Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Το ΚΚΕ είναι το αντίβαρο που έχει ανάγκη ο λαός σήμερα Αποσπάσματα από τη χτεσινή ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε μαζική συγκέντρωση στη Λαμία



Στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας μίλησε, χτες το απόγευμα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά, ενώ πολύς κόσμος είχε συγκεντρωθεί ακόμη και έξω για να παρακολουθήσει την ομιλία, να ακούσει την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ. Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα.
***
«Στις παλαιότερες εκλογικές αναμετρήσεις, πάντα λέγαμε βέβαια για την ανάγκη πάλης για την εργατική - λαϊκή εξουσία, κ.λπ. Ποτέ δεν κρύψαμε από το λαό πού πρέπει να πάει ο αγώνας. Συγκεντρώνουμε την προσοχή σε αυτό που έρχεται, σε αυτό που γίνεται τώρα και ταυτόχρονα λέγαμε πρέπει να πάμε εκεί. Σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι, το πού πρέπει να πάμε να είναι το ξεκίνημα. Και, ταυτόχρονα, δε θα σταματήσουμε τον αγώνα. Ο,τι μπορούμε να παρεμποδίσουμε, να αποτρέψουμε.
Ενα παράδειγμα. Ηδη καταθέσαμε στη Βουλή ένα ζήτημα, για να γίνει "κούρεμα" των χρεών των λαϊκών στρωμάτων, στα στεγαστικά τους δάνεια, τα καταναλωτικά, κ.λπ. Δεν παραιτούμαστε από αυτά, έχουμε καταθέσει για τα αποθεματικά των Ταμείων, για την Υγεία, και μάλιστα έχουμε κάνει και σχέδια νόμου, τα οποία έχουν απορριφθεί, γιατί μας είπαν ότι αυτά δεν τα σηκώνει η δανειακή σύμβαση. Τέτοια θα κάνουμε. Θα παλέψουμε, για παράδειγμα, για τα παιδιά στη Συνεταιριστική Τράπεζα, να μη μείνουν χωρίς δουλειά. 'Η στο κάτω κάτω, αν δεν τους προσλάβει η Εθνική Τράπεζα που λέμε εμείς και υπάρχει κίνδυνος απόλυσης, τουλάχιστον να πάρουν τις αποζημιώσεις.
Κατάμεστη η αίθουσα της συγκέντρωσης
Τέτοιες προσαρμογές θα κάνουμε, για να κερδίσει όσα γίνεται περισσότερα ο εργαζόμενος. Αλλά εμείς σήμερα, σε αυτή την εκλογική μάχη, δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε στο λαό αυταπάτες, να του δώσουμε ένα πρόγραμμα, να λέμε, τι λέμε για την Παιδεία, την Υγεία, το ένα, το άλλο και να αφήσεις από τη μέση ότι αν δεν ανατραπεί η σημερινή κατάσταση. Αν δε δουλέψεις γι' αυτό το πράγμα και να το φέρεις όσο γίνεται πιο κοντά, δεν μπορεί να γίνει μέσα από την εκλογική μάχη. Τα πράγματα θα είναι δραματικά, γιατί η κρίση στην ΕΕ θα οξυνθεί και θα οξυνθεί και στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες του κόσμου τα επόμενα χρόνια. Εμείς δεν μπορούμε να βαδίσουμε ως κόμμα μεροδούλι - μεροφάι, τι γίνεται σήμερα.


Η πενταετία που έχουμε μπροστά μας θα είναι εξαιρετικά δύσκολη για την εργατική τάξη πολλών χωρών και όχι μόνο για την Ελλάδα. Και όσο θα οξύνεται η κρίση, τόσο τα πράγματα θα γίνονται δυσκολότερα για την Ελλάδα. Για παράδειγμα, λένε τώρα ότι η Πορτογαλία έπεσε έξω στους στόχους, η Ισπανία έπεσε έξω στους στόχους, πρέπει να γίνουν καινούρια δάνεια και συμφωνίες. Που σημαίνει ότι και αυτά που λένε, ότι θα καταβάλει η ΕΕ στους πιστωτές, δε θα μπορέσει να τα καταβάλει.
