Στους Ισπανούς εργατοπατέρες ο Τσίπρας

Με τις συμβιβασμένες ηγεσίες των συνδικάτων CCOO και UGT εγκαινίασε χτες τον κύκλο των επαφών του στη Μαδρίτη ο Αλ. Τσίπρας. Αμέσως μετά τη συνάντηση, μίλησε για τις συνέπειες των πολιτικών λιτότητας στην «κοινωνική συνοχή» και πρόσθεσε πως το μέλλον των λαών «δεν είναι η υποταγή και η μοιρολατρία» αλλά ένα «μεγάλο μέτωπο (...) απέναντι στην ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού». Ισχυρίστηκε πως μια «νέα μεσογειακή άνοιξη των λαών και των κινημάτων μπορεί να ανατρέψει τους σημερινούς συσχετισμούς στην Ευρώπη και να δώσει διέξοδο», συμπληρώνοντας: «Δεν μπορεί να υπάρξει εναλλακτική χωρίς τη σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερά να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις, χωρίς να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην προοπτική διακυβέρνησης».

«

Ομοιος στον όμοιο...», λέει ο λαός. Κι απ' αυτή την άποψη, ο Αλ. Τσίπρας δε θα μπορούσε να συναντηθεί στην Ισπανία παρά μόνο με εκείνους τους εργατοπατέρες που κατέβαλλαν άοκνες προσπάθειες επί χρόνια για να διατηρήσουν την «κοινωνική συνοχή», την υποταγή δηλαδή των εργαζομένων στο σύστημα που τους τσακίζει. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ η ισπανική εργατική τάξη βομβαρδιζόταν από μέτρα σε βάρος της, οι δύο αυτές συνδικαλιστικές οργανώσεις είχαν επιβάλει ουσιαστικά σιωπητήριο. Απ' το 2002 η πρώτη γενική απεργία, για την τιμή των όπλων, κηρύχτηκε το Σεπτέμβρη του 2010! Στο προηγούμενο διάστημα συμμετείχαν δραστήρια στον λεγόμενο «κοινωνικό διάλογο» με τις αστικές κυβερνήσεις και την εργοδοσία, που είχε στόχο - όπως και στην Ελλάδα - τον παραπέρα περιορισμό των εργατικών δικαιωμάτων.

Το 2011, μάλιστα, ενώ τα μέτρα έπεφταν βροχή στα κεφάλια του ισπανικού λαού, οι δύο αυτές οργανώσεις συνομολόγησαν συμφωνία ταξικής συναίνεσης και υποταγής με την κυβέρνηση και την εργοδοσία, για αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης σταδιακά από τα 65 στα 67 χρόνια, με αύξηση και των εισφορών και ταυτόχρονη μείωση των συντάξεων. Ακόμα, στο όνομα της ενίσχυσης «της ανταγωνιστικότητας και της οικονομίας» η συμφωνία προέβλεπε παροχή κινήτρων στους εργοδότες - δηλαδή την απαλλαγή τους από εισφορές - για την πρόσληψη νέων και μακροχρόνιων ανέργων σε εργασίες ημιαπασχόλησης. Επιπλέον, συμφώνησαν με τους εργοδότες να ξεκινήσουν συνομιλίες για τη «μεταρρύθμιση» των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, φυσικά σε βάρος των εργαζομένων.

Με αυτούς συναγελάζεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει κίνημα υποταγμένο στο σύστημα, να αγωνιά για την καπιταλιστική ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα, με την αυταπάτη ότι απ' αυτή έχει να κερδίσει και ο λαός. Θέλει «κίνημα» που θα περιμένει κάθε τετραετία να ψηφίζει το ένα ή το άλλο κόμμα της διαχείρισης και τον υπόλοιπο καιρό θα συνδράμει την εργοδοσία στην προσπάθειά της να ξελασπώσει από την κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξορκίζει την ταξική πάλη επειδή, όπως και τα αστικά κόμματα, θέλει τα μονοπώλια μοχλό για να υπάρξει ανάπτυξη. Αρα, θέλει τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα υποζύγια των μονοπωλίων, κι αυτό δεν αλλάζει επειδή υπόσχεται να διαχειριστεί με άλλο μείγμα τις υποθέσεις της αστικής τάξης. Χωρίς σύγκρουση με την εργοδοσία, το κράτος και τα κόμματά της, ο λαός δεν πρόκειται να κερδίσει το παραμικρό. Χωρίς πάλη για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και ανατροπή της εξουσίας τους, διέξοδος από την κρίση υπέρ του λαού δεν μπορεί να υπάρξει.

Β.