Όταν ο αγώνας των Χαλυβουργών στον Ασπρόπυργο για να μη χάσουν το μεροκάματο και να μπορούν να ζουν τις οικογένειές τους, βρισκόταν σε εξέλιξη, τα αστικά επιτελεία κατηγορούσαν τους ίδιους τους εργάτες ότι «κλείνουν το εργοστάσιο», ότι «έτσι καταστρέφεται η παραγωγική δραστηριότητα της χώρας», ότι «κάνουν κακό στον τόπο γιατί χάνονται δουλειές». Η κυβέρνηση άλλωστε έστειλε τα ΜΑΤ για να σπάσει την πολύμηνη απεργία και στη συνέχεια καυχιόταν ότι «τα εργοστάσια πρέπει να είναι ανοιχτά». Η συκοφάντηση των ίδιων των απεργών Χαλυβουργών στον ελληνικό λαό γινόταν κατά κύματα και κυβερνητικά στελέχη έφταναν στο σημείο να κατηγορούν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ ότι κρατάνε κλειστό το εργοστάσιο.
Όλοι θυμούνται τα παραπάνω.
Ας δούμε τώρα μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία.
Στο «Βήμα της Κυριακής», που εκείνο το διάστημα ήταν στην προμετωπίδα της συκοφάντησης των Χαλυβουργών, καταγράφονται τα εξής στοιχεία:
- Οι παραγγελίες του 2012 στις τρεις μεγάλες χαλυβουργίες της χώρας (Σιδενόρ, Χαλυβουργική και Χαλυβουργία Ελλάδος) είναι στα επίπεδα της δεκαετίας του 1950.
- Η Χαλυβουργία του Μάνεση έχει θέσει σε τρίμηνη διαθεσιμότητα τους 200 εργαζόμενους στον
Ασπρόπυργο ευελπιστώντας (σ.σ. προσέξτε πως αντιμετωπίζουν το δράμα των 200 οικογενειών) σε ένα θαύμα, όπως και οι άλλοι δύο μεγάλοι του κλάδου.
- Η κάθετη πτώση της ιδιωτικής οικοδομικής δραστηριότητας αλλά και το πάγωμα των μεγάλων αναπτυξιακών έργων έπληξαν τα μεγέθη των σιδεράδων.
Τι δείχνουν τα παραπάνω; Μήπως ότι οι εργάτες φταίνε που δεν υπάρχουν παραγγελίες στους μεγαλοβιομήχανους; Μήπως ότι φταίνε οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους που απολύονται, μένουν απλήρωτοι από τους βιομηχάνους, που ενώ δουλεύουν σε έναν κλάδο ο οποίος έχει άμεση σχέση με την κατασκευή σπιτιών οι εργάτες μένουν στο νοίκι ή στο δρόμο;
Και τα συγκεκριμένα στοιχεία δείχνουν ότι η κρίση κλείνει εργοστάσια και άλλα τα κάνει πιο ισχυρά. Ότι σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης κλείνουν εργοστάσια (βλέπε «Τρικολάν») όταν ο καπιταλιστής ιδιοκτήτης είτε δε βγάζει το κέρδος που προσδοκά, είτε συνθλίβεται από τον ανταγωνισμό, είτε μεταφέρει τα κεφάλαια σε άλλους, πιο κερδοφόρους κλάδους.
Αυτοί που έλεγαν, λένε και θα λένε ότι οι αγώνες κλείνουν τα εργοστάσια, είναι οι ίδιοι που τη δεκαετία του '90, στο όνομα της «ανασυγκρότησης των Βαλκανίων» επιδοτούσαν μέχρι και την αγορά fax στις επιχειρήσεις που έκλειναν στην Ελλάδα για να μεταναστεύσουν στη Βουλγαρία, στα Σκόπια, στην Αλβανία και στη Ρουμανία, όπου τα μεροκάματα ήταν υποπολλαπλάσια από αυτά της Ελλάδας, άρα και μεγαλύτερα τα κέρδη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου