Ώρα συσπείρωσης και μάχης

Η κοινή ανακοίνωση των 13 εργατικών κέντρων και 8 ομοσπονδιών που συσπειρώνονται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει σήμερα ολόκληρη η εργατική τάξη, μπροστά στη νέα σαρωτική επίθεση κυβέρνησης και τρόικας που για λογαριασμό του κεφαλαίου, με το «μνημόνιο 2» και τους νόμους τους, επιχειρούν να συντρίψουν τους μισθούς, να χτυπήσουν ανεπανόρθωτα τις συμβάσεις, να πλήξουν θανατηφόρα τα εργατικά δικαιώματα. Και η επιλογή αυτή είναι μόνο μία: Δεν πρέπει να περάσει η σφαγή των μισθών και των συμβάσεων. Οι εργάτες δεν πρέπει να υποχωρήσουν ούτε ένα χιλιοστό πίσω από τις θέσεις τους. Ούτε ένα ευρώ μείωση σε μισθούς και μεροκάματα. Υπεράσπιση με κάθε μέσο, με κάθε κόστος των συλλογικών συμβάσεων. Γιατί η παραμικρή υποχώρηση σήμερα, μπροστά στη βάρβαρη επίθεση, θα σημάνει μια νέα βαρβαρότητα, χωρίς τέλος, για πολλά χρόνια στο μέλλον.

Όσοι μάλιστα προπαγανδίζουν την άποψη να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα να υπογράψουν συμβάσεις με μειώσεις μισθών, για να σωθεί δήθεν ο θεσμός και να περισωθεί ό,τι μπορεί, αν δεν είναι βαλτοί της εργοδοσίας,

 αντικειμενικά ρίχνουν νερό στο μύλο της. Στο όνομα του «μικρότερου κακού», ανοίγουν την Κερκόπορτα για να αλώσει το κεφάλαιο τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, υπονομεύουν τα σημερινά αλλά και τα μακροπρόθεσμα ταξικά συμφέροντα της εργατικής τάξης. Ο «ρεαλισμός» που δήθεν επιδεικνύουν είναι ο ρεαλισμός της ηττοπάθειας που οδηγεί ακόμα πιο γρήγορα και τελεσίδικα σε ανεπανόρθωτες ήττες.

Εξάλλου οι εργάτες πρέπει να γνωρίζουν - και πολλοί το γνωρίζουν - όπως το ξέρουν καλά και οι κεφαλαιοκράτες, ότι η κυβέρνηση μπορεί να συνυπέγραψε το δεύτερο μνημόνιο, η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή να ψήφισε τους νόμους, αλλά τίποτα δεν έχει κριθεί. Άλλωστε, παρά τη βιομηχανία ψήφισης και έκδοσης αντεργατικών νόμων τις τελευταίες δεκαετίες, παρά την ύπαρξη στη διακυβέρνηση της χώρας κομμάτων με αντεργατική πολιτική, οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους, παρεμπόδισαν αντιλαϊκά μέτρα, καθυστέρησαν ανατροπές. Γι' αυτό οι δυνάμεις του κεφαλαίου επιχειρούν σήμερα σε συνθήκες κρίσης να επιταχύνουν την επίθεσή τους, να ξεμπερδέψουν με τα εργατικά δικαιώματα, που δεν κατάφεραν να χτυπήσουν τα προηγούμενα χρόνια.

Όλα τελικά θα κριθούν στο πεδίο των αγώνων ενάντια το κεφάλαιο και την πολιτική του. Όλα θα δοκιμαστούν μέσα στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στους κλάδους. Αυτό δείχνει η ιστορία του εργατικού κινήματος της χώρας μας, πρόσφατη και παλιότερη, αλλά και η παγκόσμια. Από την οργάνωση, τη μαχητικότητα, τη συμμετοχή της ίδιας της εργατικής τάξης, την αποφασιστικότητά της και το αγωνιστικό της πνεύμα, απ' αυτά θα κριθεί πού θα γείρει η πλάστιγγα, σ' αυτή τη μεγάλη ταξική αναμέτρηση.

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, όλες οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στις γραμμές του, δείχνουν το δρόμο του ανειρήνευτου αγώνα, κάνουν καθαρό ότι θα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτής της πάλης. Οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Ήδη σε μια σειρά χώρους δίνουν μικρές και μεγάλες μάχες. Ομοσπονδίες και συνδικάτα προκηρύσσουν απεργιακές κινητοποιήσεις. Μπαίνουν μπροστά, για την οργάνωση της πάλης σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε κλάδο. Σε αυτό το δύσκολο έργο απαιτείται συστράτευση όλων των εργαζομένων. Πρέπει να γίνει υπόθεση του κάθε εργάτη, του κάθε συνδικάτου. Τώρα είναι ώρα πανστρατιάς, ταξικής συσπείρωσης και μάχης.