Μερικές σκέψεις για το Δεκέμβρη 2008

Η νεολαία του ΣΥΝ καλούσε προχτές σε διαδηλώσεις με αφορμή τη συμπλήρωση τεσσάρων χρόνων από τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου, με το σύνθημα «ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες». Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΝΔ έκανε λόγο για «πέμπτη φάλαγγα του ΣΥΡΙΖΑ, που με εμπροσθοφυλακή τη νεολαία του βγάζουν τις μάσκες, φορούν τις κουκούλες και εξοπλίζονται με μολότοφ, με σκοπό να κάψουν για μία ακόμη φορά την Αθήνα και να λεηλατήσουν τις περιουσίες των πολιτών». Ενώ υποστήριζε ότι «οι βουλευτές της κοινής πια συνισταμένης έχουν φροντίσει ήδη, ως άλλοι δοσίλογοι κουκουλοφόροι της κατοχής, να στοχοποιήσουν αστυνομικούς και τις οικογένειές τους, δίνοντάς τους βορά στις ορέξεις εγκληματικών στοιχείων, αναρτώντας φωτογραφίες τους στο διαδίκτυο», συμπληρώνοντας ότι η κυβέρνηση «δεν θα αφήσει να υπάρξει καμία νέα Μαρφίν». Η ΝΔ άδραξε την ευκαιρία να κάνει αυτού του είδους την επίθεση, οξύνοντας την αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ έτσι που σε λαϊκές δυνάμεις να καλλιεργείται έντονα η λογική του δίπολου στο πολιτικό σύστημα αλλά και του τρόμου. Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ άρπαξε την ευκαιρία να συνδράμει την καλλιέργεια του δίπολου. Ετσι, η αντιπαράθεση μεταφέρθηκε και στη Βουλή, ενώ σχολιάζοντας την ανακοίνωση της ΝΔ το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για «εμφυλιοπολεμικά, μισαλλόδοξα


και τρομοκρατικά κηρύγματα της ΝΔ». Πάντως, ενδεικτική της αντίληψης που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ για το κίνημα είναι η ανακοίνωση της νεολαίας ΣΥΝ, η οποία ισχυρίζεται ότι «η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ήταν ο αγώνας για ελπίδα και δικαίωμα στη ζωή» και ότι σήμερα «δεν περιμένουμε πλέον κάποια αφορμή. Η ξοφλημένη μνημονιακή συγκυβέρνηση πρέπει να ανατραπεί εδώ και τώρα».
Από τη ΝΔ δεν περίμενε κανείς τίποτα διαφορετικό από το συγκεκριμένο παραλήρημα. Αλλά είναι επίσης ενδεικτικό της λογικής δυνάμεων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που συνεχίζουν να αξιοποιούν το γεγονός της δολοφονίας του μαθητή, αναδεικνύοντας τα τότε γεγονότα που επακολούθησαν ως εξέγερση και προσπαθώντας να καλλιεργήσουν συνειρμούς, ιδιαίτερα στη νεολαία, ότι με τέτοιες ενέργειες, τέτοια δράση, θα αναστρέψουν την άθλια ζωή στην οποία τους καταδικάζει η πολιτική του κεφαλαίου για διέξοδο από την κρίση σε όφελός του. Και με στόχο την αλλαγή κυβέρνησης για διαφορετικής μορφής διαχείριση του συστήματος, μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Τι ονόμασαν τότε εξέγερση; Τα τυφλά χτυπήματα, τις προβοκατόρικες ενέργειες των κουκουλοφόρων, που δίνουν πάσες στην κυβέρνηση για να τρομοκρατεί με την ένταση της καταστολής. Κάποιοι «διανοούμενοι» τότε πάσχιζαν να τεκμηριώσουν την άποψη ότι «ένα νέο κίνημα γεννιέται». «Εξεγέρθηκαν» οι νέοι, έλεγαν τότε, γιατί καμιά πολιτική, κανένα κόμμα δεν τους εκφράζει. Τους νέους που καταπιέζονται από την κοινωνία πρέπει να τους αφουγκραστεί η κοινωνία, έγραφαν. Και πάνω σ' αυτό το μοτίβο, αστικά και οπορτουνιστικά επιτελεία έστηναν το γαϊτανάκι του υποτιθέμενου «νέου κινήματος», που μπορεί να αναγκάσει την «κοινωνία» τους να «συνέλθει» από τη βάρβαρη καταπίεσή της. Θέλησαν και θέλουν να περάσουν στις λαϊκές και ιδιαίτερα στις νεολαιίστικες συνειδήσεις οτι είναι μάταιο να παλεύουν για την ανατροπή του καπιταλισμού, οτι αυτή η βάρβαρη κοινωνία μπορεί να εξανθρωπιστεί, καλλιεργώντας επίσης την αποστροφή στο ταξικό, εργατικό, στο λαϊκό κίνημα, στο επαναστατικό υποκείμενο, την εργατική τάξη με επικεφαλής το Κομμουνιστικό Κόμμα, γιατί τάχα δεν μπορεί να εκφράσει «τις νέες ιδέες», των «εξεγερμένων νέων», για «μια άλλη κοινωνία» που «ονειρεύονται οι νέοι», επομένως και την αγωνία και τους πόθους μιας νεολαίας με αβέβαιο μέλλον. Είναι μέρος της στρατηγικής χειραγώγησης στο σύστημα, είναι βούτυρο στο ψωμί των αστών η δήθεν εξέγερση δυνάμεων που βάφτιζαν κίνημα την κουκούλα και τη σπασμένη βιτρίνα. Και που έχει αποδείξει κατ' επανάληψη ότι όχι μόνο δεν είναι κίνημα, αλλά γίνεται και μοχλός καταστολής του. Την αποδυνάμωση του πραγματικού εργατικού, λαϊκού κινήματος που στρέφει τα πυρά του στο κεφάλαιο και την εξουσία του καλώντας την εργατική τάξη και τους συμμάχους της να τους ανατρέψει επιδιώκουν, αυτό το κίνημα φοβούνται.