Αρα, η πτώχευση δεν έχει αποτραπεί. Η άτακτη πτώχευση, γιατί λένε ότι κάνουν μία πτώχευση "κουρεμένη", συμφωνημένη πτώχευση. Η άτακτη χρεοκοπία, η ανεξέλεγκτη να το πω έτσι, οι ίδιοι λένε ότι δεν έχει αποτραπεί. Οτι θα χρειαστεί η Ελλάδα και άλλο δάνειο. Δεν τα λέμε εμείς, αυτοί τα λένε. Εμείς όμως τα παίρνουμε υπόψη και γι' αυτό η πολιτική μας πρόταση, η γενική πολιτική μας πρόταση σήμερα, πέρα από τις θέσεις μας στα επιμέρους προβλήματα, αποκτά μεγάλη σπουδαιότητα.
Το κριτήριο στην κάλπη
Εντάξει, μπορεί κάποιος στην κάλπη, μέχρι τις 6 Μάη, να μη συμφωνήσει ότι είναι εφικτή ή τον αφορά η εργατική - λαϊκή εξουσία. Εμείς δεν του βάζουμε όρο να πάει να μας ψηφίσει και να ρίξει ένα χαρτί και να πει, ξέρετε, εγώ συμφωνώ, πάω με το ΚΚΕ, στο σοσιαλισμό, στον κομμουνισμό και για πάντα. Οχι. Μας ξέρεις όμως, ξέρεις τους αγώνες μας, ξέρεις ότι όλα αυτά τα χρόνια είμαστε και δύναμη αποτροπής του χειρότερου. Αν στην Ελλάδα την τελευταία 20ετία δεν υπήρχε ΚΚΕ με αυτή τη γραμμή, με αυτή την πίεση, με αυτό το κίνημα που αναπτύχθηκε, θα είχανε πάρει πολύ περισσότερες κατακτήσεις απ' ό,τι έχουνε πάρει. Αυτά τα μέτρα θα τα είχαν πάρει πριν την κρίση.
Ο,τι κρατήθηκε μέχρι τώρα, κρατήθηκε χάρη σε αυτούς τους αγώνες. Δεν αγωνίστηκαν μόνο κομμουνιστές, δεν το συζητάμε. Αλλά αν δεν υπήρχε ένα κόμμα που τους τρόμαζε, η πίεση που ασκούσε, παρά το γεγονός ότι εμείς δεν είμαστε μεγάλη κοινοβουλευτική δύναμη, τα πράγματα θα ήταν χειρότερα. Οπως σε μια σειρά χώρες που έχουν περάσει τα μέτρα που πέρασαν στην Ελλάδα και πέρασαν χωρίς να ανοίξει μύτη, δηλαδή χωρίς αγωνιστικές κινητοποιήσεις.
Εμείς λέμε στο λαό το εξής πράγμα: Μην ακούς που σου βάζουν το μεγάλο δίλημμα ότι ο λαός ψηφίζει με κριτήριο να κυβερνηθεί - έτσι δε λένε; - και να κυβερνηθεί σταθερά. Δυστυχώς, αυτό το κριτήριο, ψηφίζω με κριτήριο ποιος θα είναι κυβέρνηση, είναι ένα εκλογικό κριτήριο, που υπάρχει χρόνια στην Ελλάδα και παντού στον καπιταλιστικό κόσμο. Κακά τα ψέματα, και μας το λέγανε οι λεγόμενοι κοψοχέρηδες, που λέγανε ναι, θέλω να σας ψηφίσω, αλλά εσείς δεν πρόκειται να γίνετε κυβέρνηση αύριο. Αρα, προτιμώ να ψηφίσω την αξιωματική αντιπολίτευση ΠΑΣΟΚ για να γίνει κυβέρνηση και προτιμώ να ψηφίσω την αξιωματική αντιπολίτευση ΝΔ για να γίνει κυβέρνηση.
Με αυτό το κριτήριο. Και μιλάω γι' αυτούς που ήθελαν να ψηφίσουν ΚΚΕ, δε λέμε γι' αυτούς τους εργάτες, κακώς, που δεν το σκέφτονταν. Τώρα πάνε πάλι στο ίδιο. Η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί. Πρέπει να έχουμε μια σταθερή κυβέρνηση, αυτοδύναμη, είτε συνεργασίας, υπάρχει και το πριμ των 50 εδρών που παίρνει το πρώτο κόμμα και επομένως πρέπει να έχουμε κυβέρνηση. Γιατί αν δεν έχουμε κυβέρνηση, χάος, καταστροφή. Ενα επιχείρημα.
Εμείς λέμε στο λαό ότι πρέπει να σκεφτεί αντίθετα. Από σταθερές κυβερνήσεις, δόξα τω Θεώ, που λέει και ο λαός, χορτάσαμε. Πολύ περισσότερο που όποια κυβέρνηση και να βγει, δεν πρόκειται να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω με τη θέλησή της στα μέτρα αυτά που έχει πάρει. Και τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Η ανεργία θα μεγαλώσει πιο πολύ. Θα πάμε για μισθούς - το λένε -, είμαστε λέει στην ΕΕ, στην Ευρωζώνη με ευρώ, και θα πάμε με μισθούς 300 και 200 ευρώ, Κροατίας, Ρουμανίας, Εσθονίας, Βουλγαρίας, αυτά που λένε.
Επομένως, οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν πάρει μέρος σε αγώνες, οι οποίοι έχουν μια ορισμένη πολιτική σκέψη προοδευτική, ριζοσπαστική, αριστερή, πέρα από τους κομμουνιστές, αυτό που πρέπει να σταθμίσουν είναι το εξής: Ποια θα είναι η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουν. Αυτό πρέπει να είναι, είτε σκέφτονται για κυβέρνηση είτε όχι. Αυτό θα είναι το κριτήριο, κατά τη γνώμη μας. Αν δηλαδή ο λαός, ο οποίος έχει βγάλει συμπεράσματα και πείρα, αν αυτή την πείρα και τα συμπεράσματα τα χρησιμοποιήσει δημιουργικά ή τα ξεχνάει μπροστά στην κάλπη ή αναβάλλει να αξιοποιήσει την πείρα του στις μεθεπόμενες εκλογές. Αυτό είναι το κύριο.
Και η μεγαλύτερη πίεση που μπορεί να ασκηθεί σήμερα, την άλλη μέρα των εκλογών, είναι το ποσοστό του ΚΚΕ, οι ψήφοι και το ποσοστό βεβαίως. Τη δεύτερη μέρα μετά τις εκλογές δεν αρκεί το ποσοστό του ΚΚΕ, αλλά η απόφαση του λαού να παλέψει πιο αποφασιστικά, πιο μαζικά, πιο οργανωμένα, πιο πολιτικοποιημένα. Εμείς αυτό βάζουμε. Θα μου πείτε, εσάς δε σας νοιάζει αν θα βγει κυβέρνηση; Εμάς μας νοιάζει πόσο θα είναι το ποσοστό του ΚΚΕ.
Κυβέρνηση θα βγει. Το καπιταλιστικό σύστημα, και μάλιστα τώρα με τις δεσμεύσεις, δε θα αφήσει μια χώρα ακυβέρνητη. Ούτε έχει μείνει καμιά χώρα ακυβέρνητη. Το Βέλγιο ενάμιση χρόνο δεν είχε κυβέρνηση, είχε μια υπηρεσιακή και τα αντιλαϊκά μέτρα προχωρούσαν. Εχουν τεχνοκράτες, από εδώ, από εκεί, πολύ περισσότερο που ψήνεται η συνεργασία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και νομίζω όλοι το καταλαβαίνετε αυτό. Ανταγωνιστές είναι μεταξύ τους, ως προς το ποιος θα είναι το πρώτο κόμμα. Από εκεί και πέρα δεν έχουν πρόβλημα να συνεργαστούν.
Για τα περί «κυβέρνησης της αριστεράς»
Είναι γεγονός ότι για πρώτη φορά σε εκλογική μάχη - προπαγανδιστικά περισσότερο, αλλά δεν έχει σημασία - υπάρχει και άλλη κυβερνητική λύση, η "κυβέρνηση της αριστεράς". Εδώ βέβαια πατάει και σε μια αριθμητική επιθυμία, σε μια κοροϊδία του κόσμου πάνω στους αριθμούς και τον εκλογικό νόμο. Γιατί πουθενά δε λέει ο εκλογικός νόμος ότι μια συμμαχία κομμάτων παίρνει το πριμ των 50 εδρών. Το οποίο θα το πάρει το ένα κόμμα, ακόμα και αν είναι δεύτερο, θα το πάρει το ίδιο ατομικά ως κόμμα, το 30%. Η συμμαχία και 40% να πάρει θα διαιρεθεί διά τρία. Και 45% να πάρει, θα διαιρεθεί διά τρία. Επομένως, ο μέσος όρος δε βγαίνει 30%. Αυτή είναι μια κοροϊδία που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι με ένα 30 - 40% παίρνουμε και τις 50 έδρες και κάνουμε κυβέρνηση.
Παρ' όλα αυτά εμείς δε δίνουμε τη μάχη σε αυτή την απάτη των 40 ή 50 εδρών, γιατί είναι απάτη και πρέπει να το ξέρει ο κόσμος, αλλά απαντάμε σήμερα στο γιατί οποιαδήποτε κυβέρνηση, σήμερα, η οποία περιορίζεται, η οποία λέει ότι εγώ θα διαπραγματευτώ, δεν μπορεί να δώσει καμία λύση στο λαό, αλλά, αντίθετα, θα τον βάλει σε μεγαλύτερες περιπέτειες. Και σε περιπέτειες σε βάζει και η συντηρητική αντιδραστική πολιτική, σε περιπέτειες σε βάζουν και οι αυταπάτες.
Πρώτα πρώτα, κανένας δεν έχει απαντήσει θετικά στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που έχουν απαντήσει θετικά, για διαφορετικούς λόγους, είναι βουλευτές που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ, στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ήταν μάλιστα στο στενό επιτελείο του Παπανδρέου, οι οποίοι επιθυμούν μια εκλογική συνεργασία και επειδή, με βάση τα δημοσιεύματα του Τύπου, κατανέμουν πού είναι υποψήφιοι, κ.λπ. Δικαίωμά τους αυτοί οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να πάνε στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν τους κατηγορούμε γι' αυτό. Αλλά ούτε εμείς συμφωνούμε σε αυτή τη συνεργασία, ούτε οι πρώην σύντροφοί τους, η ΔΗΜΑΡ, για άλλους λόγους. Και λέει, π.χ., η ΔΗΜΑΡ εγώ δεν τα βρίσκω με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μα αν δεν τα βρουν αυτοί μεταξύ τους, μπορούμε να τα βρούμε εμείς;
Αλλά για να δούμε. Τι λέει η πρόταση. Θα γίνει μια κυβέρνηση της αριστεράς - σας ξαναλέω, με βάση το ψέμα των 50 εδρών, δεν υπάρχουν οι 50 έδρες, τις παίρνει και το δεύτερο κόμμα άμα πάρει το 30%. Αλλά ας απαντήσουμε πολιτικά. Πρώτα λέει θα ανατρέψουμε το μνημόνιο, κάτω από τη δική μας πίεση. Μα το μνημόνιο δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Εδώ το μνημόνιο έχει ξεπεραστεί, εδώ υπάρχει η δανειακή συνθήκη για 30 χρόνια. Θα αμφισβητήσω τη δανειακή συνθήκη. Πώς θα την αμφισβητήσεις; Θα πάω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και επειδή θα φοβηθούν να βγάλουν την Ελλάδα από το ευρώ, θα τους πω, θα φύγω από την Ευρωζώνη, θα πουν όχι, δεν μπορεί η Ελλάδα να φύγει από την Ευρωζώνη γιατί θα καταστραφεί η Ευρώπη.
