Αμύθητος πλούτος και απέραντη φτώχεια στο σάπιο καπιταλισμό

902.gr

Λιγότεροι από 200.000 σε ολόκληρο τον πλανήτη κατέχουν πλούτο ύψους 28 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και θεωρούνται, σύμφωνα με παγκόσμια έρευνα για το 2013, πλουσιότεροι όλων των εποχών,
Για να κατανοηθεί το μέγεθος του συσσωρευμένου πλούτου, αρκεί να σημειωθεί ότι το 2011 το ΑΕΠ των ΗΠΑ ήταν λίγο περισσότερο από 15 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ χρειάζεται το ΑΕΠ δεκάδων κρατών για να αγγίξει το αστρονομικό ποσό που νέμεται αυτή η απίστευτα μικρή μειοψηφία κεφαλαιοκρατών.
Τους περισσότερους πάμπλουτους όλων των εποχών καταγράφει παγκόσμια έρευνα για το 2013.
Από αυτά τα 28 τρισεκατομμύρια το 20% (5,6 τρισ. δολάρια) είναι συγκεντρωμένο σε όχι πάνω από 1.500 κεφαλαιοκράτες.
Να σημειώσουμε επίσης ότι το ΑΕΠ, ο συνολικός παραγόμενος πλούτος, της Γαλλίας και της Γερμανίας μαζί το 2011 ήταν μόλις 200 δισ. δολάρια περισσότερα.
Αξιοσημείωτο είναι ότι το 20% του προαναφερθέντος πλούτου είναι συγκεντρωμένο μόλις στο 1% των πάμπλουτων, ενώ οι δισεκατομμυριούχοι από 1.600 άτομα ξεπέρασαν τα 2.000.
Την ίδια ώρα που λαοί ολόκληροι πτωχεύουν, οι πλούσιοι το 2012 αυξήθηκαν κατά 6% και η


περιουσία τους ενισχύθηκε κατά 2 τρισ. δολάρια, ποσό μεγαλύτερο από το ΑΕΠ ολόκληρης της Ινδίας, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι η καπιταλιστική κρίση καταστρέφει ή απειλεί άμεσα ένα τμήμα του κεφαλαίου, όμως λειτουργεί ως «ευκαιρία» για ένα μεγάλο μέρος του.
Αυτός ο πλούτος έχει παραχθεί με τον ιδρώτα των λαών, είναι κλεμμένος απ' αυτούς.
Είναι κλεμμένος από τα δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανών (46.200.000) που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, με λιγότερα από 8 δολάρια την ημέρα.
Είναι κλεμμένος από τα δεκάδες εκατομμύρια (52.000.000) που δεν έχουν ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη.
Από τα δεκάδες εκατομμύρια ανέργους (25.000.000).
Όλων αυτών που ...δεν είδε!  ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος στην επίσκεψή του στις ΗΠΑ, τον περασμένο Γενάρη, είχε δηλώσει πως «η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα προσπάθησε (...)  να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση με μια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική και όχι με την καταστροφική πολιτική της λιτότητας» και πως «έχει συνολικά προοδευτικό προσανατολισμό».
Αυτός ο αμύθητος πλούτος, που σφετερίζεται μια χούφτα παράσιτα, είναι κλεμμένος από τα εκατομμύρια των Γερμανών (20%) που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Από τα 7.000.000 που ζουν με κάτω από 400 ευρώ το μήνα.
Είναι κλεμμένος από τα 56.000.000 Βραζιλιανών που ζουν σε συνθήκες φτώχειας και ακραίας εξαθλίωσης (ούτε αυτούς είδε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όταν δήλωνε ότι η Βραζιλία «κατάφερε, από τα πρόθυρα της κοινωνικής κρίσης, να οδηγηθεί σε μια συντεταγμένη δημοκρατική έξοδο από την κρίση, με αναδιανομή του πλούτου, την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και την παραγωγική ανασυγκρότηση».
Είναι πλούτος που κλάπηκε από τα εκατομμύρια των ανέργων στην Ελλάδα.
Από τα εκατομμύρια  που παλεύουν για την επιβίωση αφού «τώρα πεινάνε και όσοι εργάζονται».
Πλούτος που είναι  υπεραρκετός να ικανοποιήσει όλες τις σύγχρονες ανάγκες.
Και που επειδή υπάρχει στα χέρια λίγων, οι λαοί βουλιάζουν στη φτώχεια, στερούνται τα στοιχειώδη, το ψωμί, τη στέγη, την πρόσβαση σε υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας.
Και  θα  είναι έτσι (πλούτος στη μια τάξη, αφάνταστα βάσανα στην άλλη) μέχρι οι λαοί να αποφασίσουν να στείλουν τους άρπαγες του πλούτου που οι λαοί παράγουν στο μουσείο της προϊστορίας κάνοντάς τους παρελθόν στην ιστορία της ανθρωπότητας.