Νεανικές μάζες μαζί με τους εργάτες

Τότε, στους δρόμους βγήκαν νεανικές μάζες, ιδιαίτερα μαθητικές, αλλά και φοιτητικές, σπουδαστικές, με συνθήματα κατά της κρατικής βίας, αλλά και υπέρ της δημόσιας δωρεάν Παιδείας. Μαζί τους βάδισαν χέρι χέρι τα σωματεία με ταξικό προσανατολισμό, κάνοντας ένα σοβαρό βήμα στην κοινή δράση του εργατικού και του νεολαιίστικου κινήματος. Στο 18ο Συνέδριό του το ΚΚΕ, εκτιμώντας τα γεγονότα της περιόδου, ανέφερε στην εισήγηση της ΚΕ τα εξής:
«Το δίδαγμα που βγαίνει από εκείνες τις μεγάλες κινητοποιήσεις που ευαισθητοποίησαν μεγάλα τμήματα του λαού, των οποίων η απήχηση πέρασε τα σύνορα της χώρας, είναι ότι: Ενα γεγονός, μια σπίθα μπορεί να οδηγήσει στο φούντωμα του κινήματος, σε συνθήκες που υπάρχει το βασικό υπόβαθρο, η αγανάκτηση από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, η διάψευση ελπίδων ότι είναι δυνατόν, στα πλαίσια του συστήματος, να δοθούν ριζικές λύσεις για το λαό, ιδιαίτερα για τη νεολαία, που είναι ο στόχος των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της μερικής απασχόλησης, της κρατικής βίας, της χειραγώγησης. Δεν ήταν ένα απλό ξέσπασμα, βγήκε στην επιφάνεια η διάθεση για γενικότερο αγώνα, για το μέλλον της νέας γενιάς, για τα δικαιώματά της.
Ορισμένοι αποκάλεσαν το ξέσπασμα της νεανικής οργής λαϊκή εξέγερση... ενώ ο ΣYN/ΣYPIZA αναγόρευσε το κίνημα σε νεανική εξέγερση.
Εγινε προσπάθεια να σημαδευτούν οι νεανικές κινητοποιήσεις από την προσπάθεια επανεμφάνισης ενός συγκροτημένου και "εκπαιδευμένου" αυτοαποκαλούμενου "αντιεξουσιαστικού" κινήματος, με κοινό χαρακτηριστικό την κουκούλα και κυρίως την τυφλή βία... Το βασικό τους χαρακτηριστικό ήταν η απουσία πολιτικών συνθημάτων και αιτημάτων, στόχων, πλαισίου. Αυτοαναγορεύτηκαν σε εκδικητές για τον άδικο θάνατο του μαθητή, οπαδοί της πάλης, γενικά, κατά της εξουσίας, κατά κάθε μορφής οργάνωσης και καθοδήγησης.
H ΝΔ προσπάθησε να αξιοποιήσει την τυφλή βία για να συκοφαντήσει το λαϊκό κίνημα, το νεολαιίστικο κίνημα... Εθεσε για πρώτη φορά σε εφαρμογή το νόμο του ΠAΣOK που κινείται στη λογική του "ευρωτρομονόμου"...
Το ΠAΣOK, από τη μια μεριά, καταδίκαζε τον αυταρχισμό της κυβέρνησης, τις κατασταλτικές δραστηριότητες των Σωμάτων Ασφαλείας, και, από την άλλη, κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι μένει αδρανής μπροστά σε φαινόμενα καταστροφών που προέβαιναν οι κουκουλοφόροι, την κατηγορούσε ως αδρανή έναντι της καταστροφής περιουσιών.
O ΣYN/ΣYPIZA ξεπέρασε κάθε όριο καιροσκοπισμού και αντικομμουνισμού... Η επιλογή του να αναγορευτεί σε βασική δύναμη διαμόρφωσης ενός αναρχοαυτόνομου πόλου με τη σύμπραξή του με εξωκοινοβουλευτικές αριστερίστικες αντιΚΚΕ ομάδες συμπίπτει με τους ανάλογους σχεδιασμούς των αστικών πολιτικών δυνάμεων που επιθυμούν ένα ανάχωμα προς τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών και πιο ειδικά απέναντι στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ, ένα άλλοθι για την κρατική καταστολή.
O ΛΑ.O.Σ. έδειξε την απέχθειά του στη μαζική λαϊκή δράση, στις αγωνιστικές μορφές πάλης, αναδείχτηκε σε απολογητή της αστυνομικής βίας.

Ηταν ένα φούντωμα

Τι, αλήθεια, συνέβη για ένα δεκαπενθήμερο μετά το θάνατο του μαθητή;
Ενα φούντωμα της λαϊκής δράσης και δυσαρέσκειας που πήρε τη μορφή μαζικών νεανικών κινητοποιήσεων, που άγγιξαν την ψυχή, την καρδιά και το νου χιλιάδων εργαζομένων, πολλοί από τους οποίους στήριξαν τους νεανικούς αγώνες και συστρατεύτηκαν. Σχετικά απότομο ξέσπασμα ναι, αλλά λαϊκή εξέγερση όχι.
Αλλωστε, είναι πασίγνωστο από την εποχή της εξέγερσης του Σπάρτακου και γενικότερα της εξέγερσης των δούλων, από την εποχή των εργατικών, λαϊκών εξεγέρσεων, που συνέβησαν το 17ο, 18ο, 19ο και 20ό αιώνα, ότι στις λαϊκές εξεγέρσεις υπήρχαν και υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά, όπως η οργάνωση, η ανάδειξη πολιτικών στόχων, η μαζικότητα, ο ηρωισμός, η αφοβία μπροστά στη βία, η αυτοθυσία. Τίποτε από αυτά δε χαρακτήριζε τη δράση των κουκουλοφόρων, κυρίως των ηγετών και του βασικού πυρήνα που διαμορφώθηκε σχεδιασμένα και πολύ οργανωμένα...
Το λεγόμενο αντιεξουσιαστικό κίνημα... είναι ένα εργαλείο που λειτουργεί σε βάρος του κινήματος, κάθε άλλο παρά αντιεξουσιαστικό, αφού για να φτάσει στις ενέργειες που έφτασε αποδείχνει ότι έχει καθοδήγηση, ότι έχει αυστηρή οργάνωση, πειθαρχία. Και κάτι παραπάνω, ο βασικός πυρήνας είναι διαπλεκόμενος με τον κρατικό μηχανισμό, με υπηρεσίες, αφού εδώ και χρόνια δρα ανενόχλητος...
Το Κόμμα μας από την πρώτη στιγμή, όπως είναι γνωστό, διαχώρισε το νεολαιίστικο ποτάμι διαμαρτυρίας από τη δράση των λεγόμενων αντιεξουσιαστών. Χρειάζεται πιο εντατική προσπάθεια κατά της κρατικής βίας και καταστολής, της εργοδοτικής βίας και των εκβιασμών, κατά του πλέγματος των τρομονόμων τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠAΣOK. H δική μας ευθύνη είναι να δυναμώσει η ιδεολογικοπολιτική δουλειά στις νέες ηλικίες και η οργάνωση της πάλης για τα δικαιώματά τους, για την προσέλκυσή τους στη δράση για το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο (ΑΑΔΜ), στο δρόμο της αμφισβήτησης του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος».

Ποιο κίνημα

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που προβάλλει ως στρατηγική του την κυβέρνηση της «αριστεράς» για τη διαχείριση του καπιταλισμού, μιλώντας ταυτόχρονα για αγώνες και εξεγέρσεις που φτάνουν μέχρι την αλλαγή κυβέρνησης και όχι αλλαγή τάξης στην εξουσία, υιοθετεί ως κίνημα, γι' αυτό και μιλά για τέτοιες «επετείους», μορφές δράσης που όχι μόνο δε δυσκολεύουν την εξουσία του κεφαλαίου, αλλά αντικειμενικά της δίνουν αφορμές για ενίσχυσή της με την κρατική βία και καταστολή του κινήματος.
Πραγματικό εργατικό, λαϊκό, κίνημα είναι αυτό που πρωταρχικά οργανώνεται στα εργοστάσια και στους τόπους δουλειάς, στα ταξικά συνδικάτα, που έχει αντιμονοπωλιακό, αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο και στόχους πάλης, που εναντιώνεται στους καπιταλιστές ενιαία, αντιμετωπίζοντάς τους ως τέτοιους που πραγματικά είναι, η εκμεταλλεύτρια τάξη, που δρα για τη συγκρότηση της λαϊκής κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών για την ανατροπή του καπιταλισμού. Αυτό το κίνημα, που έχει ήδη δώσει δείγματα γραφής με τις πανελλαδικές πανεργατικές απεργίες και με πρωτοπόρο οργανωτή το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται σ' αυτό, με τις άλλες συσπειρώσεις των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, των νέων, με το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, δείχνει και το δρόμο της προοπτικής, είναι η ελπίδα για το λαό. Σ' αυτό το δρόμο καλεί και παλεύει το ΚΚΕ για οργάνωση της ταξικής πολιτικής πάλης.
Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού δείχνει ότι το σύστημα έχει παρασαπίσει, είναι ιστορικά ξεπερασμένο και περιμένει το νεκροθάφτη του να το στείλει στο παρελθόν της ιστορίας της ανθρωπότητας. Η ευημερία του λαού, η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, με βάση τα επιτεύγματα της επιστήμης και τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας, είναι εφικτή αν ο λαός με επικεφαλής την εργατική τάξη και με τη δική του εξουσία μετατρέψει σε κοινωνική ιδιοκτησία τα μονοπώλια, ώστε να υπάρξει κεντρικά σχεδιασμένη πανεθνική ανάπτυξη με εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Αυτό είναι το πραγματικό κίνημα ανατροπής του καπιταλισμού, μόνο αυτό μπορεί να επιβάλει φιλολαϊκή διέξοδο.

Π. Σ.