Και με αυτές τις διαπραγματεύσεις τι θα πετύχει; Απολύτως τίποτα. Πρώτα πρώτα, αν η Ελλάδα θα μείνει στο ευρώ ή στη δραχμή, δεν εξαρτάται ούτε από τις θυσίες του ελληνικού λαού, ούτε από τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης. Αυτό θα γίνει όταν η Ευρωζώνη πάει σε πολύ μεγάλη κρίση και όσα και αν εφαρμόζονται στην Ελλάδα, δε θα μπορούν να εφαρμόζονται με τον ίδιο τρόπο. Ηδη ωριμάζει η συζήτηση για συρρίκνωση της ΕΕ.
Οταν, για παράδειγμα, κατατάσσουν την Ελλάδα στη ζώνη των Βαλκανίων, έχουν στο νου τους να κρατήσουν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Εγώ λέω, εντάξει, κρατάνε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη με μισθούς Βαλκανίων. Αυτά, ότι μένουμε στην Ευρωζώνη και θα έχουμε τους ίδιους μισθούς, θα αγοράζουμε στις ίδιες τιμές και θα έχουμε όλα τα ίδια και ίσα, δεν ισχύουν. Οταν μιλάνε για τις χώρες του βορρά, του νότου, τις έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα, και με ευρώ μπορείς να πτωχεύσεις άτακτα, δεν είναι απαραίτητο να πας στη δραχμή.
Αλλο κυβέρνηση, άλλο εξουσία
Αυτά που λέει ο ΣΥΝ είναι για λαϊκή κατανάλωση. Από τη μια να διαβεβαιώνει ότι θα κρατήσει την Ελλάδα στην ΕΕ, με ό,τι συνεπάγεται αυτό - εδώ κοντέψανε να τσακίσουν τον Σαμαρά που δεν ψήφισε το μνημόνιο. Και, δεύτερον, λέει θα πάρω μέτρα για τους πιο φτωχούς, θα αυξήσει τα συσσίτια. Δε λέει πουθενά, θα καταργήσει όλους τους νόμους; Εστω να έχουμε τις Συμβάσεις που είχαμε πριν. Θα δοθούν αυξήσεις στους μισθούς; Δεν υπόσχεται αυξήσεις.
Θα ενισχύσουν, λέει, οι τράπεζες τους μικρούς επιχειρηματίες. Εσείς μπορείτε να φανταστείτε ότι οι τράπεζες θα ενισχύσουν τον μπακάλη της γειτονιάς και το μανάβη και το γαλακτοπωλείο; Εγώ σας λέω ότι ένα ποσό να τους δώσουν οι τράπεζες. Εκεί που είναι να κλείσει σε έξι μήνες θα κλείσει σε ένα χρόνο. Αφού η πελατεία θα κατευθύνεται προς τα πολυκαταστήματα, αυτά κυριαρχούν. Θα γίνουν, λέει, δημόσιες και οι δημόσιες τράπεζες. Πώς θα βρουν χρήμα να δανείζουν, και για καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια, αφού οι μισθοί θα μείνουν στον πάτο; Για να δανείζουν πρέπει να βρουν χρήμα, με τι επιτόκιο; Θα λειτουργούν και αυτές σαν ιδιωτικές τράπεζες.
