Εμπαίζουν τα θύματά τους

Την ώρα που το οικονομικό επιτελείο της συγκυβέρνησης απεργάζεται τα σενάρια για τη νέα επίθεση που θα εξαπολύσουν ενάντια στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, στελέχη των κομμάτων της κυβέρνησης και αρθρογράφοι των ΜΜΕ, που αναφανδόν στηρίζουν κάθε αντιλαϊκό και αντιδραστικό μέτρο, δηλαδή κάθε μέτρο που έχει φιλομονοπωλιακό χαρακτήρα, κάνουν λογαριασμούς και παζάρια. Και τολμούν να ισχυρίζονται ότι πρέπει να δεχτούμε τα νέα μέτρα, επειδή είναι «κοινωνικά δίκαια», επειδή «δεν είναι οριζόντια», επειδή «λαμβάνουν υπόψη τα δεδομένα του κάθε νοικοκυριού».

Το θράσος τους έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο. Με τη μεγαλύτερη ευκολία αναποδογυρίζουν την πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε. Προκαλώντας, θεούς και δαίμονες, επιχειρούν να βιάσουν τη νοημοσύνη εκατομμυρίων ανθρώπων, που εδώ και δυο χρόνια πασχίζουν να σταθούν όρθιοι, μπροστά στον οδοστρωτήρα μιας πολιτικής που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της.

Δεν είναι απλά οξύμωρο. Αποτελεί πρόκληση και εμπαιγμό, η προσπάθεια να προσδώσουν «δικαιοσύνη» και κοινωνικά χαρακτηριστικά σε μέτρα και πολιτικές που υπονομεύουν το βιοτικό επίπεδο του λαού, που

 επιβαρύνουν τις συνθήκες ζωής, που οδηγούν στην οικονομική καταστροφή εκατομμύρια νοικοκυριά. Προκαλεί οργή και αγανάχτηση να αποδέχεσαι ότι είναι δίκαιο μέτρο η μείωση της σύνταξης του ΟΓΑ των 300 ευρώ για τους ανθρώπους στο χωριό, η μείωση της σύνταξης πάνω από 700 ευρώ για τους υπόλοιπους, το κόψιμο του ΕΚΑΣ, των κοινωνικών επιδομάτων, με βάση εισοδηματικά και περιουσιακά στοιχεία, λες και ο χαμηλοσυνταξιούχος, επειδή έχει ένα δωμάτιο ιδιόκτητο και μένει πρέπει να του μειώσουν τη σύνταξη, ή ο άνεργος επειδή έχει σπίτι και μένει πρέπει να του κόψουν το επίδομα, λες και θα ζουν τρώγοντας τα ντουβάρια. Μοίρασμα της λιτότητας ανάμεσα σε τμήματα του λαού κάνουν και καθολική ισοπέδωση στη φτώχεια. Κινείται στα όρια της απροκάλυπτης κοροϊδίας των εργαζομένων να βαφτίζονται κοινωνικά δίκαιες πολιτικές που προκαλούν τη μαζική και εκτεταμένη φτώχεια και εξαθλίωση. Αποτελεί κοινωνική διαστροφή να συντάσσεται κανείς με μια πολιτική, που, μαζί και πέρα από το καθημερινό βασανιστήριο της άμεσης επιβίωσης, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική χρεοκοπία και την καταστροφή τα λαϊκά νοικοκυριά.

Τα φερέφωνα της πλουτοκρατίας δε θα σταματήσουν τις προκλήσεις τους. Όπως ακριβώς γίνεται από το Μάη του 2010, τότε που υποτίθεται ότι πήραν «μια κι έξω τα μέτρα που χρειάζονταν» και δήθεν είχαμε ξεμπερδέψει, όπως έκαναν με τα μέτρα του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Πολιτικής, έτσι ακριβώς και στο επόμενο διάστημα όταν θα γίνει η επόμενη ...«επικαιροποίηση» των μνημονίων, αυτοί θα συνεχίσουν μονότονα να στηρίζουν τον κανιβαλισμό της οικονομικής ολιγαρχίας.

Οι άλλοι, οι εργαζόμενοι, όλα τα θύματα της πολιτικής που σχεδιάστηκε και υλοποιείται, προκειμένου το κεφάλαιο να ξεπεράσει την κρίση και οι καπιταλιστές να εξασφαλίσουν την κερδοφορία τους στις νέες συνθήκες εξέλιξης του συστήματος, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ο μονόδρομος που μας δείχνουν είναι ο μονόδρομος που τσαλακώνει το λαό για να 'χει το κεφάλαιο κέρδη. Με αυτήν ακριβώς την έννοια υπάρχει και ο άλλος μονόδρομος. Εκείνος που προωθεί και υλοποιεί τα συμφέροντα του λαού, κόντρα στα συμφέροντα του κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας. Ο μονόδρομος που θα εξασφαλίσει την ανάπτυξη της κοινωνίας προς όφελος του λαού και του τόπου. Με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, με λαϊκή εξουσία.