ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Απεργία δεν είναι μια απόφαση  άλλα η συμμετοχή

Με αφορμή τις συκοφαντίες και τα ασύστολα ψέματα από την Αυτόνομη Παρέμβαση για την στάση των δυνάμεων του ΠΑ.ΜΕ. στην συνεδρίαση της Ε.Ε της Γ.Σ.Ε.Ε. εκτιμάμε ότι πρέπει να παρουσιάσουμε κάποια στοιχεία που ίσως τους βοηθήσει να αντιληφθούν τι σημαίνει οργάνωση και προσανατολισμός σε ένα συνεπές ταξικό κίνημα.  

Συνεδρίασε η ΕΕ της ΓΣΕΕ μετά από επιμονή της Αυτόνομης Παρέμβασης για να αποφασίσει απεργία για τις 24 Σεπτέμβρη χωρίς να έχει προκύψει ένα έκτακτο γεγονός.  Μια απεργία μπροστά στην επίθεση του κεφαλαίου πρέπει να είναι επιτυχημένη, μαζική, να δώσει απάντηση στην κυβέρνηση, στην ΕΕ και τη μεγαλοεργοδοσία.                                                                       Δε θέλετε όμως όλοι την επιτυχία της.                                                                                              Αλλιώς πως να εξηγηθεί ότι θέλετε να αποφασιστεί απεργία για την επόμενη μέρα.                    Χωρίς καμιά ενημέρωση, οργάνωση, σχεδιασμό, θα είναι βούτυρο στο ψωμί της εργοδοσίας και της κυβέρνησης.                                                                                                                    Κοροϊδεύεται τους εργαζόμενους ότι έτσι μπορούν να αντισταθούν, να παρεμποδίσουν τα μέτρα της κυβέρνησης, εσείς που λέτε να ανατραπεί.                                                                              Πρόκειται για μια απεργία στα χαρτιά.

Πρόκειται για εκφυλισμό των κινητοποιήσεων, για σχέδιο διάλυσης κάθε οργανωμένης αντίστασης της εργατικής τάξης, χτυπήματος των συνδικάτων. 

Αλλιώς πως να εξηγηθεί η ανακοίνωση από την εφημερίδα Αυγή ότι έχει αποφασίσει απεργία η ΓΣΕΕ χωρίς καν να έχει συνεδριάσει; Κατά τα άλλα κατηγορείτε το ΠΑΜΕ ότι καπελώνει τους αγώνες.                      

Οι ευθύνες της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ αλλά και της Αυτόνομης Παρέμβασης είναι εγκληματικές.

Η απεργία είναι σκληρή σύγκρουση με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και το κράτος των μονοπωλίων.                                                                                                                                    Μια απεργία σε φέρνει αντικειμενικά απέναντι στη λειτουργία και την καρδιά του καπιταλισμού, δηλαδή στη διακοπή της καπιταλιστικής παράγωγης. Με βάση αυτό είναι κατανοητός ο λόγος, που η κάθε απεργία συναντά τη λυσσαλέα επίθεση από το κράτος και τη μεγαλοεργοδοσία.

Μια απεργία δεν πραγματοποιείται με στημένο σαματά, με αποφάσεις δια περιφοράς, με φημολογία και παιχνίδια πάνω στις πλάτες των εργατών.

Τέτοιες επιλογές κάνουν αυτοί που δεν έχουν εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους. Αυτοί που δεν πιστεύουν στη δύναμη της εργατικής τάξης, αυτοί που τα έχουν βρει με την εργοδοσία.

Η απεργία θέλει απεργούς με διακοπή της παράγωγης, όχι ρεπό και άδειες ασθενείας. Θέλει εργάτες στους δρόμους και όχι αντιπροσωπείες σε συγκεντρώσεις.

Προϋποθέτει πλατιά συζήτηση στους τόπους δουλειάς, συζήτηση, γενικές συνελεύσεις, αποφάσεις από τους ιδίους τους εργαζομένους.