Και το κυριότερο, αυτά τα απαγορεύει η ΕΕ. Δε λέει θα συγκρουστώ με την ΕΕ. Αυτό που λέμε εμείς, αποδέσμευση. Θα μείνουν εκεί, λέει, και θα παλεύουν, δηλαδή όπως γίνεται στο Κοινοβούλιο. Στο Κοινοβούλιο βλέπετε τι γίνεται. Εχετε δει κάθε Παρασκευή, την Ωρα του Πρωθυπουργού; Καυγάδες επί καυγάδων. Νομίζει κανείς ότι οι διαφορές είναι αξεπέραστες. Τέτοιοι καυγάδες θα τους κάνουν στην Ευρώπη. Θα είναι πιο εύκολοι στα λόγια. Αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα, γιατί την οικονομία, που είναι η βάση και το κράτος, την ελέγχει το κεφάλαιο, τα μονοπώλια. Αυτοί αποφασίζουν πού θα επενδύσουν, αν θα επενδύσουν, πόσες θέσεις εργασίας. Πώς θα επιβάλεις ανάπτυξη, ας πούμε, κλάδων που σήμερα έχουν ανταγωνισμό τα κινέζικα και ινδικά προϊόντα, αν δεν απαγορεύσεις εισαγωγές και αν δε μένουν οι επιχειρηματίες να κάνουν τέτοιες επενδύσεις;
Θα φέρει πίσω τα πλοία που οι εφοπλιστές κατασκευάζουν στην Κορέα; Τα οποία είναι τεράστια πλοία που θα μεταφέρουν φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Θα τα φέρουν στην Ελλάδα; Πώς θα τους επιβάλουν να τα φέρουν στην Ελλάδα; Να μας πούνε. Και ας μας πουν σε ποια χώρα του κόσμου, ιδιαίτερα της Ευρώπης που είμαστε εμείς, είχαμε μια κυβέρνηση, ας πούμε, αγωνιστική, και αυτή η κυβέρνηση στάθηκε στα πόδια της και έκανε το έργο που υποσχέθηκε. Πουθενά.
Είχαμε την επανάσταση των γαριφάλων στην Πορτογαλία, είδατε πώς εξελίχθηκε. Που δεν ήταν μια απλή κοινοβουλευτική διαδικασία. Εκεί πέρασε ο στρατός με το λαό. Αλλοι όμως είχαν τα κλειδιά της οικονομίας. Στη Χιλή; `Η αν θέλετε πάρτε τη Βενεζουέλα σήμερα. Βεβαίως, ο Πρόεδρος Τσάβες διακηρύσσει το σοσιαλισμό. Στην κυβέρνηση, οι δυνάμεις που κυριαρχούν είναι με το κεφάλαιο. Κρατικοποίησε ορισμένες επιχειρήσεις, όπως άλλωστε και ο Παπανδρέου το είχε κάνει τη δεκαετία του '80. Αλλά όλα τα κλειδιά της οικονομίας τα έχουνε οι καπιταλιστές. Εδωσε τη γη στους αγρότες, αυτό φάνηκε μεγάλη ανακούφιση και ήταν, αλλά στην πορεία οι καπιταλιστές αγοράζουν τη γη. Γιατί δεν μπορεί να σταθεί ο μικροπαραγωγός.
Αρα, αυτή η κυβέρνηση, και μάλιστα τώρα με τις δανειακές συμβάσεις κ.τ.λ., όχι μόνο δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αλλά θα ανατραπεί. Πρώτον, θα έχει το σαμποτάζ των μονοπωλίων, δε θα τους ακούνε σε ό,τι λένε, αν πούμε ότι η κυβέρνηση αυτή θα πάρει θετικά μέτρα, και πάνω από όλα θα την ανατρέψει ο ίδιος ο λαός. Γιατί δε θα κάνει τίποτα από αυτά που θα έχει υποσχεθεί. Και ξέρετε τι είναι η απογοήτευση από μια, ας πούμε, "αριστερή" διακυβέρνηση. Πού οδηγεί; Καλά κάνουν και θυμούνται τη Βαϊμάρη και τη Γερμανία. Στη Γερμανία του Μεσοπολέμου θα πάμε. Το μίσος προς τη συντηρητική πολιτική, η απογοήτευση ας πούμε από τα αριστερά, πού θα οδηγήσουν το λαό; Στην ανάπτυξη πολύ πιο ακραίων συντηρητικών αντιλήψεων.
Πανστρατιά μπροστά στις εκλογές
Σήμερα, λοιπόν, ο λαός έχει ανάγκη από ένα αντίβαρο. Κι αυτό το αντίβαρο είναι το ΚΚΕ. Ποια είναι η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ; Καταρχήν είναι πρόταση αγώνα, να παρεμποδίζεις, ό,τι μπορείς να κατακτάς, δεν υποτιμούμε. Και στο κάτω κάτω το λαϊκό κίνημα δεν έχει αναπτυχθεί τόσο και σε τέτοιο βαθμό, που δεν έχει δοκιμάσει τη δύναμή του ακόμα και σε μικροκατακτήσεις σήμερα, δεν την έχει δοκιμάσει. Είναι δυνατό, αλλά δεν είναι καθολικό.
