Ο κ Λιβιεράτος και ο καπνός της διαχείρισης του συστήματος.

Αν κάποιος ξεστόμιζε ότι το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια «ευκαιριακή λυκοφωλιά..ομάδας συμφερόντων οικοδομικών και άλλων..» που «.μυρίστηκαν εξουσία» και που ετοιμάζονται για το μεγάλο πάρτι στο όνομα της ανάπτυξης, θα δεχόταν τέτοια επίθεση που δεν θα τον ξέπλενε ούτε και ο Νιαγάρας. Να που  όμως αυτές οι αποκαλύψεις γίνονται από τα μέσα, δια στόματος  Νίκου Λιβιεράτου μέλους του Συντονιστικού του ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας, κάτι θα ξέρει.

        Βέβαια ο κ. Λιβιεράτος δεν ήταν το ίδιο λαλίστατος για την στήριξη που παρέχει  ο ΣΥΡΙΖΑ στα αιτήματα των φαρμακοβιομήχανων, του Λαναρά, της «Αλουμίνιον ΑΕ» του ομίλου Μυτιληναίου και γενικότερα του ΣΕΒ, στο όνομα πάλι της πολυπόθητης ανάπτυξης. Ούτε φαίνεται να τον ενοχλεί ότι η Τοπική Διοίκηση, ως τμήμα του κρατικού μηχανισμού, αναδεικνύεται σε βαστάζο επιχειρηματικών συμφερόντων, ότι  αποτέλεσε βασικό εργαλείο προώθησης και εφαρμογής πολιτικών που στόχο έχουν την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, την παραπέρα ιδιωτικοποίηση - εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών, το άνοιγμα νέων κερδοφόρων πεδίων δράσης για το κεφάλαιο.

       Δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς. Από τα μέσα, περίπου, της δεκαετίας του '90, οι δημοτικές αρχές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ (τότε ΣΥΝ) στήριξαν τις τότε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στη δημιουργία μιας γιγάντιας στρατιάς εργασιακών και πολιτικών ομήρων, που κυρίως αποτέλεσαν οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου και έργου, πατώντας πάνω στην ανάγκη χιλιάδων ανθρώπων για ένα μεροκάματο. Η δράση της δημοτικής αρχής που προερχόταν απ' τον χώρο του κ Λιβιεράτου στην πόλη μας είναι ενδεικτική του είδους.

      Αλλά και η προσπάθειά του να εξωραΐσει , δια της πλαγίας οδού, τον ρόλο του λεγόμενου «κοινωνικού ιατρείου» δεν είναι μήπως ακριβώς στήριξη της πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ στον τομέα της υγείας;  

      Προσπαθεί ο κ Λιβιεράτος να καλλιεργήσει τον μύθο του άλλου ΣΥΡΙΖΑ, του φιλολαϊκού, « των μελών» όπως τον ονομάζει. Όμως ο Π Λαφαζάνης  που

 παρουσιάζεται σαν μια «αριστερή» σε σχέση με την πλειοψηφία τάση ,σε τοποθέτησή του πριν μερικές μέρες στον ρ/σ «Real δήλωσε ότι :«Νομίζω ότι αυτή η φιλολογία είναι πολύ λάθος. Κυρίως αντιπροσωπεύει μια δημαγωγία και μια επίθεση σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ... Εμείς συζητάμε... ανοιχτά και ελεύθερα... Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε δυο κόμματα, τρία κόμματα, τέσσερα κόμματα. Η κάθε άποψη δεν αντιπροσωπεύει ένα σχίσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι μια συμβολή στη γενικότερη προσπάθειά μας... Και ο ΣΥΡΙΖΑ, επομένως, κινείται με βάση τη δημοκρατία του, ως ενιαίο κόμμα με ενιαίες συλλογικές αποφάσεις...».

Συμφωνούμε απολύτως. Έτσι είναι όπως τα είπε ο Π. Λαφαζάνης. Ένα κόμμα είναι όλοι τους. Μία προσπάθεια καταβάλλουν όλοι μαζί, με καταμερισμένους ρόλους, φυσικά. Την επιδίωξη να διαχειριστούν ως κυβέρνηση τις υποθέσεις των αστών, γνωρίζοντας ότι αυτή η επιδίωξη είναι από χέρι αντιλαϊκή. Κι αν είναι μια φορά κατάπτυστη η «πλειοψηφία» του ΣΥΡΙΖΑ για τα ψέματα με τα οποία κοροϊδεύει το λαό ότι θα τον ανακουφίσει, για να υφαρπάξει την ψήφο του, είναι δυο φορές κατάπτυστη η «μειοψηφία» που με τον ίδιο τρόπο και εκφράζοντας αντικαπιταλιστική ρητορεία, γίνεται το άλλοθι εγκλωβισμού λαϊκών δυνάμεων στη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, υπέρ του κεφαλαίου.

Ας μην ματαιοπονεί ο κ Λιβιεράτος, τα στοιχεία που προσπαθεί να παρουσιάσει σαν τοπικά χαρακτηριστικά , αποτελούν τον κορμό και την ουσία της πολιτικής που προωθούσε και  προωθεί το κόμμα του. Πολιτική που υπηρετεί την «κυβερνητική εναλλαγή», που υποκλίνεται στην αστική σημαία της ανταγωνιστικότητας και διεκδικεί «φθηνό βιομηχανικό ρεύμα» προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων. Είναι η δυσοσμία που αναδίδει το σφιχταγκάλιασμα με την πλουτοκρατία.

    Αυτό που απαιτεί η τωρινή συγκυρία είναι αποφασιστικός αγώνας για ριζική αλλαγή συσχετισμού σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε κλάδο, συνολικά στο εργατικό κίνημα. Το πραγματικά ζητούμενο είναι να ενισχυθεί η λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στα μονοπώλια, στο αστικό κράτος, σε κάθε αστική κυβέρνηση που υλοποιεί την πολιτική τους. Γι' αυτό και πρέπει να ενισχυθεί το ΚΚΕ παντού και στις εκλογικές μάχες που βρίσκονται μπροστά μας.