Ανίσχυροι αυτοί, ισχυρός ο λαός

Κομβικό σημείο της αντιπαράθεσης ανάμεσα στο ΚΚΕ και όλα τα άλλα κόμματα, τόσο προεκλογικά, όσο και ευρύτερα, είναι τούτο: Ολοι προπαγανδίζουν ότι λύση στα προβλήματα του λαού μπορεί να δώσει μια άλλη κυβέρνηση, στη θέση της οποίας ο καθένας βάζει τον εαυτό του, μόνο ή με συμπληρώματα. Στον αντίποδα, το ΚΚΕ λέει ότι διέξοδος για το λαό δεν είναι η ανάδειξη μιας άλλης κυβέρνησης στην αστική διαχείριση, οποιαδήποτε απόχρωση κι αν έχει, αλλά η αλλαγή τάξης στην εξουσία. Η στρατηγική αυτή διαφορά ανάμεσα στο ΚΚΕ και τους άλλους, σχετίζεται άμεσα με το τι προβάλλει το κάθε κόμμα σαν αιτία για τα δεινά που περνάει ο λαός και σε ποια τάξη υποτάσσει την πολιτική του. Στη βάση αυτή διαμορφώνει και τις προτάσεις του.

ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. και τα άλλα αστικά κόμματα, πασχίζουν να πείσουν το λαό ότι απέναντί του βρίσκεται μια «καλή» ή «κακή» διαχείριση, μια «ικανή» ή «ανίκανη» κυβέρνηση, ένα λιγότερο ή περισσότερο «αποτελεσματικό» κράτος. Στην πραγματικότητα, λένε στο λαό ότι η κακοδαιμονία του οφείλεται σε λάθη, παραλείψεις και αστοχίες στη διαχείριση, οι οποίες, με μια άλλη κυβέρνηση ή ένα άλλο «μείγμα πολιτικής», μπορούν να διορθωθούν και να οδηγήσουν τάχα σε λαϊκή ευημερία. Γι' αυτό ο ψευτοκαυγάς τους και προεκλογικά εστιάζεται στο ποιος θα διαπραγματευτεί καλύτερα τα επόμενα αντιλαϊκά πακέτα, τα οποία όλοι θεωρούν δεδομένα, αλλά και αναγκαία, από τη σκοπιά της 

 

τάξης που υπηρετούν. Δίπλα σ' αυτούς, οι δυνάμεις του οπορτουνισμού καλλιεργούν αυταπάτες ότι η κρίση και η επίθεση στο λαό οφείλεται στο ένα ή στο άλλο «μοντέλο διαχείρισης» του καπιταλισμού, στην πρωτοκαθεδρία μερίδων της πλουτοκρατίας έναντι των πολιτικών τους εκπροσώπων και πάει λέγοντας.

Είναι αποκαλυπτική η δήλωση του Παπαδημούλη, ότι ο πρόεδρος του ΣΕΒ, που τις προάλλες εξαπέλυσε λυσσαλέα επίθεση στο κίνημα και την πολιτική του πρωτοπορία, είναι «εκπρόσωπος τοκιστών και σουλατσαδόρων και όχι βιομηχάνων». Δηλαδή, υπάρχουν και καλοί βιομήχανοι, άρα καλοί καπιταλιστές, τους οποίους δεν εκπροσωπεί ο Δασκαλόπουλος και οι οποίοι, συνεκδοχικά, είναι υπέρ των λαϊκών δικαιωμάτων! Η ενσωμάτωση σε όλο της το μεγαλείο. Τι θέλουν όλοι τους να κρύψουν από το λαό; Οτι απέναντι, αντίπαλός του, στέκεται μια τάξη και όχι μια κυβέρνηση ή ένα κόμμα, που εκπροσωπεί πολιτικά τα συμφέροντά της. Οτι η κρίση και τα μέτρα είναι συνέπεια του καπιταλισμού που σάπισε και στον οποίο κουμάντο κάνουν τα μονοπώλια, με τα κόμματά τους στη διαχείριση.

Αυτό που λέει το ΚΚΕ, είναι ότι όσα πουκάμισα και αν αλλάξει ο καπιταλισμός, σε όποιον κι αν αναθέσει την πολιτική διαχείριση, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει για το λαό, αν ο ίδιος δεν έρθει σε ρήξη και σε σύγκρουση με την τάξη που πραγματικά εξουσιάζει, επειδή κρατάει στα χέρια της τα μέσα παραγωγής. Ο μόνος που μπορεί να οργανώσει αποτελεσματικά αυτή την αναγκαία ιστορικά σύγκρουση, είναι το ΚΚΕ, επειδή είναι το μόνο κόμμα που έχει αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική στρατηγική και παλεύει για να αλλάξει τάξη στην εξουσία. Οι εκλογές που έρχονται, είναι όπλο στα χέρια του λαού να κάνει πιο αδύναμους αυτούς που τον πολεμάνε, τσακίζοντας τα κόμματά τους στην κάλπη, ενισχύοντας όσο γίνεται το ΚΚΕ. Αδύναμη αστική κυβέρνηση σημαίνει ισχυρός λαός να τους βάλει εμπόδια, να τους ανατρέψει.