Ποια είναι η πολιτική μας πρόταση; Παίρνοντας υπόψη και την κρίση που χτυπάει την Ελλάδα και που θα οξυνθεί τα επόμενα χρόνια, συν και τον κίνδυνο ενός τοπικού πολέμου στην περιοχή και πιο γενικευμένου. Γιατί η διέξοδος από την κρίση - έτσι έχουν δείξει οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, μετά από κρίση γίνανε αυτοί και τώρα οι παίχτες στο διεθνή ανταγωνισμό είναι πολύ περισσότεροι, η Κίνα, Ινδία, Ρωσία, Βραζιλία. Πρώτα ήταν 3 - 4 δυνάμεις. Παίρνοντας, λοιπόν, υπόψη όλο αυτό τον κίνδυνο επιδείνωσης της κατάστασης, λέμε το εξής πράγμα: Εργατική - λαϊκή εξουσία.
Τι είναι αυτό που τη διαχωρίζει 200% από τις άλλες προτάσεις; Δεν είναι απλώς ότι θα είναι μια άλλη εξουσία. Καταρχήν θα είναι εξουσία της εργατικής τάξης και ασκείται η εξουσία με τέτοιο τρόπο που θα έχουν συμφέρον και οι σύμμαχοί της από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι μικροπαραγωγοί. Δε λέμε είναι εξουσία του ΚΚΕ. Βεβαίως, το ΚΚΕ θα είναι η πρωτοπόρα πολιτική δύναμη - και έχει σημασία αυτό που λέμε. Γιατί και σήμερα μπορεί να κυβερνάει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αλλά είναι εξουσία της αστικής τάξης. Απέναντι, λοιπόν, στην εξουσία της αστικής τάξης, αντιπαραθέτουμε αυτή την εξουσία, της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
Υπάρχει εμπειρία και πρέπει αυτή η εμπειρία να χρησιμοποιηθεί. Και για την ΕΟΚ με τα "χρυσά κουτάλια" και όλα αυτά. Και δε θεωρούμε ότι σε αυτή την εκλογική μάχη θα έρθει λαϊκή εξουσία. Αλλά αλίμονο αν το 2012 ο λαός είτε πιστέψει σε αυτούς που δεν πρέπει, είτε πάψει να πιστεύει στον εαυτό του. Οταν πιστέψει στον εαυτό του, τότε θα βρεθεί πολύ εύκολα μαζί μας. Ερχονται πραγματικά πολύ χειρότερα και εμείς θα συνεχίσουμε το δρόμο που έχουμε. Δεν τον καθορίζουμε από την κάλπη, αλλά, εν πάση περιπτώσει, η ευθύνη του λαού σήμερα έχει μεγαλώσει. Εχουμε κι εμείς ευθύνη να πείσουμε, αλλά έχουν ευθύνη να πειστούν και μέσα από τη δική τους την πείρα. Δε γίνεται.
Αυτή είναι η θέση μας και είναι περιττό να πω ότι χρειάζεται πανστρατιά μέχρι την κάλπη και μετά βεβαίως συνεχίζουμε, αλλά όχι άλλη μια φορά, να μην έρχονται πάλι οι κοψοχέρηδες και να μας λένε την άλλη μέρα το Μάη, "πω πω τι έπαθα". Δεν έχει νόημα αυτό. Εμείς δε ζητάμε από κανένα να κάνει καμιά δήλωση μετανοίας τι ψήφιζε, τι έκανε, όχι, δε ζητάμε τέτοια πράγματα. Η "μετάνοια" - ας το πω έτσι - πρέπει να είναι έμπρακτη με τη δράση και με την ψήφο. Αλλιώς... Θα τα πούμε και μετά τις εκλογές βέβαια, εδώ θα είμαστε, στην πρώτη γραμμή, αλλά δεν μπορεί άλλη μια μάχη χαμένη, όχι άλλη μια απ' τα ίδια. Αυτή είναι η θέση μας».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου