στην πολιτικοποιημένη κοινή δράση των κοινωνικών δυνάμεων. Ξέρετε, τα άλλα κόμματα τη συμμαχία τη βλέπουν για να γίνει μια κυβέρνηση ή για να έρθουν σε μια κυβέρνηση, στο επίπεδο μόνο των πολιτικών δυνάμεων.
Πολιτικές δυνάμεις μπορεί να υπάρχουν και μπορεί να μην υπάρχουν ώστε να συμφωνήσουν μεταξύ τους. Αλλά οι κοινωνικές δυνάμεις που είναι αναγκασμένες, με πειθώ, να συμφωνήσουν μεταξύ τους, υπάρχουν. Είναι η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και της υπαίθρου και η δύναμή τους πρέπει να εμπλουτιστεί σημαντικά με τη συμμετοχή νέων και γυναικών. Αυτό το μέτωπο πρέπει να χτιστεί και είναι μια ευκαιρία τώρα στην κρίση να πάρει σάρκα και οστά πιο έντονα.

Εχουμε πολύτιμη πείρα

Ιστορική ευθύνη του ΚΚΕ είναι να αξιοποιήσει την πείρα του ή να μελετήσει και καινούρια πείρα, έχει μια μεγάλη πολιτική πείρα και είναι ένα κόμμα που έχει αποδείξει - διδαγμένο κι από τα θετικά κι από τα αρνητικά - ότι μπορεί να τα βγάζει πέρα και στην ανηφόρα και στην κατηφόρα. Γιατί έχει πολύ μεγάλη σημασία. Κι όταν οι αγώνες φουντώνουν κι όταν υπάρχει υποχώρηση, πάλι να ξέρεις να τα βγάλεις πέρα. Ενα κόμμα που ξέρει να αποφεύγει τις προβοκάτσιες, τους τυχοδιωκτισμούς.
Εχουμε μια πολύτιμη πείρα, αν θέλετε οφείλουμε και να βελτιώσουμε αδυναμίες - έχουμε αδυναμίες βεβαίως, και δε θέλουμε αυτές οι αδυναμίες να επιδρούν στην ικανότητα του κινήματος. Είμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε καλύτερα και αυτόν τον ιστορικό μας ρόλο θέλουμε να τον παίξουμε και μάλιστα αδέσμευτοι και με λυμένα τα χέρια από οποιαδήποτε συμμετοχή σε κυβέρνηση.
Θα το πούμε για άλλη μια φορά και ιδιαίτερα σε αυτούς που λένε "εμείς σας θέλουμε μέσα στην κυβέρνηση, επειδή ακριβώς είστε και σταθεροί, έμπειροι, ικανοί και ανιδιοτελείς": Η συμμετοχή του ΚΚΕ σε μια κυβέρνηση, που ξέρει ότι έχει γραμμή πολιτική, γραμμή πλεύσης λαθεμένη - ας την πω έτσι - που δεν εμπιστεύεται τις δυνάμεις που συγκροτούν την κυβέρνηση, σημαίνει ότι ακυρώνεται ο ρόλος του ΚΚΕ μέσα στο λαό. Δεν μπορεί να είσαι διπλοπρόσωπος, να είσαι μέσα στην κυβέρνηση και ταυτόχρονα να την πολεμάς.
Και από αυτή την άποψη, σηκώνουμε στην πλάτη μας οπωσδήποτε ευθύνη ιστορική, και για να τη σηκώσουμε καλύτερα πρέπει να σκεφτούν όλοι εκείνοι, οι οποίοι εκτιμούν το ρόλο του Κόμματος, ανεξάρτητα αν υπάρχουν πράγματα που διαφωνούν. Πρέπει να έχει και την αντίστοιχη δύναμη. Και αυτή τη στιγμή η δύναμη έχει σχέση με την ικανότητα του κινήματος να τα βγάλει πέρα στις πολύ δύσκολες μέρες που έρχονται.

Ισχυρό ΚΚΕ και στη Βουλή

Αλλά και από την άλλη μεριά, μέσα στην επόμενη Βουλή, που θεωρούμε θα είναι μια Βουλή μεγάλης αστάθειας, όπως ασταθείς θα είναι και οι κυβερνήσεις που θα δημιουργηθούν, είτε η μία είτε η άλλη, μέσα στη Βουλή αυτής της μεγάλης αστάθειας μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη - ας πούμε - "ρευστοποίηση" στη στάση των βουλευτών. Αρκετές ανακατατάξεις θα γίνονται στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ και στα διπλανά της κόμματα. Κι επομένως υπάρχει δυνατότητα, έστω ένας νόμος να περάσει, έστω ένα άρθρο σε ένα νόμο να ανατραπεί.
Μια ισχυρή Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, που θα είναι και η μόνη συμπαγής, αξιοποιώντας και τα τερτίπια του κανονισμού της Βουλής - γιατί έχεις και περιορισμούς, είναι και ο αριθμός των βουλευτών που περιορίζει - μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και αυτό το μετερίζι. Οχι μόνο ως μετερίζι αποκάλυψης των προβλημάτων του λαού ή της αντιλαϊκότητας των νόμων, αλλά και ένα μετερίζι που ο λαός, το λαϊκό κίνημα να έχει και ένα θετικό αντίκτυπο σε αυτό το Κοινοβούλιο, όσο μπορεί να υπάρχει. Δηλαδή, ενισχύονται όλοι οι λόγοι εκείνοι που υπαγορεύουν στις 18 του Ιούνη να υπάρχει ένα ισχυρό ΚΚΕ. Είτε έχουμε το ένα ενδεχόμενο, είτε το άλλο των εξελίξεων.
Και, τέλος, ας μη φοβάται ο λαός. Πολιτική αστάθεια τα επόμενα χρόνια θα έχουμε. Κι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες. Αν ο λαός είναι όρθιος και παλεύει, τότε μπορεί να αξιοποιήσει την πολιτική αστάθεια. Αν έχει σκύψει το κεφάλι, τότε την πολιτική αστάθεια θα την αξιοποιήσουν αντιδραστικές δυνάμεις. Ενας πρόσθετος, λοιπόν, λόγος το ΚΚΕ να δει τον ιστορικό του ρόλο πάρα πολύ προωθητικά και με προοπτική.

Αποκαλύφθηκαν οι μύθοι

Τέλος: Εμείς θεωρούμε ότι στο διάστημα που μεσολάβησε αρκετοί μύθοι ως ένα βαθμό αποκαλύφθηκαν. Αυτά περί του αέρα της Ευρώπης, περί του αντάρτικου απέναντι στην ΕΕ...
Αυτό που νομίζουμε είναι ότι έρχονται δύσκολες μέρες και ότι το κέντρο των εξελίξεων πρέπει να είναι ο λαός. Το Κοινοβούλιο δε θα είναι κέντρο θετικών εξελίξεων. Πρέπει να είναι ο λαός. Δεν πρέπει άνθρωποι που εκτιμούν το ρόλο του ΚΚΕ, ανεξάρτητα αν έχουν διαφορές, να διστάσουν να ψηφίσουν το Κόμμα επειδή δε θα είναι στην κυβέρνηση. Κυβέρνηση θα έχουν. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα Κόμμα ικανό και δυνατό για τα δύσκολα που έρχονται. Μακάρι να είναι πιο ελαφρά τα δύσκολα που περιμένουμε, αλλά έρχονται πολύ δύσκολα και την πείρα και τη δύναμη του ΚΚΕ ο λαός την έχει ανάγκη».