Απαιτούνται μέτρα προστασίας της απεργίας, περιφρούρηση από τους ιδίους τους εργαζομένους.

Απεργία δεν είναι μόνο μια απόφαση αλλά η συμμετοχή.

Η δυναμική και η αποτελεσματικότητα μιας απεργίας κρίνεται στη μαζικότητα άρα και στην καλή προετοιμασία της.

Εσείς που σήμερα παίζετε με την απεργία με σκοπό να την εκφυλίσετε, δεν έχετε γραμμή ρήξης με την πολιτική που συμφέρει τα μονοπώλια.

Δεν έχετε γραμμή σύγκρουσης με την εργοδοσία. Είστε στην ίδια όχθη με τα αφεντικά, υπέρμαχοι της ανταγωνιστικότητας και των μειωμένων απαιτήσεων, των αγώνων εκτόνωσης.

Έχετε δώσει σαφή δείγματα ως τώρα. Οδηγείτε τους εργαζόμενους στην απεργοσπασία και τα στελέχη σας είναι απεργοσπάστες.

Δεν ενδιαφέρεστε για την αποτελεσματικότητα των αγώνων.

Τις όποιες κινητοποιήσεις, τις θέλετε ως το κατάλληλο σκηνικό, στο δρόμο για να ξελασπώνει το κεφάλαιο από τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, αλλά και για τους κυβερνητικούς θώκους.

Προκηρύσσετε «κινητοποιήσεις» στα χαρτιά, χωρίς να κουνάτε ούτε το μικρό σας δαχτυλάκι μέσα στους χώρους δουλειάς. Το ίδιο κάνετε κάθε φορά.

Προκηρύσσετε απεργίες χωρίς ουσιαστική συζήτηση με τους ίδιους τους εργάτες, χωρίς στοιχειώδη έστω προετοιμασία, στα μουλωχτά, «συσκέπτεστε» χωρίς καμιά εξουσιοδότηση από τα συνδικαλιστικά όργανα, και ανακοινώνετε επικοινωνιακές και μόνο ντουφεκιές.

Δε θέλετε την απεργία. Την αντιμετωπίζετε ή ως υποχρέωση και αναγκαίο κακό ή σε ένα γενικότερο πλαίσιο αγώνων της βιτρίνας. Κάπως έτσι θέλετε να μετασχηματίσετε και τα σωματεία. Να πεταχτεί από πάνω τους καθετί ταξικό είτε ως αναφορά είτε ως περιεχόμενο.

Νομιμοποιείτε την απεργοσπασία.

Το ΠΑΜΕ έχει διαχωρίσει τη θέση του από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, δίνοντας όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Ξέρουμε ότι μια απεργία δεν είναι εύκολη υπόθεση. Υπάρχουν απειλές, εκβιασμοί, κυβερνητική και εργοδοτική τρομοκρατία, φόβος, δυσκολίες.

Λέτε ότι «το ΠΑΜΕ δε θέλει αγώνες και κινητοποιήσεις»

Αλήθεια, γνωρίζετε πολλές εργατικές, ή, άλλες κινητοποιήσεις μεγάλης έντασης, που έλειπαν το ΠΑΜΕ, οι ταξικές δυνάμεις και δεν πρωτοστάτησε στην οργάνωσή τους; Αλλά που να το ξέρετε εσείς.

 Το γνωρίζουν πολύ καλά οι εργαζόμενοι γιατί οι ταξικές δυνάμεις βρίσκονται μπροστά και μαζί με τους εργάτες σε κάθε πρόβλημα, οργανώνουν την πάλη μαζί τους.

Έχετε να επιδείξετε αγώνες μεγαλύτερης έντασης και έκτασης από τους αγώνες των ναυτεργατών, της «Χαλυβουργίας», των αγροτών, της ΜΕΒΓΑΛ, της «Ανακύκλωσης», της ΦΑΓΕ, της PHONEMARKETING κ.α. όπου πρωτοστάτησαν τα στελέχη του ΠΑΜΕ και των συνδικάτων που είναι στη δύναμη του;

Εννοείτε μήπως «"μεγάλης έντασης» κινητοποιήσεις τις απεργίες διάρκειας που προτείνετε και στις οποίες η συμμετοχή των εργαζόμενων με ευθύνη σας είναι ελάχιστη και που τα περισσότερα στελέχη σας τα «μαζεύουν» πρώτοι - πρώτοι στην επιστράτευση και στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι απεργοσπάστες, όπως τα στελέχη σας στο Εμπόριο, το Φάρμακο, τα Πετρέλαια κλπ;

Έχετε κλάδους με συμμετοχή και μαζικότητα σε απεργίες και απεργιακές εκδηλώσεις πιο μαζικές απ' αυτές του ΠΑΜΕ; Ένα παράδειγμα θα μας αρκούσε. Το αντίθετο κάνατε.

Ενδιαφέρεται το ΠΑΜΕ να φύγει αυτή η κυβέρνηση μια ώρα αρχύτερα;

Το ΠΑΜΕ δίνει καθημερινά μάχες στους τόπους δουλειάς, όχι μόνο να πειστούν οι εργαζόμενοι να γυρίσουν την πλάτη σε αυτή την κυβέρνηση, αλλά και να δράσουν οργανωμένα ενάντια στα μέτρα που παίρνει. Όχι μόνο να φύγει η κυβέρνηση αλλά και η τάξη που είναι στην εξουσία.

Το ερώτημα είναι τι πρέπει να αντικαταστήσει αυτήν την κυβέρνηση.

Και δεν είναι προς όφελος των εργαζόμενων να την αντικαταστήσει μια άλλη κυβέρνηση από κάποιο άλλο κόμμα ή από κάποια άλλη συμμαχία κομμάτων, με διαφορετικό μείγμα διαχείρισης αλλά με την ίδια στρατηγική.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει, μεν, άλλο μείγμα διαχείρισης από τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά, η στρατηγική του είναι υπέρ μιας ανταγωνιστικής καπιταλιστικής οικονομίας σε μια ανταγωνιστική καπιταλιστικά Ενωμένη Ευρώπη. Την ίδια ακριβώς στρατηγική με τη σημερινή κυβέρνηση.

Συνεπώς, με ποια γραμμή πρέπει να διεξάγεται η πολιτική πάλη των συνδικάτων; Πού θα στοχεύουν οι ανεβασμένες μορφές πάλης, η πολιτική απεργία; (η οποία πρέπει να γίνει με απεργούς, όχι χωρίς απεργούς, όπως στις απεργίες διάρκειας που εξαγγέλλουν).

Η απάντηση που δίνετε είναι: «Ενάντια στον Σαμαρά και το Μνημόνιο, στην αλλαγή κυβέρνησης». Όχι ενάντια στα μονοπώλια, την καπιταλιστική ιδιοκτησία, όχι ενάντια συνολικά στα κόμματα της καπιταλιστικής διαχείρισης, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση το ΝΑΤΟ κλπ. Και τι αντιπαραθέτετε γι’ αυτό για να το πετύχετε; Άμαζες κινητοποιήσεις, ντουφεκιές στον αέρα, ενταγμένες στις πολιτικές σκοπιμότητες του ΣΥΡΙΖΑ για το μάζεμα ψήφων για την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας. Είστε επικίνδυνοι για τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα.

Η πρόταση μας.

Την έχουμε καταθέσει στην προηγούμενη συνεδρίαση. Πανελλαδική, Πανεργατική Απεργία στα μέσα Οκτώβρη, καλά προετοιμασμένη, οργανωμένη. Τέτοια απεργία που να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Να μην λειτουργήσει καμιά επιχείρηση. Κανένας εργαζόμενος να μην πάει στη δουλειά. Να πλημμυρήσουν οι δρόμοι. Τα μαγαζιά να κλείσουν, οι αγρότες να βγουν στο δρόμο μαζί με τους εργάτες.