«Αγωνιστικά» για τη διαχείριση

Το ΠΑΜΕ αρνήθηκε την πρόταση της «Αγωνιστικής Ταξικής Ενότητας» για τη συγκρότηση προγραμματικού αγωνιστικού προεδρείου. Την ίδια πρόταση αρνήθηκε και η «Αυτόνομη Παρέμβαση». Αυτά έγραψε η εφημερίδα «ΠΡΙΝ» (23/6/2013), εφημερίδα του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η «Αγωνιστική Ταξική Ενότητα» είναι η παράταξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ η «Αυτόνομη Παρέμβαση» είναι η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Ενα πρώτο ζήτημα που προκύπτει είναι τι σόι αγωνιστικό προεδρείο του ΕΚΑ θα είναι αυτό με τη συμμετοχή και των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ... Των δυνάμεων - ουρά του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που έχουν δώσει δείγματα γραφής για συνεργασία με την εργοδοσία, όπως στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στην Ομοσπονδία Ιατρικών Επισκεπτών και αλλού, που έχουν βάλει πλάτη στους λεγόμενους κοινωνικούς διαλόγους, που σιγοντάρουν με την τακτική τους τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, που συνεργάστηκαν και συνεργάζονται με ΠΑΣΚΕ και ενίοτε με ΔΑΚΕ, κόντρα στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Να θυμίσουμε ότι στο ΕΚΑ έφερναν οι διευθυντές των σούπερ μάρκετ εργαζόμενους με πούλμαν για να ψηφίσουν όλοι μαζί τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά παρ' όλ' αυτά σε τέτοιες δυνάμεις κάνουν πρόταση για συγκρότηση αγωνιστικού τάχα προεδρείου. Και ταυτόχρονα κάνουν κριτική στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ για άρνηση συγκρότησης προεδρείου με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ!

***

Βεβαίως, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρόλο που ξέρουν καλά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύναμη του αστικού πολιτικού συστήματος, που έχει στρατηγική εξόδου από την καπιταλιστική οικονομική κρίση


 και ανάπτυξης σε όφελος του κεφαλαίου, συνεργάζονται μαζί του στο συνδικαλιστικό κίνημα σε διάφορους χώρους, με πιο χαρακτηριστικό αυτό των εκπαιδευτικών. Ταυτόχρονα φαίνεται ότι η επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ για συσπείρωση πόλου στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με στόχο την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης και ανάδειξη «κυβέρνησης της αριστεράς», αλλά με τα μονοπώλια να έχουν την ιδιοκτησία στην οικονομία, να έχουν την εξουσία, άρα για τη δημιουργία πόλου ενός άλλου κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, με πυρήνα τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και κάποιους πρώην της ΠΑΣΚΕ, δηλαδή ενός τμήματος από τα πιο σάπια στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, βρίσκει σύμφωνη την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά αυτή η πρόταση για «αγωνιστικό προεδρείο» και μάλιστα σε ένα Εργατικό Κέντρο που οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού έχουν την πλειοψηφία. Ο συνολικός συσχετισμός, παρότι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αναδείχτηκαν σε πρώτη δύναμη, δεν άλλαξε. Η πλειοψηφία της νέας διοίκησης είναι οι δυνάμεις αυτές, που ευθύνονται για το ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια το ΕΚΑ ήταν μακριά από τους εργαζόμενους και τα προβλήματά τους. Που ευθύνονται για την εκφυλιστική και επικίνδυνη κατάσταση που παρουσιάστηκε ακόμα πιο χειρότερη στο πρόσφατο συνέδριο. Η ανάδειξη ενός προεδρείου δήθεν αγωνιστικού με τέτοιο συσχετισμό και εκφυλισμό σημαίνει αποδοχή και νομιμοποίηση αυτής της σάπιας και επικίνδυνης για τους εργαζόμενους κατάστασης.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η ουσία της πρότασης των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (εδώ ταυτίζεται με την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ) υποδεικνύει ότι αρκεί να υπάρξει μια από τα πάνω ηγεσία που θα αλλάξει τους συσχετισμούς, θα δημιουργήσει αγωνιστική ανάταση, ότι χρειάζεται οι «κάτω» να αναθέσουν στους «πάνω» τις δικές τους υποθέσεις και όλα θα αλλάζουν υπέρ των εργαζομένων. Η γραμμή κάθε πολιτικής δύναμης μέσα στο κίνημα απορρέει από τη στρατηγική της. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει στρατηγική στήριξης της «υγιούς επιχειρηματικότητας» και οι δυνάμεις στο κίνημα να έχουν πολιτική ενάντια στα μονοπώλια. Πώς γίνεται, λοιπόν, μια αυτοαποκαλούμενη «αντικαπιταλιστική» δύναμη να θέλει συνεργασία σε ηγετικό επίπεδο στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με μια άλλη δύναμη του συστήματος αλλά με «αριστερή» φρασεολογία;

***

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε «ανοιχτή επιστολή στις δυνάμεις της Αριστεράς και του μαχόμενου εργατικού κινήματος» έγραφε: «Απαιτείται ένα πλατύ αγωνιστικό μέτωπο α) για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών εργατικών ελευθεριών, ενάντια στον εργοδοτικό δεσποτισμό στους χώρους δουλειάς, την κρατική καταστολή (...) β) Για την υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών (...) γ) Για την υπεράσπιση των ΣΣΕ και τη διεκδίκηση αυξήσεων στους μισθούς και τις συντάξεις (...) δ) Ενάντια στην ανεργία (...) Ολα αυτά πρέπει να συνδέονται με τον κεντρικό πολιτικό στόχο της άμεσης ανατροπής της τρικομματικής κυβέρνησης και κάθε μνημονιακής κυβέρνησης. Στόχος που πρέπει να υπηρετηθεί με τη στήριξη και κλιμάκωση των αγώνων, ξεκινώντας από τη συντονισμένη παρέμβαση για γενική πολιτική απεργία (...) Θα κριθούμε από το εάν θα συμβάλουμε σε αυτόν το νικηφόρο παλλαϊκό ξεσηκωμό, στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος»!!!
Μα αν τα παραπάνω δεν είναι ακριβώς όσα ως στρατηγική προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ τότε τι είναι; Το μόνο που δε λένε είναι ποια κυβέρνηση θα εφαρμόσει τα παραπάνω. Προφανώς μια άλλη κυβέρνηση, στον καπιταλισμό. Αλλωστε, συμπίπτουν και ως προς τους μοχλούς ανάπτυξης, δηλαδή τις τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο, τον κρατικό επιχειρηματικό τομέα (καπιταλιστικός θα είναι) και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις τις οποίες συνθλίβουν τα μονοπώλια, τα οποία θα συνεχίζουν να υπάρχουν με βάση τη διέξοδο που προτείνουν. Διαχείριση προτείνει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τέτοιο «αγωνιστικό προεδρείο» ήθελε...
Αναδημοσίευση από την στήλη ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ του Ριζοσπάστη.

Ι.